Pokazywanie postów oznaczonych etykietą ozon. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą ozon. Pokaż wszystkie posty

czwartek, 22 października 2015

Odkażanie ran. Jaki środek najlepszy? alkohol, woda utleniona, octenisept, spirytus salicylowy, a może rivanol?

/ by  / in , , , , , , , , , , , , , , , , , , , / with 26 comments /

Dlaczego woda utleniona, rivanol czy spirytus to nie najlepszy sposób odkażania? 
(oczywiście poza sytuacjami skrajnymi gdy nie ma wyboru)

"Na rynku polskim pojawia się coraz więcej produktów rejestrowanych jako wyroby medyczne służące do przemywania ran. Często zawierają one substancje o toksycznym lub o nieudokumentowanym działaniu, zaburzające proces gojenia, hamujące epitelializację i działające cytotoksycznie. Użycie roztworu nadtlenku wodoru i podchlorynu sodu nie jest zalecane, jeśli dostępne są inne alternatywne lawaseptyki, antyseptyki
"Do przemywania wszystkich ran przewlekłych, pourazowych, pooperacyjnych i troficznych wykorzystać można jeden z poniżej wymienionych preparatów:
  • 0,9% NaCl, 
  • płyn wieloelektrolitowy (PWE), 
  • płyn Ringera, 
  • Octenilin® płyn. 
Bezwzględnie przeciwwskazane do mycia owrzodzeń troficznych z czystą ziarniną jest stosowanie:
  • chlorheksydyny, 
  • kwasu bornego, 
  • mleczanu etakrydyny (Rivanolu), 
  • Manusanu®, 
  • wody utlenionej, 
  • mydła. 
Uszkadzają one zdrową, młodą tkankę ziarninową, uniemożliwiając tym samym właściwe ziarninowanie ran."
https://partnerwleczeniuran.pl/resources/pliki/44_wytyczne_ptlr.pdf


Rivanol

Podobnie rzecz się ma z popularnym Rivanolem, który – choć ma znacznie lepsze właściwości antyseptyczne – nie zawsze może być stosowany. „Rivanol bywał często stosowany do leczenia trądziku. Okazało się jednak, że po chwilowej poprawie problem powracał, bo bakterie bardzo łatwo się uodparniały na działanie tej substancji. Jest skuteczny w środowisku zasadowym, również w kontekście skóry, i z tego powodu jego zastosowanie w domu nie zawsze przynosi efekty” – wyjaśnia mgr farmacji Marzena Korbecka-Paczkowska. Podkreśla przy tym, że obu wymienionych związków nie zaleca się do pielęgnacji ran przewlekłych, jak: odleżyny, owrzodzenia, oparzenia czy na rany pooperacyjne.
Rivanol http://www.i-apteka.pl/product-pol-908-RIVANOL-0-1-roztwor-150g.html

Rivanol jest dla ran bez porównywalnie łagodniejszy niż woda utleniona, jest stosowany jest w zakażeniach ropnych skóry, błon śluzowych i ran (także trudno gojące się), w stanach zapalnych zewnętrznych narządów moczowo-płciowych, zakażeniach jamy ustnej, otarciach naskórka, oparzeniach oraz owrzodzeni

Zastrzeżenia co do Rivanolu:
Jeśli jest świeżo otwarty bądź tez świeżo przygotowany (np. z tabletki) ma działanie odkażające. Jednak gdy stoi dłuższy czas to bywa pożywką dla bakterii

Ze strony dzieci dotkniętych ZUM:
"Nie zalecamy odkażania rivanolem. Preparat ten, szczególnie jeśli nie został otwarty przed pobraniem moczu, stanowi doskonałą pożywkę dla bakterii. Jeśli już polecamy odkażanie preparatem octenisept lub kąpiel poprzedniego dnia w wywarze z kory dębu bądź nadmanganianie potasu"
https://www.facebook.com/groups/1377199075944159/permalink/1558212144509517/



Spirytus

„Trudno zaprzeczyć jego efektywności bójczej, jednak ogólny wpływ na organizm powoduje, że dziś stosowany jest wyłącznie do: odkażania nieuszkodzonej skóry oraz dezynfekcji rąk, dezynfekcji powierzchni w szpitalach itp.” – zaznacza doktor nauk medycznych Marzenna Bartoszewicz. „Coraz rzadsze stosowanie spirytusu wynika z jego drażniących właściwości – nigdy nie stosuje się go na otwarte rany, bowiem doprowadza do denaturyzacji białek, podrażnia i sprawia ból pacjentowi. Podobnie nie stosuje się go także u dzieci, a zwłaszcza noworodków, bo łatwo przenika przez skórę do krwiobiegu i może powodować miejscowe oparzenia.
http://polki.pl/zdrowie/pierwsza-pomoc,mity-na-temat-odkazania-ran,10396748,artykul.html


Woda utleniona

Niska skuteczność bakteriobójcza
"Woda utleniona, najpowszechniej stosowana w naszych domach substancja odkażająca, charakteryzująca się bardzo niską skutecznością w zwalczaniu drobnoustrojów chorobotwórczych. Świetnie sprawdza się w mechanicznym (ponieważ pieni się w kontakcie z raną) oczyszczeniu ran, na przykład otarć kolan, jednak w trudniejszych przypadkach nie powinna mieć zastosowania” – mówi mgr farmacji Marzena Korbecka-Paczkowska. „Warto pamiętać, że nawet jeśli przemyjemy otarcie wodą utlenioną, należy zastosować nowoczesny antyseptyk, który ma działanie bakteriobójcze i może zwalczyć także beztlenowe bakterie wywołujące tężec. A woda utleniona sobie z nimi nie radzi”.
Woda utleniona nie zabije zarodników laseczki tężca. Cięższe, głębokie i rozległe zranienia powinien zaopatrzyć chirurg."
http://www.hellozdrowie.pl/zdrowy-organizm/index/indeks-chorob/tezec

lek. med. Elżbieta Płońska jest kierownikiem Sekcji Zwalczania Chorób Zakaźnych w Oddziale Nadzoru Epidemiologii Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Warszawie:
Co należy zrobić, jeśli zranimy się i zabrudzimy ranę?
- Przede wszystkim dokładnie ją umyć pod bieżącą wodą z mydłem. W ten sposób wypłukujemy nie tylko laseczki tężca, ale także inne bakterie tlenowe. Potem dobrze jest zastosować np. odkażający Octenisept.
Woda utleniona nie wystarczy?
- Przecież bakterie tężca to beztlenowce, więc woda utleniona najwyżej je "połaskocze". 
http://wyborcza.pl/1,76842,9833900,Boj_sie_tezca.html 
Więcej na temat wody utlenionej
https://www.youtube.com/watch?v=LTjaviWelDE
Wound cleansing and irrigation [w:] Wounds and lacerations: emergency care and closure, red. A. Trott, Philadelphia 2005, s. 85.
A. Drosou i in., Antiseptics on wounds: An area of controversy, „Wounds” 2003, nr 15 (5), s. 149-166.
W.Y. Lau, S.H. Wong, Randomized, prospective trial of topical hydrogen peroxide in appendectomy wound infection. High risk factors, „The American Journal of Surgery” 1981, nr 142 (3), s. 393-397.
R.F. Kratz, Microbiology. The Easy Way, Barron’s 2005, s. 450.
E.W. Nester i in., Microbiology. A Human Perspective, wyd. 4, McGraw-Hill 2004, s. 120.
G.J. Tortora i in., Microbiology. An Introduction, wyd. 12, USA 2016, s. 194.
L. Dougherty, S. Lister, The Royal Marsden Manual of Clinical Nursing Procedures, wyd. 9, John Wiley & Sons 2015, s. 941.
C.K. Stone, R.L. Humphries, CURRENT Diagnosis & Treatment. Emergency Medicine, wyd. 7, McGraw-Hill 2011, s. 474.
Zarodniki tężca są bardzo odporne na temperaturę i środki dezynfekujące, mogą przetrwać w glebie, czy brudzie przez wiele lat. Woda utleniona świetnie mechanicznie oczyszcza zaschnięte rany w połączeniu  z innymi środkami może w pewnych sytuacjach być bardzo przydatna, więcej
http://szczepienie.blogspot.com/2016/04/tezec-tetanus-antytoksyna-anatoksyna.html
Niektóre bakterie potrafią tworzyć struktury przetrwalnikowe zwane endosporami, które pozwalają przetrwać niekorzystne warunki. Są one wytwarzane przez bakterie Gram-dodatnie należące do rodzajów : Bacillus, Clostridium, Sporohalobacter, Anaerobacter i Heliobacterium . Charakteryzuje je niezwykła odporność. W prawie wszystkich przypadkach jedna komórka wytwarza jedną endosporę, więc nie jest to proces reprodukcji, chociaż Anaerobacter potrafią wytwarzać aż siedem endospor z jednej komórki. Endospora składa się z cytoplazmy wraz z DNA i rybosomami otoczonej przez nieprzepuszczalną ścianę.Endospory niektórych patogenów są szczególnie groźne dla człowieka, np. Bacillus anthracis wywołujący wąglik lub Clostridium tetani wywołujący tężec . Endospory rozwijają się w żywe komórki bakteryjne wtedy, gdy dostaną się do środowiska, w którym mają ku temu dogodne warunki, np. do krwi
Więcej na temat tężcahttp://szczepienie.blogspot.com/2016/04/tezec-tetanus-antytoksyna-anatoksyna.html


Nadtlenek wodoru szybko ulega rozpadowi uwalniając tlen, czego efektem jest powstanie piany. W przypadkach np. ran nieoczyszczonych ale przyschniętych woda utleniona z racji właściwości hemolitycznych umożliwia pozbycie się powstałych skrzepów i oczyszczenie mechaniczne rany z zanieczyszczeń (np. drobnych brudów z ziemi - piasku), natomiast nie ma działania bakteriobójczego chociaż uwalniający się tlen może uszkadzać pewne typy bakterii.
Dlatego można mówić o częściowym posiadaniu właściwości antybakteryjnych
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC186138/
"Woda utleniona rozkłada się przy kontakcie z krwią i peroksydazami, gwałtownie wydzielając tlen i spieniając okolice zranienia. Powszechnie uważa się, że pozwala to na wyczyszczenie i oddzielenie zabrudzeń oraz bakterii z zakamarków tkanek otaczających zranienie, jednak pogląd ten nie ma większego oparcia w faktach, a samo stosowanie wody utlenionej do odkażania ran ma wady. Woda utleniona ma naturalne właściwości hemolityczne, a ponadto może prowadzić od oddzielania się świeżego nabłonka od ziarniny w miejscu zranienia. Właściwości bakteriobójcze wody utlenionej przy opatrywaniu zranień są słabe i krótkotrwałe."
https://pl.wikipedia.org/wiki/Nadtlenek_wodoru#Woda_utleniona_.283.E2.80.933.2C5.25_roztw.C3.B3r.29

"Woda utleniona wchodzi w reakcję z krwią, ropą i tkankami martwiczymi. Wydzielający się tlen tworzy pianę i oczyszcza mechanicznie zaschłe, zropiałe rany, rozpulchnia strupy. Działa także odwadniająco, wybielająco i słabo bakteriobójczo. 
Roztwór 3% działa również pobudzająco na ziarninowanie."
https://www.apteka.gda.pl/woda-utleniona-100-g-p-1478.html
http://www.aptekarzpolski.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=1238&Itemid=86


Uszkadzanie tkanek

Woda utleniona nie sprzyja gojeniu się rany i nie jest polecana do użycia w wypadku skaleczenia.
Większość badań nad substancjami stosowanymi w odkażaniu ran wykazało, że woda utleniona zmniejsza szybkość tworzenia się nowych fibroblastów w skórze co może utrudniać gojenie się rany. Co może zwiększać ryzyko powstawania blizn.
http://skin.emedtv.com/hydrogen-peroxide/is-hydrogen-peroxide-safe.html

Woda utleniona uszkadza otaczające zdrowe tkanki
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3707631
"Woda utleniona w zasadzie nie ma żadnych właściwości dezynfekcyjnych. Zabija jedynie bardzo niewielkie ilości bakterii i wirusów, a co więcej – może nawet utrudnić gojenie przez utwardzanie brzegów rany."

Chociaż w jednym badaniu doszli do innej konkluzji:
"In conclusion, hydrogen peroxide appears not to negatively influence wound healing, but it is also ineffective in reducing the bacterial count. "
http://www.woundsresearch.com/article/1586

"Woda utleniona nawet 3% stosowana wewnętrznie jest szkodliwa ponieważ kiedy jest rozłożona na zwykłą wodę i tlen atomowy, dochodzi do stresu oksydacyjnego (ostatecznym akceptorem wodoru w trakcie reakcji łańcucha transportu elektronów w mitochondrium jest tlen cząsteczkowy a nie atomowy)"
https://pl.wikipedia.org/wiki/Stres_oksydacyjny
https://www.facebook.com/groups/1377199075944159/permalink/1558212144509517/

Skład aptecznej wody utlenionej to nadtlenek wodoru 30% - 10g (stabilizowany kwasem 1-hydroksyetano-1,1 difosfonowym i dwuwodoropirofosforanem sodu, kwas fosforowy stezony 0.0119g, woda oczyszczona. Działanie składników warto sprawdzić. 

Nadtlenek wodoru jest substancją żrącą wobec żywych tkanek.

Wyrabiana samodzielnie woda utleniona to rozcieńczony z wodą destylowaną perhydrol (36% roztwór nadtlenku wodoru, jest on silnie żrący, z tego powodu znajduję zastosowanie w przemyśle chemicznym).

Z nadtleneku wodoru w zależności od proporcji uzyskuje się
  • Wodę utleniona (roztwór 3%)
  • Wybielacz (roztwory 3–15%)
  • Perhydrol (roztwory 30–35%)
  • Utleniacz paliwa (roztwory 85–98%)
https://pl.wikipedia.org/wiki/Nadtlenek_wodoru

Ostrzeżenie dla tych co wodę utlenioną wyrabiają sami w domu kupując np. perhydrol. 
Odpowiednie proporcje są bardzo istotne gdyż przy nawet kontakcie ze grubą skórą dłoni pozostawia martwicze plamy. Nie trudno sobie wyobrazić więc co może zrobić w kontakcie z błonami śluzowymi czy wrażliwymi tkankami otwartych ran...
https://pl.wikipedia.org/wiki/Perhydrol


Woda utleniona, a inne zastosowania np. doustne (alternatywna medycyna)
https://www.youtube.com/watch?v=eKsKtHyMXO0
Inne wykłady tego samego autora poruszające podobne tematy:
Czy masz Candidę?: https://www.youtube.com/watch?v=hxbTm
Czy masz zakwaszony organizm?: https://www.youtube.com/watch?v=_4KBl.
Afty i zajady: https://www.youtube.com/watch?v=j6DEX
Ból mięśni i stawów: https://www.youtube.com/watch?v=4hcRJ
Kolagen na stawy i zmarszczki. Który działa, a który nie?: https://www.youtube.com/watch?v=viTH5

Woda utleniona powstaje w każdej komórce organizmu w reakcji dysmutacji, katalizowanej przez dysmutazę ponadtlenkową, a także w przemianach z udziałem RFT. Woda utleniona jest zaliczana do reaktywnych postaci tlenu ROS, razem z nitrozoazotanem, kwasem chlorowym I, tlenem singletowym, tlenkami azotu, ozonem oraz rodnikami tlenkowymi i hydroksylowymi. W porównaniu do innych rodników tlenowych, woda utleniona nie uszkadza DNA ani nie działa genotoksycznie i mutagennie, jednak może powodować inaktywację enzymów przez wpływ na grupy tiolowe i sulfhydrylowe. Ze wszystkich ROS woda utleniona działa najsłabiej. Zastosowanie wody utlenionej w medycynie konwencjonalnej ogranicza się do przemywania ran, wybielania zębów, odkażania, płukania jamy ustnej, płukania gardła. W medycynie niekonwencjonalnej woda utleniona ma znacznie szersze zastosowanie w leczeniu chorób bakteryjnych, wirusowych, grzybiczych, a nawet zmian nowotworowych. Podawana jest doustnie oraz pozajelitowo.

Dlaczego woda utleniona nie leczy raka?
Komórki nowotworowe wytwarzają większe ilości wody utlenionej niż zdrowe tkanki. Woda utleniona jest wykorzystywana przez komórki nowotworowe do indukcji ekspresji czynników wzrostu i hipoksji, takich jak VEGF oraz HIP-1. Woda utleniona powoduje powstawanie miejscowego stanu zapalnego wokół tkanki guza oraz zmniejsza „szczelność” połączeń międzykomórkowych w desmosomach, ułatwiając przerzutowanie i rozprzestrzenianie się komórek nowotworowych. Woda utleniona stymuluje fibroblasty stromy do produkcji ciał ketonowych, które są następnie wykorzystywane przez komórki nowotworowe jako źródło energii. Zjawisko to nazywamy odwróconym efektem Warburga. Do chwili obecnej opisano przypadki zgonu, niewydolności nerek, wątroby, owrzodzeń żołądka i przełyku, oparzeń oraz zatorów tlenowych po stosowaniu wody utlenionej doustnie i dożylnie.
W wielu badaniach na szczurach zaobserwowano szybszy wzrost po podaniu wody utlenionej, takich nowotworów, jak rak żołądka, rak wątroby i trzustki oraz nowotwory złośliwe jamy ustnej i gardła. Organizacje takie jak FDA, WHO oraz ASC ostrzegają przed niebezpieczeństwami podawania wody utlenionej niezgodnie z jej przeznaczeniem, a więc w leczeniu raka, doustnie lub dożylnie.

1. Lopez M.: Dual role of hydrogen peroxide in cancer: possible relevance to cancer chemoprevention and therapy. Cancer Lett. 2007 Jul 8; 252:1-8
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17150302
2. Lisanti M.: Hydrogen peroxide fuels aging, inflammation, cancer metabolism and metastasis. Cell Cycle. 2011 Aug 1; 10: 2440–2449
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3180186/
3. Questionable methods of cancer management: hydrogen peroxide and other 'hyperoxygenation' therapies. CA Cancer J Clin. 1993, 43:47-56.
http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.3322/canjclin.43.1.47/abstract
4. Martinez UE.: Cancer cells metabolically "fertilize" the tumor microenvironment with hydrogen peroxide, driving the Warburg effect: implications for PET imaging of human tumors. Cell Cycle. 2011, 10:2504-20.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3180189/

Woda utleniona zabija raka? - Katalaza
Jeśli jakaś substancja ma dotrzeć do komórek nowotworowych, to mamy kilka opcji, które wszystkie będą wykorzystywały na jakimś etapie krew jako transport. We krwi są erytrocyty, które zawierają katalazę - enzym błyskawicznie rozkładający nadtlenek wodoru do tlenu i wody. Powstający tlen wiąże się z hemoglobiną w erytrocytach. Zamiast magicznego działania magicznej substancji mamy efekt jak po zwykłym oddychaniu. 

W linkowanych powyżej badaniach na liniach komórkowych nie ma etapu dostarczania leku (pic related). 
Za wyjątkiem 3 gdzie już w abstrakcie czytamy:
“Hyperoxygenation” therapy-also called “oxymedicine,” “bio-oxidativetherapy,” “oxidative therapy,” and “oxidology”-is a method of cancer management based on the erroneous concept that cancer is caused by oxygendeficiency and can be cured by exposing cancer cells to more oxygen than they can tolerate. The most highly touted “hyperoxygenating” agents are hydrogen peroxide, germanium sesquioxide, and ozone. Although thesecompounds have been the subject of legitimate research, there is little or no evidence that they are effective for the treatment of any serious disease, and each has demonstrated potential for harm. Therefore, the American Cancer Society recommends that individuals with cancer not seek treatment from individuals promoting any form of hyperoxygenation therapyas an “alternative” to proven medical modalities.


Nowoczesne antyseptyki

W szpitalach, a także w domowych apteczkach, coraz powszechniejsze zastosowanie mają preparaty antyseptyczne na bazie octenidyny – z jednej strony bardzo skuteczne pod względem odkażającym, z drugiej – bezpieczne dla tkanek, dodatkowo stymulujące proces gojenia”.
Nowoczesne antyseptyki, które nie tylko nie zawierają alkoholu, dzięki czemu nie podrażniają dodatkowo uszkodzonej skóry, ale i penetrują przez biofilm bakteryjny, skutecznie niszczą bakterie G (+) łącznie z MRSA, G (-), grzyby, drożdżaki, pierwotniaki oraz wirusy (np. Herpes Simplex), chroniąc przed zakażeniem oraz rozwojem infekcji, a jednocześnie stymulując proces ziarninowania, czyli gojenia się rany” – tłumaczy mgr farmacji Marzena Korbecka-Paczkowska – specjalista w leczeniu ran.
Bezbarwność nowoczesnych antyseptyków to zaleta, którą mamy doceniają także później, np. podczas leczenia ospy. Lekarze alarmują od kilku lat, że odnotowują coraz więcej przypadków zachorowań na ospę, wskazując przy tym, że tradycyjne sposoby jej leczenia, czyli przy pomocy tzw. białej papki, uważane są dziś za nieskuteczne.
„Z ospą w ogóle wiąże się wiele mitów, dotyczących jej leczenia, jak i pielęgnacji skóry podczas choroby. Dzisiejsze wytyczne w zakresie terapii ospy mówią jednoznacznie, że leczenie powinno zapobiegać jej najpowszechniejszemu powikłaniu, a więc zakażeniu skóry. Dlatego zaleca się mycie dziecka pod prysznicem, nieprzegrzewanie, a przede wszystkim stosowanie preparatów, które po pierwsze nie tworzą na krostkach „skorupki”, pod którą bakterie mogą się rozmnażać, a po drugie mają działanie antyseptyczne – są w stanie zniszczyć wirusy i bakterie już na skórze występujące”
http://www.biomedical.pl/zdrowie/odkazanie-ran-bez-wody-utlenionej-3891.html


Obecnie w Polsce wg. sanepidu do odkażanie używa się środków niżej wymienionych

"Preparaty stosowane do dezynfekcji rąk to m. in.:
Skinman Soft, Desderman N, Spitaderm, Septoderm żel, Esemptan, Manusan, AHD 2000, Sensiva, Sensiva mydło, Esentam mydło, Sendm, Manisoft 65

Preparaty stosowane do dezynfekcji skóry:
Octanisan, Prontosan do dezynfekcji ran, Primasept Med.

do mycia skóry całego ciała pacjentów przygotowywanych do operacji w tym pacjentów z MRSA Octenisept, Braunol, Skinsept Mucosa

do dezynfekcji błon śluzowych
Kodan bezbarwny, Kodan color, Esemtan pianka, Octenidol do jamy ustnej.

Preparaty stosowane do dezynfekcji narzędzi:
Steranios 2%, Stabimed, Gigasept AF forte, Neodisher Mediclean Forte, Neodisher Septo DN, Gigasept, Disenfectant, ETD Cleaner, Sekusept Activ 2% Sekusept Plus 1,5 %, Sawoprim, Quartamon med, Sekumatik, Sekusept pulver z aktywatorem lub bez aktywatora, Anisyme, Perform, Gigasept instru AF, Sekusept forte, Cidex, Cidex OPA, Claner ETD – do dezynfekcji endoskopów, Gigazyme – enzymatyczny środek do mycia endoskopów

Preparaty stosowane do mycia sanitariatów, powierzchni bezdotykowych:
1. dozowane z podajników Taski Sprint 200, Taski Sanicid, Taski Jontec 300, Brial Action Plus, Into Action Plus, Gloss Xpress Plus;
2. dozowane ręcznie Into, Magic Maxx do czyszczenia.

Preparaty stosowane do dezynfekcji powierzchni:
Minuten spray, Terralin, Mikrozid, Perform, Medicarina, Anios, Biguanid Fläche N, Mikrozid, Cleanisept, Qartamon med., Incidin Liqid Spray, Actichlor Plus, Virkon, Incidin plus, Sulfanios Fresh, Ravel, Aerodesin 2000, Tristel żel, Incidin Plus, Hospisept
www.pssewawa.pl/index.php?c=getfile&id=184


Skinsept
ECOLAB Skinsept Pur to preparat do odkażania skóry, przed operacjami, iniekcjami, punkcjami, pobraniem krwi i szczepieniami. Aktywny wobec bakterii (włącznie z prątkami gruźlicy), grzybów i wirusów (HBV, HIV, Herpes, Rota); nie zawiera jodu; autosterylny; odtłuszcza skórę.
https://www.doz.pl/apteka/p9547-Skinsept_Pur_plyn_do_odkazania_skory_350_ml

AHD
Do rąk i skóry. Nie utrudnia gojenia się ran, ułatwia zakładanie i przyleganie rękawic ochronnych, nie pozostawia na skórze substancji chemicznych obciążających i drażniących skórę. Preparat ma przyjemny, ulotny zapach.Ma szerokie spektrum działania; działa bakteriobójczo na bakterie Gram (+) i Gram (-) (w tym na Tbc), grzybobójczo; wykazuje pełne działanie wirusobójcze wg DVV (w tym HIV, HBV, HCV)
AHD 2000 / 1000
http://medi-sept.com.pl/dokumenty/ulotki/HS-LYS-6015.pdf


Microdacyn (dermacyn) 
Stosowany do pielęgnacji ran. Uważany przez wielu za łagodniejszy odpowiednik octeniseptu. Podobne spektrum działania, nieco lepszy skład. Mniej popularny i reklamowany.
http://www.microdacyn.pl/skutecznosc.html
Okres trwałości 1,5 roku w stosunku do konkurencji - octenispetu (3 lata od otwarcia opakowania)
http://oia.krakow.pl/storage/20141001_schulke_odpowiedz.pdf.pdf

Octenisept
Octenisept przeznaczony jest do krótkich zabiegów antyseptycznych związanych z raną, błoną śluzową i graniczącą z nią skórą, przed zabiegami diagnostycznymi i operacyjnymi. 
Lepiej używać środka tak aby go nie spożywać / nie kąpać się w nim / nie wdychać ;)

100g Octenisept zawiera:
  • dichlorowodorek octenidyny - 0,1g
  • alkohol fenoksyetylowy - 2,0g  - 2%
  • substancje pomocnicze: octan dimetyloamoniowy, kwas amidopropylokokosowy, glukonian sodu, wodorotlenek sodu, glicerol 85%.
  • woda oczyszczona do 100g
https://www.doz.pl/apteka/p6154-Octenisept_plyn_na_skore_250_ml


Tężec, a nowoczesne antyseptyki

Octenisept jak wiele innych nowoczesnych antyseptyków niestety nie działa na przetrwalniki bakteryjne tężca podobnie jak woda utleniona.
http://oczywisciemamto.pl/faq/czy-octenisept-zabija-paleczki-tezca/

Generalnie chyba nie istnieją dopuszczone środki antyseptyczne, które zabijałyby formy przetrwalnikowe bakterii (ranę trzeba by wsadzić do specjalnego autoklawu, ale i tu nie ma gwarancji gdyż częśc zarodników potrafi przeżyć pobyt w zwykłym autoklawie - kwestia ciśnienia).  

Spora (przetrwalniki tężca) mogą przetrwać np. w glebie kilkadziesiąt lat. Jest odporna na wysuszanie, na większość środków odkażających, na gotowanie. Ginie dopiero w autoklawie po 15 minutach gotowania w temperaturze powyżej 121 stopni Celsjusza. Dlatego trudno o środek chemiczny który radziłby sobie z przetrwalnikami tężca i jednocześnie nadawałby się do kontaktu z raną czy błonami śluzowymi bez większych konsekwencji.

Mimo wszystko jeśli chodzi o octenisept to trudno o substancję o podobnych działaniu (szerokie spektrum patogenów łącznie z wirusami HIV, WZW-B etc) mocno przetestowany w powszechnym użyciu - bardzo popularny, nadaje się do kontaktu z błonami śluzowymi, nie rzadko wstrzykiwany do ropiejących ran, stosowany do płukania jamy ustnej itd. etc. Jednak nie jest bez wad.

Oktenidyna (dichlorowodorek oktenidyny) jest związkiem kationowym silnie adsorbowanym do  ujemnie na- ładowanej powierzchni komórki bakteryjnej. Oktenidyna wchodzi w reakcje z polisacharydami na powierzchni ściany komórkowej drobnoustrojów, uszkadza systemy enzymatyczne i prowadzi w efekcie do rozstroju funkcji komórkowych oraz do  wycieku składników cytoplazmy do  otoczenia. Zakłóca także działanie mitochondriów. Uszkodzenie fosfolipidowych błon drobnoustrojów na  skutek działania związku przyciąga komórki obronne organizmu − granulocyty oraz neutrofile, w efekcie wzmagając proces fagocytozy. W warunkach in vivo prowadzi to do skrócenia czasu infekcji na skutek aktywacji naturalnych elementów obronnych gospodarza. Spektrum aktywności przeciwdrobnoustrojowej oktenidyny obejmuje bakterie Gram-dodatnie, Gram-ujemne, grzyby oraz wirusy z otoczką lipidową. Na skuteczność działania oktenidyny nie wpływają znacząco białka osocza, wysięku czy krwi (brak zjawiska „błędu białkowego”) [26]. Obecnie, zgodnie z najlepszą wiedzą autorów, brak jest opisów przypadków wystąpienia dermatoz lub alergii na skutek działania oktenidyny. Oktenidyna cechuje się najwyższym (najkorzystniejszym) wskaźnikiem BI spośród popularnych antyseptyków stosowanych w profilaktyce i leczeniu ran, takich jak chlorheksydyna, jodofory, triklosan, jony srebrowe i chlorek benzalkoniowy. Badania wykazały, że oktenidyna tworzy na powierzchni eukariotycznych komórek kompleksy z białkami, charakteryzujące się bardzo niską cytotoksycznością przy jednocześnie zachowanej zdolności do działania przeciwdrobnoustrojowego. Tylko górna warstwa komórek narażona jest na oddziaływanie substancji aktywnej, która wydzielana jest do otoczenia z formujących się na ścianach komórkowych kompleksów, dzięki czemu pozostaje biodostępna przez dłuższy czas. Uwalniane w ten sposób stężenia nie są  cytotoksyczne. Fenomen ten tłumaczy rozbieżności między początkowymi wynikami uzyskanymi dla oktenidyny in vitro a pozytywnymi doniesieniami klinicznymi, po- świadczającymi działanie antyseptyku w leczeniu otarć, ran ciętych oraz w procesie leczenia ran chronicznych [27]. Wykazano, iż w stężeniach 0,05% i czasie użycia 30 minut oktenidyna nie wykazuje działania szkodliwego dla erytrocytów oraz granulocytów. Czynnik ten należy brać pod uwagę, oceniając tolerancję rany na  antyseptyk  [28]. Ponadto w ostatnich latach zarówno w badaniach przedklinicznych, jak i  klinicznych wykazano, że  oktenidynda jest efektywnym oraz bezpiecznym środkiem antyseptycznym, wspomagającym proces leczenia ran (zwłaszcza ran przewlekłych) ze  względu na  swoją wysoką tolerancję tkankową, jak i wysoką skuteczność bójczą. W badaniu klinicznym została potwierdzona wysoka tolerancja tkankowa w czasie długiej terapii (3 miesiące) z  wykorzystaniem oktenidyny, z częstymi aplikacjami środka [29]. Jedną z  istonych cech oktenidyny jest dobra penetracja warstwy biofilmowej. Jest to  niezwykle ważna cecha tego związku, ponieważ szacuje się, że blisko 60% infekcji szpitalnych wywoływanych jest przez drobnoustroje znajdujące się w tej właśnie, trudnej do eradykacji strukturze przestrzennej. W  badaniu in vitro przeprowadzonym w  2001  roku 34% biofilmów tworzonych przez pałeczkę ropy błękitnej Pseudomonas aeruginosa ulegało całkowitej redukcji pod wpływem działania oktenidyny. W  badaniu z  2010 roku przeprowadzonym przez polski zespół [30] oktenidyna cechowała się najwyższą spośród testowanych antyseptyków skutecznością przeciwdrobnoustrojową względem biofilmów tworzonych przez kliniczne szczepy gronkowców koagulazo-ujemnych (CNS), izolowanych z  zakażeń ran przewlekłych. Oktenidyna wykazywała także wyższą skuteczność przeciwko biofilmom tworzącym się na  implantach ortopedycznych niż stosowany pospolicie w  leczeniu ran antybiotyk − gentamycyna [31]. W Tabeli 8 przedstawiono w sposób szczegółowy spektrum działania opisywanych antyseptyków [16]. Powyższe wytyczne zostały opracowane przez interdyscyplinarny zespół ekspertów z różnych dziedzin medycyny celem ujednolicenia i poprawy jakości postępowania u chorych z ranami przewlekłymi objętymi procesem infekcji. Końcowe podsumowanie zawarte w Tabeli 9 powinno być pomocne klinicystom w podejmowaniu trudnych decyzji diagnostyczno-leczniczych i służyć właściwemu postępowaniu leczniczemu
https://partnerwleczeniuran.pl/resources/pliki/44_wytyczne_ptlr.pdf

Źródła: Bartoszewicz M, Rygiel A, Krzemiński M, Przondo-Mordarska A. Penetration of a selected antibiotic and antiseptic into a biofilm formed on orthopedic steel implants. Ortop Traumatol Rehab 2007;9(3):310–318.
Junka A. Nowoczesne antyseptyki – definicje, obszar zastosowania, mechanizmy działania i oporności. Forum Zakażeń 2010;1(3–4):43–51.
Pelka R. The economic situation of chronic wounds. Krankenpfl J 1997;35(9):338. 2. Gottrup F, Appelqvist J, Price P. Wyniki kontrolowanych i porównawczych badań nad ranami niegojącymi się: zalecenia służące podniesieniu jako- ści danych w opiece i leczeniu ran. Leczenie Ran 2010;7(1−2):13−44. 3. Murray PR, Rosenthal KS, Pfaller MD. Medical Microbiology. 6th edn. Mosby Year Book, Saint Louis, 2009. 4. Percival SL, Cutting K. Microbiology of Wounds. Taylor & Francis Group, Boca Raton, 2010. 5. Biofilms and the role of debridement in chronic wounds. Meeting report. Wounds UK 2010;6(1):160−166. 6. White RJ, Cutting KF. Critical colonisation of chronic wounds: microbial mechanisms. Wounds UK 2008;4(1):70−78. 7. Patel S. Investigating wound infection. Wound Essentials 2010;5(3): 40−47. 8. Powell C. The Delphi technique: myths and realities. J Adv Nurs 2003;41(4):376−382. 9. Dissemond J, Assadian O, Gerber V. Classification of wounds at risk and their antimicrobial treatment with polihexanide: a  practice-oriented expert recommendation. Skin Pharmacol Physiol 2011;24(5):245–255. 10. Vowden P, Cooper R. Zintegrowane podejście do leczenia zakażeń ran. Leczenie Ran 2007;4(Suppl. 1):S3−S7. 11. Tveten Y, Jenkins A, Kristiansen BE. A fusidic acid-resistant clone of Staphylococcus aureus associated with impetigo bullosa is spreading in Norway. J Antimicrob Chemother 2002;50(6):873–876. 12. Brown EM, Wise R. Fusidic acid cream for impetigo. Fusidic acid should be used with restraint. BMJ 2002;324(7350):1394. 13. www.legeo.pl/prawo/dziennik-ustaw-2005/160/1358 14. www.urpl.gov.pl 15. Harding K. Wound infections in clinical practice an international consesnsus. WUWHS, 2008; http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j. 1742–481X.2008.00488.x/pdf 16. Junka A. Nowoczesne antyseptyki – definicje, obszar zastosowania, mechanizmy działania i oporności. Forum Zakażeń 2010;1(3–4):43–51. 17. Müller G, Kramer A. Biocompatibility index of antiseptic agents by parallel assessment of antimicrobial activity and cellular cytotoxicity. J Antimicrob Chemother 2008;61(6):1281−1287. 18. Hubner NO, Siebert J, Kramer A. Octenidine dihydrochloride, a modern antiseptic of skin, mucous membrans and wounds. Skin Pharmacol Physiol 2010;23(5):244−258.
9. Bartoszewicz M, Junka A. Biofilm Based Wound Care: strategia leczenia ran przewlekłych objętych procesem infekcyjnym wywołanym przez drobnoustroje w formie biofilmowej. Leczenie Ran 2012;9(1):1−6. 20. Pitten FA, Werner HP, Kramer A. A standardized test to assess the impact of different organic challenges on the antimicrobial activity of antiseptics. J Hosp Infect 2003;55(2):108−115. 21. Kramer A, Daeschlein G, Kammerlander G et al. An assessment of the evidence on antiseptics: a consensus paper on their use in wound care. J Wound Care 2004;13(4):17. 22. Szewczyk T, Jawień A, Andruszkiewicz A et al. Zalecenia specjalistycznej opieki pielęgniarskiej nad chorym z owrzodzeniem żylnym goleni. Pielę- gniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 2007;1(3):112−113. 23. Ayello EA, Carville K, Fletcher J et al. Appropriate use of silver dressings in wounds. International Consensus; http://www.woundsinternational. com/pdf/content_10381.pdf 24. Rosołowska H, Rusiecka J, Fleischer M. Lavasepsis and its significance in wound-healing process. Zakażenia 2009;6:43−47. 25. Moffatt Ch, Harper P. Leg Ulcers. Churchill Livingstone, London, 1997. 26. Kramer A, Müller O, Reichwagen G, Widulle S, Heldt H, Nürnberg P. Octenidine, Chlorhexidine, Iodine and Iodophores. Georg Thieme, Stuttgart, New York, 2008. 27. Vanscheidt W, Baur M, May TW, Siebert J. Beeinflussung der Wundheilung bei chronischen Beinulzera durch ein likales Octenidin – dihydrochloridhaltiges Wundantiseptikum. Hyg Med 2005;30(5):153−158. 28. Wagner KH, Jurss A, Zarembach B, Elmadfa I. Impact of antiseptics on radical metabolizm, antioxidant status and genotoxic stress in blond cells: povidone iodine versus octenidine dihydrochloride; Toxicol In Vitro 2004;18(4):411–18. 29. Vanscheidt W, Harding K, Téot L, Siebert J. Effectiveness and tissue compatibility of a 12-week, treatment of chronic venous leg ulcers with an octenidine based antiseptic – a  randomized, double-blind controlled study. Int Wound J 2012;9(3):316–323. 30. Bartoszewicz M, Junka A, Smutnicka D et al. Skuteczność wybranych antyseptyków badana in vitro oraz w  warunkach imitujących środowisko rany w stosunku do szczepów CNS izolowanych z zakażeń ran przewlekłych. Leczenie Ran 2011;8(1):21–27. 31. Bartoszewicz M, Rygiel A, Krzemiński M, Przondo-Mordarska A. Penetration of a selected antibiotic and antiseptic into a biofilm formed on orthopedic steel implants. Ortop Traumatol Rehab 2007;9(3):310–318.

Oktenidyna ogranicza powstawanie ziarniny więc nieco wydłuża gojenie się niektórych ran (wymagających długotrwałego gojenia przez ziarninowanie - ale tu trudno o środek idealny). Natomiast przy ranach gojonych przez rychłozrost gdy brzegi rany się sklejają, odtwarza się ciągłość skóry spełnia swoją rolę znakomicie. W takich przypadkach  w porównaniu do stosowania wody utlenionej czy spirytusu (których stosować się nie powinno poza uzasadnionymi przypadkami) gojenie jest szybsze nawet o kilka dni.

Główne zastrzeżenia dotyczą głównie częstego stosowania chodzi o fenoksyetanol podejrzewany o rakotwórczość. Na szczęście octenisept nie wchłania się ze skóry i błon śluzowych, więc generalnie ma znaczenie marginalne. (Co innego cięższe i głębokie rany)
 (Fenoksytanol jest powszechnie stosowany w wielu kosmetykach, można go tam znaleźć pod takimi nazwami jak Phenoxethol, Phenoxyethanolum, Ethylenglykolmonophenylether, 2-phenoxyethanol, 2-hydroxyethyl phenyl ether, 2-phenoxy- ethanol, 2-phenoxyethanol, 2-phenoxyethyl alcoholethanol, 2-phenoxy-ethanol, 2phenoxy, ethylene glycol monophenyl ether, phenoxytol, 1-hydroxy-2-phenoxyethane, 2-fenoxyethanol (czech), 2-phenoxyethanol) https://pl.wikipedia.org/wiki/2-Fenoksyetanol
"W ramach przeprowadzonego na szczurach dwuletniego badania właściwości rakotwórczych dichlorowodorku octenidyny stwierdzono podwyższoną liczbę rozsianych komórek nowotworowych trzustki. Podwyższony wskaźnik komórek nowotworowych łączy się z niewłaściwymi zjawiskami wtórnymi wywoływanymi antybakteryjną aktywnością dichlorowodorku octenidyny. 
http://leki-informacje.pl/lek/charakterystyka-szczegolowa/862,octenisept,3.html

FDA warned that phenoxyethanol can cause shut down of the central nervous system, vomiting and contact dermatitis.
https://www.truthinaging.com/review/fda-warning-on-phenoxyethanolhttps://www.truthinaging.com/review/phenoxyethanol-is-it-safe
Fenoksyetanol, C8H10O2, C6H5OC2H4OH jest związkiem o silnych właściwościach antyseptycznych i przeciwbakteryjnych.
Pełni rolę konserwantu kosmetyków, leków oraz szczepionek. Ma postać bezbarwnej cieczy. Niestety nie jest to substancja bezpieczna. Może poważnie podrażnić oczy. U osób o wrażliwej skórze wywołuje świąd i ostry stan zapalny skóry z wypryskiem. Jeśli przedostanie się do płuc, wywołuje uszkodzenie nabłonków, atak duszności, nieżyt i kichanie albo kaszel. Wchłania się w skórę i przy długim stosowaniu działa mutagennie, gametotoksycznie (uszkadza komórki płciowe), neurotoksycznie ( uszkadza układ nerwowy ), oftalmotoksycznie ( uszkadza wzrok ), teratogennie oraz embriotoksycznie ( uszkadza płód na każdym etapie jego rozwoju). Kobiety w ciąży oraz kobiety karmiące nie powinny stosować kosmetyków zawierających fenoksyetanol, ponieważ może on spowodować ciężkie uszkodzenia płodu (wady rozwojowe).
Związek ten przenika również do mleka działając neurotoksycznie na noworodka. Fenoksyetanol hamuje układ immunologiczny. Długotrwale stosowany na skórę może spowodować zahamowanie odporności miejscowej na zakażenia. W razie zażycia wywołuje uszkodzenie i martwicę nerek, uszkodzenie serca, wątroby i układu nerwowego.
Według WHO, aktualnie nie ma podstaw do rutynowego stosowania preparatów antyseptycznych, z wyjątkiem szczególnych sytuacji. Na oddziałach szpitalnych z wieloosobowymi salami noworodkowymi preparatu antyseptycznego należy użyć po przecięciu pępowiny, a następnie stosować go do odkażania kikuta raz dziennie przez pierwsze 3 dni życia. 
Wybór antyseptyku powinien zależeć od flory bakteryjnej występującej na danym oddziale, ewentualnie należy wybrać środek o jak największej aktywności i spektrum działania. Jeśli noworodek przebywa z matką w systemie rooming-in, stosowanie antyseptyku nie jest konieczne. W warunkach domowych wystarcza mycie kikuta pępowiny wodą z mydłem, pamiętając o jego osuszaniu (tzw. sucha pielęgnacja). Wyjątkiem jest sytuacja, gdy noworodek przebywa w złych warunkach higienicznych, kiedy to należy stosować preparat antyseptyczny o jak największej aktywności i szerokim spektrum działania. 

W badaniach przeprowadzonych głównie w ostatniej dekadzie, obejmujących duże grupy noworodków, wykazano, że stosowanie niektórych preparatów antyseptycznych opóźnia proces odpadnięcia kikuta pępowinowego.[2,3,10-13] Zupan i wsp.[2] dokonali przeglądu 21 badań z randomizacją obejmujących około 9000 noworodków (w tym 2 badania przeprowadzone u wcześniaków), nie wykazując statystycznie znamiennej przewagi któregokolwiek z wyżej wymienionych preparatów antyseptycznych lub miejscowo stosowanych antybiotyków w porównaniu z tzw. suchą pielęgnacją kikuta pępowinowego. Uzyskane wyniki nie pozwalają także na wybranie najlepszego preparatu. Zaobserwowano, że sucha pielęgnacja skraca czas odpadnięcia kikuta pępowiny w porównaniu ze stosowaniem antyseptyków. U dzieci, u których nie stosowano żadnego preparatu antyseptycznego, kikut odpadał po około 8 dniach, w przypadku używania alkoholu - po około 10 dniach, w przypadku miejscowego stosowania antybiotyków - po około 12 dniach, a po użyciu antyseptyku w postaci pudru - po około 7 dniach. Autorzy przeglądu wysnuli wnioski, że w bogatych krajach u zdrowych noworodków, urodzonych o czasie, wystarczające jest stosowanie suchej pielęgnacji kikuta pępowinowego. 
Stosowanie antyseptyku może być natomiast uzasadnione w przypadku zwiększonego ryzyka zakażenia bakteryjnego (np. pobyt noworodka na wieloosobowym oddziale szpitalnym, złe warunki higieniczne w domu) oraz w krajach słabo rozwiniętych, jednak autorzy przeglądu nie wyróżniają żadnego preparatu.
http://www.mp.pl/pediatria/artykuly-wytyczne/artykuly-przegladowe/show.html?id=49021

Octenisept i fenoksyetanol

Używanie fenoksyetanolu jest zakazany m.in. w Japonii i Niemczech? (do zweryfikowania)
http://www.sosrodzice.pl/fenoksyetanol-powszechny-skladnik-ktory-warto-uwazac/#article
Oktenisept został wycofany w kilku krajach, m.in. w Japonii, ale z użycia jedynie na błonach śluzowych ze względu na ryzyko wstrząsu anafilaktycznego.
"Fenoksyetanol  stosowany jako zamiast parabaneów. Naturalnie występuje w zielonej herbacie, ale do kosmetyków dodawany jest w wersji syntetycznej, powstającej w laboratoriach. Włączany jest do wielu kosmetyków znanych i cenionych marek. Nawet tych uważanych za bezpieczne, naturalne, chętnie polecane jako alternatywa dla mniej bezpiecznych „środków pełnych chemii”.

Liczne badania wykazały, że toksyczność fenoksyetanolu może powodować skutki szkodliwe dla mózgu i układu nerwowego, nawet przy umiarkowanym stężeniu. FDA ostrzega, że fenoksyetanol może powodować wyłączenie ośrodkowego układu nerwowego, wymioty i kontaktowe zapalenie skóry. Jednak tylko w sytuacji połknięcia, wdychania lub wnikania bezpośrednio przez skórę. Istnieją badania, które wskazują, że może być drażniący nawet w niskich dawkach, choć większość źródeł wskazuje, że w ilości 1% jest bezpieczny. Mimo to kontrowersje nie cichną.
W 2013 roku Francuska Agencja Bezpieczeństwa Lekarstw i Produktów Higieny (ANSM) zaleciła, by nie stosować fenoksyetanolu bezpośrednio na skórę pupy niemowląt i małych dzieci. Wskazała, by zmniejszyć dozwolone stężenie z 1% do 0,4%. Obecnie Francuska Agencja zaleca, by nie używać tego składnika w ogóle w kosmetykach dla dzieci poniżej 3 roku życia!
Tak kategoryczne postawienie sprawy zmotywowało inne organizacje do ponownego przeanalizowania działania fenoksyetanolu.Badania trwają…
Zanim jednak otrzymamy jednoznaczną odpowiedź, czy jest to składnik szkodliwy czy bezpieczny (jeśli tak to w jakim stężeniu, czy tak jak początkowo sądzono w 1%, czy tak jak zadecydowano później – 0,4%, a może jeszcze w innym?), warto rozważyć, czy nie lepiej omijać kosmetyki z tym składnikiem i wybierać inne…
Gdzie znajdziemy fenoksyetanol?

CONCLUSION: To prevent damage, contaminated wounds should be operatively debrided and not be irrigated with an antiseptic liquid. Octenisept seems to have a toxic effect in non-distinguished tissue. Because of a slow resorption it remains for a long time in the tissue. For therapy we recommend fasciotomy of the mid-hand and probably finger compartments, followed by compression treatment, physiotherapy with lymphatic drainage, dynamic and static splints."https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19790020 
Także w weterynarii są badania wskazujące na niekorzystne działąnie octaniseptu."U czterech psów ciężka martwica i uporczywe zmiany w obrębie obszaru leczonego rozwinęły się po zastosowaniu dichlorowodorku oktenidyny. Przebieg kliniczny był porównywalny do powikłań opisanych wcześniej w medycynie człowieka. Terapia była przedłużona i skomplikowana przez wtórne zakażenie rany.
Nawadnianie głębokich ran, szczególnie ran zgryzu, stosowanie dichlorowodorku oktenidyny bez drenażu może powodować trwałe zmiany w obrzęku, reakcje zapalne i martwica. Niewłaściwe stosowanie dihydrochlorku oktenidyny w nawadnianiu ran należy unikać w weterynarii. .."https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26353826 
RakotwórczośćW ramach przeprowadzonego na szczurach dwuletniego badania właściwości rakotwórczych oktenidyny dichlorowodorku stwierdzono podwyższoną liczbę rozsianych komórek nowotworowych trzustki. Podwyższony wskaźnik komórek nowotworowych łączy się z niewłaściwymi zjawiskami wtórnymi wywoływanymi antybakteryjną aktywnością oktenidyny dichlorowodorku..."https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21229225  
Octenisept w Niemczech, Austri i Szwajcarii
"Bundesärztekammer w Niemczech, Austrii czy Szwajcarii to odpowiednik polskiej Naczelnej Izby Lekarskiej. Zakładam, że większość ludzi tutaj raczej nie zna niemieckiego, więc pozwolę sobie przetłumaczyć to, co najistotniejsze, wszakże publikacje tu zalinkowane pochodzą od niemieckiej Naczelnej Izby Lekarskiej i są napisane w jęz. niemieckim.
Wszelkie istotne publikacje dotyczące produktów medycznych, w tym istotne wiadomości, oświadczenia i wytyczne dla lekarzy w sprawie produktów leczniczych wydane przez Naczelną Izbę Lekarską zamieszczane są na stronie Arzneimittelkommission der deutschen Ärzteschaft, czyli Komisji ds. produktów leczniczych w niemieckim zawodzie medycznym (www.akdae.de).
Już w 2009 roku producent Octeniseptu, Schülke & Mayr (nomen omen, niemiecka firma), wystosował do niemieckiej Naczelnej Izby Lekarskiej list/pismo „Czerwonej ręki” (Rote Hand Brief).
Listy „Czerwonej ręki” to pisma informacyjne o nowo odkrytych zagrożeniach związanych z produktem medycznym/leczniczym, które producenci jak i inne instytucje/firmy farmaceutyczne obowiązani są zgłaszać, jeśli dokonają nowych odkryć związanych z zagrożeniami, jakie może nieść produkt.
List „Czerwonej ręki” z 2009 roku nadesłany przez Schülke&Mayr w sprawie Octenisteptu mówi, między innymi:
„Firma Schülke & Mayr GmbH otrzymała różne doniesienia, że wystąpiły obrzęki (oedemes) i uszkodzenie tkanek w przypadku niespecyficznego stosowania okteniseptu podczas wstępnego leczenia urazów w obszarze rąk. Obrzęki te utrzymywały się przez długi okres, z częściowym rozwinięciem się martwicy tkanki. W większości przypadków niezbędna była kolejna interwencja chirurgiczna.”
„Prosimy przestrzegać wskazówek ostrzegawczych: Nie nanosić pod ciśnieniem Octeniseptu na tkankę oraz zapewnić drenaż w przypadku płukania zagłębień rany.”
https://www.akdae.de/Arzneimittelsicherheit/RHB/Archiv/2009/20090218.pdf
W okresie od 2008 do 2011 r. do kwestii problemu z Octeniseptem wysłano łącznie trzy pisma „Czerwonej ręki”, a także wprowadzono korekty do specjalistycznych informacji dotyczących użycia Octeniseptu, na przykład wprowadzenie tak zwanego Boxed Warning (dla zainteresowanych -> https://en.wikipedia.org/wiki/Boxed_warning). Niemniej jednak nadal zdarzają się spontaniczne doniesienia o poważnych uszkodzeniach tkanek spowodowanych zastosowaniem Octaniseptu.
O tym można przeczytać w piśmie informacyjnym jakie zostało wystosowane bezpośrednio przez niemiecką Naczelną Izbę Lekarską w styczniu 2017 roku -> https://www.akdae.de/Arzneimittelsicherheit/Bekanntgaben/Archiv/2017/201701271.pdf
Pismo niemieckiej Naczelnej Izby Lekarskiej ze stycznia 2017 mówi również:
„Przepłukiwanie tkanek głębokich strzykawką (z Octaniseptem), zawsze powoduje pewien nacisk, dzięki czemu Octenisept wchodzi do tkanki śródmiąższowej. Jednakże, również długi czas kontaktu Octeniseptu z tkanką głęboką wystarcza do wywołania uszkodzenia tkanek. Preparat jest przeznaczony wyłącznie do stosowania POWIERZCHNIOWO i powinien być delikatnie nanoszony (przyp. tłum. na zasadzie delikatnego wacikowania) lub natryskiwany sprayem. W celu uniknięcia uszkodzenia tkanek preparat nie może być nanoszony na tkanki głębokie za pomocą strzykawki lub podobnej pomocy aplikacyjnej.”
„Nie wyjaśniono patogenezy uszkodzenia tkanek. (...) W badaniu in vitro środków antyseptycznych na temat toksyczności, w przypadku Octeniseptu, dla różnych miejscowych tkanek stwierdzono wysoki wynik podrażnienia (IS) wynoszący 14 (maksymalna toksyczność: 20) z wyraźnym uszkodzeniem naczyniowym. Wyraźny kształt obrzęku w opisanych przypadkach wskazuje również na zakłócenia w przepuszczalności naczyń włosowatych.”
„Octenisept na rany i błonę śluzową przeznaczony jest wyłącznie do stosowania POWIERZCHNIOWO i powinien być nanoszony wacikiem lub natryskiwany sprayem. (...) Płukanie głębokich ran Octeniseptem wiąże się z ryzykiem poważnego toksycznego uszkodzenia tkanki, zwłaszcza gdy środek ten nanosi się na tkanki głębokie za pomocą strzykawki. W niektórych przypadkach takie płukanie doprowadziło do trwałego uszkodzenia i upośledzenia funkcji tkanek, a szczególnie u dzieci. (...) Dodatkowe płukanie (przyp. tłum. Octeniseptem) ran głębokich po fachowym opatrzeniu nie jest zalecane i powinno być przeprowadzone przy zanieczyszczonych ranach z użyciem tylko 0,9% rozworu NaCl lub roztworów zawierających poliheksan. W niektórych przypadkach wskazane jest profilaktyczne leczenie antybiotykami, np. w przypadku podejrzenia nekrotycznego zapalenia powięzi lub w przypadku urazów zwiększonego ryzyka zakażeń spowodowanych silnym zanieczyszczeniem.”
Naczelne Izby Lekarskie w Niemczech, Austrii i Szwajcarii ściśle współpracują ze sobą w porozumieniu. Tak też od końca stycznia 2017 roku wytyczne odnośnie stosowania Octeniseptu, w tych trzech krajach przedstawiają się jak wyżej.
Z grupy https://facebook.com/groups/offtopowa/permalink/1821931911470871/

Leki

 Powinno się je używać po konsultacji z lekarzem. Zwykle są na receptę, to często antybiotyki. Trzeba się liczyć z ryzykiem działań niepożądanych.

BETADINE
100 mg /g, maść jest przeznaczony wyłącznie do stosowania na skórę. Substancja czynna leku powidon jodowany to połączenie jodu i polimeru poliwinylopyrolidonu, z którego przez pewien okres czasu po zastosowaniu leku BETADINE uwalnia się jod. Wolny jod ma silne właściwości bakteriobójcze - działa na wirusy, grzyby, a także niektóre pierwotniaki. Lek BETADINE jest środkiem dezynfekującym.
http://www.egis.pl/24/nasze-leki/7/betadine-masc-polyvidonum-iodinatum

Neomecyna (spray) - Neomycinum (aerozol) - Neomycini sulphas
Antybiotyk - siarczan neomycyny do miejscowego stosowania.
Ropne choroby skóry, zwłaszcza wywołane przez gronkowce (np. czyraczność, liszajec), ropne powikłania alergicznych chorób skóry, zakażone niewielkie oparzenia i odmrożenia.
https://www.doz.pl/leki/p2779-Neomycinum_aerozol

Jodyna

Jednym z najstarszych leków odkażających jest Jodyna.  To 3% spirytusowy (90% obj) roztwór jodu z jodkiem potasu (jako środka solubilizującego). Kiedyś wykonywano go w aptekach w recepturze, teraz jest produkowany przemysłowo. Ciemnobrunatna ciecz, sprzedawana w małych, szklanych, ciemnych buteleczkach.
Służy do dezynfekcji skóry przy obtarciach i niewielkich zranieniach. Jodyna służy też do odkażenia wody np.: w krajach o gorącym klimacie
https://pl.wikipedia.org/wiki/Jodyna

 Powidon jodu (PVP-jod)
Związki jodu charakteryzują się szerokim zakresem aktywności przeciwdrobnoustrojowej w stosunku do form wegetatywnych bakterii Gram-dodatnich i  Gram-ujemnych, przetrwalników bakteryjnych, wirusów oraz pierwotniaków. Wolne cząsteczki jodu łatwo przenikają przez ścianę komórkową drobnoustrojów i  łączą się nieodwracalnie z białkami, lipidami i kwasami nukleinowymi. Inaktywacja enzymów jest wynikiem reakcji jodu z grupami tiolowymi i sulfhydrolowymi w białkach (reakcja utlenienia). Wiązanie się jodu z  nienasyconymi kwasami tłuszczowymi fosfolipidów powoduje zmiany w  ich strukturze, a  w  efekcie uszkodzenia błony komórkowej i wypływ cytoplazmy z komórki. Powstanie jodowanych pochodnych aminokwasów, jak również zasad pirymidynowych prowadzi do zaburzeń w  strukturze DNA. Wyniki uzyskane dzięki mikroskopii elektronowej wskazują na to, że PVP-jod indukuje także powstanie porów w ścianie komórkowej drobnoustrojów oraz oderwanie przylegających do niej enzymów. Jakkolwiek na modelu zwierzęcym wykazano, że użycie jodoforów nie prowadzi do  powstawania reakcji alergicznych, to  jednak istnieją udokumentowane przypadki poważnych efektów ubocznych u ludzi na skutek zastosowania tego związku przeciwdrobnoustrojowego. Przeciwwskazaniami do stosowania jodoforów jest stwierdzenie u pacjenta nadczynności tarczycy, nadwrażliwości na jod, opryszczkowego zapalenia skóry lub zespołu Duhringa. Jodofory nie powinny być także stosowane przed wykonaniem radioterapii, w której środkiem kontrastującym są cząsteczki jodu. Poważną wadą tych związków przeciwdrobnoustrojowych jest występowanie efektu „błędu białkowego” (ang. protein error) – czyli reakcji zachodzących między cząsteczką jodu a  białkami obecnymi w  wysięku. Błąd białkowy prowadzi do  znacznego zmniejszenia siły przeciwdrobnoustrojowej jodu w  ranach przewlekłych, charakteryzujących się dużą ilością wysięku.
https://partnerwleczeniuran.pl/resources/pliki/44_wytyczne_ptlr.pdf

Gencjana

Preparat w postaci roztworu wodnego 1% działającego antyseptycznie i osuszające. Ponadto działa bakteriobójczo i znajduje zastosowanie w odkażaniu ran skórnych
Gencjana (łac. Pyoctaninum coeruleum FP III, Methylrosanilinum chloratum, Violetum Gentianae, pioktanina, fiolet gencjanowy, fiolet gencjany, fiolet goryczki) – 0,5–2% wodny lub spirytusowy roztwór fioletu gencjanowego, czyli farmakopealnego surowca farmaceutycznego (FP III): mieszaniny związków: fioletu metylowego i fioletu krystalicznego.
Niekiedy dla fioletu gencjanowego stosuje się synonimy: fiolet krystaliczny i fiolet metylowy, co jest potocznie przyjęte, jednak błędne w ścisłym znaczeniu.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Gencjana znana też potocznie jako "piochtanina"
http://www.i-apteka.pl/product-pol-36520-GENCJANA-Fiolet-roztwo-wodny-1-20ml.html

Płyn Lugola

Płyn Lugola z kolei to 1% WODNY roztwór jodu z jodkiem potasu. Ma działanie odkażające, jest stosowany w leczeniu pewnych schorzeń tarczycy, w zależności od dawki pobudza lub hamuje czynność tego gruczołu. W postaci rozcieńczonej (kilka kropel na 100 ml wody) ma zastosowanie jako antyseptyk do płukania gardła. Stosuje się go podobnie jak jodynę do przemywania powierzchownych ran i otarć, przy czym najlepiej przemyć ranę nasączonym płynem wacikiem. 
Nie za bardzo nadaje się do ran głębokich ani oparzeń - są na to lepsze środki.

Roztwory jodu używa się głównie zewnętrznie, co zresztą jest zaznaczone na etykietach.  Mimo, że kiedyś stosowano je także przy niedoborach jodu. Teraz są na to nowsze leki, które stosuje się pod kontrolą lekarza.

W dzisiejszej medycynie jod jest traktowany głównie jako środek odkażający, używany np. podczas zabiegów chirurgicznych do dezynfekcji skóry.
http://aptekaodzaplecza.blogspot.com/2014/05/jodyna-i-pyn-lugola-apteczka-pierwszej.html
https://www.facebook.com/zdrowiipieknizFLP/photos/a.589848387696617.147615.589816477699808/1004562359558549/?type=1&theater
http://www.blog.endokrynologia.net/2011/03/23/plyn-lugola-dawkowanie-oraz-indywidualny-pakiet-radioochronny-glupio-opisane

Warto uważać na samodzielne wytwarzany płyn lugola - czyli mieszanki jodku potasu, jodu krystalicznego i woda destylowanej z zależności od proporcji taki płyn może być niebezpieczny dla zdrowia. To prawda, że tarczyca potrzebuje jodu i należy uważać na jego niedobory jednak chodzi o niedobory związane z dietą. Często radzone podawanie dużych dawek jodu na własną rękę może być fatalne w skutkach - wywołać nadczynność albo niedoczynność tarczycy, pogorszyć stany zapalne i co za tym idzie zaostrzyć choroby autoimmunologiczne. Warto wiedzieć, że zapotrzebowanie na jod jest powiązane z zapotrzebowaniem na selen, im go mniej tym więcej jodu potrzeba. Większe dawki jodu nie mają sensu bo nimi nie zlikwidujemy przyczyny stanów zapalnych, a które to stany zapalne w konsekwencji powodują zwiększone zapotrzebowanie na ten pierwiastek.
Najwięcej selenu mają orzechy brazylijskiej jednak z uwagi na zbyt dużo złych kwasów tłuszczowych, które łagodnie mówiąc nie pomagają w stanach zapalnych nie są warte polecenia, najlepsze są ryby i owoce morza (małże to dodatkowo cynk), wodorosty itd. Owszem ryby często są zatrute ale niejedzenie ich mniej się opłaca (może nie wyjść na zdrowie, trudno zastąpić innymi składnikami diety) niż ich jedzenie. Niestety z wieloma składnikami diety najbogatsze w pożądane składniki najczęściej jest tak, że są zarazem najbardziej toksyczne dlatego istotny jest sensowny wybór (w przypadku ryb tylko pełnomorskie, nie hodowlane, unikanie dużych ryb - więcej metali ciężkich jak rtęć) i umiarkowanie - aby nie przesadzać jedząc np. codziennie podczas gdy może wystarczyć raz w tygodniu albo nawet na miesiąc (wątróbki). Akurat w przypadku ryb zawarty w nich selen pomaga w neutralizowaniu i pozbywaniu się rtęci dlatego tym bardziej można mówić o dodatnim bilansie.
"Zażywanie preparatów zawierających jod poza kontrolą i bez medycznych wskazań może mieć przykre konsekwencje na przykład dla naszego przewodu pokarmowego - mówi - endokrynolog"
http://zdrowie.gazeta.pl/Zdrowie/1,101460,14503729,Jod__przereklamowany__niezbedny__a_moze_szkodliwy_.html
http://www.pepsieliot.com/zostan-macgyverem-i-zrob-sobie-plyn-lugola-w-domu/
http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Ten-plyn-moze-byc-grozny-dla-naszego-zdrowia,wid,13238612,wiadomosc.html?ticaid=116803&_ticrsn=3

Jod może zaburzać gospodarkę mineralną.
http://www.ibuk.pl/fiszka/41533/toksykologia-wspolczesna.html
Na stronach takich jak dość nieodpowiedzialnie poleca się suplementowanie jodem
http://szczepienia.wybudzeni.com/2016/08/19/wielka-debata-o-jodzie-tarczyca-plyn-lugola/
https://bladymamut.wordpress.com/2012/12/08/jod-przywrocic-uniwersalny-skladnik-odzywczy-medycynie/

Chlorheksydyna
 Jest to  niezwykle rozpowszechniony antyseptyk stosowany w  wielu rejonach aplikacji. Prawdopodobnie jego popularność, mimo wielu doniesień o niekorzystnych efektach ubocznych, związanych z  jej stosowaniem, sprawia że wciąż stosowana jest także do leczenia ran przewlekłych. Chlorheksydyna działa silnie na  bakterie Gram-dodatnie, znacznie słabiej na bakterie Gram-ujemne. Nie jest aktywna względem bakteryjnych form przetrwalnikowych, wykazuje natomiast działanie przeciwdrobnoustrojowe względem drożdżaków i wirusów otoczkowych. Chlorheksydyna łączy się z  ujemnie naładowaną błoną cytoplazmatyczną drobnoustrojów, neutralizując jej powierzchnię. Niższe stężenia chlorheksydyny prowadzą do niszczenia komponentów błony komórkowej i stymulacji aktywności dehydrogenaz, natomiast wyższe także do koagulacji składników cytoplazmy, białek komórkowych oraz do inhibicji enzymatycznej. Skuteczność działania związku i zdolność do adsorpcji na komórce drobnoustroju wzrasta wraz z  zasadowością środowiska. Stężenie chlorheksydyny <0 0="" a="" cej="" chlorheksydyna="" chlorheksydyny="" co="" cytotoksyczna="" cytotoksyczne="" dla="" do="" dzia="" e="" ekspozycji="" eniu="" font="" godzin="" gojenia.="" hamuj="" hodowli="" i="" jedn="" jej="" jest="" ju="" kom="" macicy="" mo="" na="" nab="" nbsp="" niekt="" nienia="" onka="" op="" oraz="" pod="" podczas="" prowadzi="" przechowywania="" przy="" przypadkach="" rek="" rych="" st="" tak="" tkankowy="" u="" w="" wp="" wynosz="" wzrost="" ycie="" yw="" ywania="">em światła może dojść do pojawienia się 2-chloroaniliny (w efekcie hydrolizy chlorheksydyny), która jest związkiem rakotwórczym [26].
https://partnerwleczeniuran.pl/resources/pliki/44_wytyczne_ptlr.pdf

Azotan srebra, lapis

Nadal używa się azotanu srebra do odkażania ale bardziej z uwagi na no3 (wykazuje większe działanie niż srebro)
Azotan srebra (łac. Argenti nitras; lapis od łac. lapis infernalis – kamień piekielny) – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu azotowego i srebra. Związek ten został odkryty przez Alberta Wielkiego.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Azotan_srebra


Srebro koloidalne

Czyli srebro koloidowe, koralgol, korgol (Argentum colloidale, Collargolum, Corgolum) – preparat silnie rozdrobnionego srebra z białkiem lub żelatyną.
Definicja na PWN wskazuje nazwy układ koloidalny / układ koloidowy jako synonimy stąd wiele problemów w interpretacji o jakie srebro chodzi
https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/koloid;3923989.html
Z uwagi na tą samą nazwę srebro koloidowe / koloidalne bywa mylone ze srebrem koloidalnym stosowanym w suplementach diety w postaci płynów doustnych będących silnie rozcieńczonymi roztworami (stężenie srebra rzędu 10ppm czyli podobnej do liczby zanieczyszczeń w wodzie zdemineralizowanej). Przy dawce tego rzędu trudno o miejscowe działanie bakteriostatyczne - dlatego też często porównuje się je do homeopatii. Natomiast może mieć wpływ prozapalny u osób z chorobami autoimmunologicznymi.
Koralgol w formie roztworu z wodą nie ma praktycznie żądnych własności bakteriobójczych czy w ogóle leczniczych (znanych).
Niestety poradniki i różnego rodzaju sprzęty do wytwarzania tzw. "srebra koloidalnego zwykle mimo wysokich cen oferują tak naprawdę wytwarzanie jonów srebra, a nie koloidu. Zasada działania to elektroliza, najtańszy zasilacz i posrebrzane/srebne cienkie druciki warte kilkadziesiąt zł w najlepszym razie w zestawie dostępne w cenie kilkuset złotych. Trudno znaleźć urządzenia wytwarzające koloid metodą dyspersyjno-kondensacyjną (metoda Brediga) w łuku elektrycznym czy metodą ultradźwiękową.
"Srebro koloidalne to bezpostaciowy, szary proszek o zawartości 70% srebra, który w wodzie tworzy roztwór koloidalny, pośredni pomiędzy zawiesiną a roztworem rzeczywistym. W stężeniach od 1 do 15% wykazuje działanie bakteriobójcze, pierwotniakobójcze, ale raczej niewielki działanie wirusobójcze. Stosowane jest w dermatologii, dentystyce okulistyce i urologii w postaci maści lub kropli. Dawniej było stosowane w ginekologii. Srebro koloidalne zawiera metaliczne srebro o średnicy cząsteczek do kilku nanometrów i zawartości atomów srebra o dużej powierzchni w stosunku do objętości.
Polecane przez naturoterapeutów srebro koloidalne jest w rzeczywistości roztworem, a nie koloidem. Są to jony srebra zawieszone w destylowanej wodzie. Medycyna alternatywna poleca srebro koloidalne w leczeniu schorzeń górnych dróg oddechowych, grypy, wzmocnienie układu immunologicznego, oczyszczanie organizmu oraz w wielu innych schorzeniach. Tymczasem w takich roztworach zawartość srebra wynosi ppm, a więc jest dużo niższa niż dawka lecznicza. Niemniej, nie należy traktować srebra koloidalnego jako lek homeopatyczny. Żadne z tych doniesień nie zostało nigdy potwierdzone, w wielu niezależnych badaniach wykazano brak działania srebra koloidalnego i bardzo często także brak efektów ubocznych. Srebro nie jest mikroelementem niezbędnym do życia. Zatrucia srebrem zdarzają się wyjątkowo, do najczęstszych objawów niepożądanych należy sino-szare zabarwienie skóry i błon śluzowych, tak zwana argyria.
Srebro podawane doustnie może wywołać stres metaboliczny. Wiadomo, że istnieją bakterie oporne na działanie srebra, a oporność ta związana jest z plazmidami. Wiadomo także, że wirusy są często niewrażliwe na srebro. W rzeczywistości większe dawki srebra mogą działać prozapalnie, aktywując makrofagi do wytwarzania cytokin. Nie należy tego rozpatrywać jako wzmocnienie odporności, ale stymulację układu odpornościowego w kierunku odpowiedzi Th1-zależnej. Małe dawki srebra mogą działać immunostymulująco i zwiększać wytwarzanie metalotioneiny.
Piśmiennictwo:1. Atiyeh BS, Costagliola M, Hayek SN, Dibo SA. "Effect of silver on burn wound infection control and healing: review of the literature". Burns, 2007, 33: 139–482. Maillard JY, Hartemann P. "Silver as an antimicrobial: facts and gaps in knowledge". Crit. Rev. Microbiol. 2013, 39: 13. Fung MC, Bowen DL. "Silver products for medical indications: risk-benefit assessment". J. Toxicol. Clin. Toxicol. 1996, 34: 119–1264. Chopra I. "The increasing use of silver-based products as antimicrobial agents: a useful development or a cause for concern?". J. Antimicrob. Chemother. 2007, 59: 587–90
https://www.youtube.com/watch?v=8QPLB3UCYlw

Stosowanie srebra zwłaszcza spożywanie srebra (także jonów srebra) może grozić uszkodzeniem różnych organów wewnętrznych. Oczywiście to kwestia dawki.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15964881
http://www.atsdr.cdc.gov/phs/phs.asp?id=537&tid=97

Srebro ma udowodnione pewne właściwości grzybo, bakterio i wirusobójcze. Istotne jest jednak jego stężenie. Nie ma dostępnych informacji czy np. konkretnie z wirusem hbv, hcv, hhv, hiv etc. sobie radzi. Istnieją badaniach podważające skuteczność odkażania srebrem wskazując na istotny problem z zabijaniem bakterii
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15114827

Przy długotrwałym stosowaniu bakterie mogą wytworzyć odporność na srebro (podobnie jak wytarzają ją przeciwko antybiotykom)
Badacze z University of New South Wales (Australia) ostrzegają, że nadmierna ekspozycja powszechnie występujących bakterii na cząsteczki nanosrebra powoduje ich dostosowanie i rozwój. Opublikowane w czasopiśmie Small badanie może nieść daleko idące konsekwencje dla przyszłego wykorzystania srebra jako środka przeciwbakteryjnego.
http://biotechnologia.pl/biotechnologia/doniesienia-naukowe/koniec-cudownego-nanosrebra-bakterie-potrafia-sie-na-nie-uodpornic,69
https://www.facebook.com/groups/779018065479021/permalink/945639218816904/?comment_id=946499342064225&comment_tracking=%7B%22tn%22%3A%22R9%22%7D#




Jak srebro koloidalne niszczy zdrowie i odporność?
Srebro jest metalem ciężkim - neurotoksycznie działa na organizm, działanie antybio znaczy anty-życie "zwyczaj wkładania do mleka srebrnej łyżeczki, albo monety. Tak pozostawione mleko nie kwaśniało przez noc, mimo ciepłej pory roku. Za kwaśnienie mleka odpowiedzialne są pałeczki kwasu mlekowego. Logiczne więc jest, że jeśli te bakterie nie mogą zakwasić mleka to są zabijane, nie mogą się mnożyć. Jak zapewne wiesz, pałeczki kwasu mlekowego to drobnoustroje, które licznie zasiedlają nasze jelita. Jeśli samo włożenie łyżeczki tak upośledza działanie tych „dobrych” bakterii, to co dopiero dzieje się po wypiciu skumulowanej dawki koloidu lub nano srebra?"
http://humel.pl/2017/01/01/jak-srebro-koloidalne-niszczy-zdrowie-i-odpornosc/


"Należy podkreślić, że suplementy diety zawierające srebro koloidalne, które zwykle są dostępne w formie płynów, są bardzo silnie rozcieńczonymi roztworami. W związku z tym nie należy ich mylić z srebrem koloidalnym, które jest stosowane w medycynie. Ponadto nie ma dowodów naukowych, które potwierdzają skuteczność działania tego typu specyfików. Bezpodstawne jest również twierdzenie, że człowiek może mieć niedobory srebra w organizmie. Co więcej, Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) nie uważa srebra koloidalnego za bezpieczny i skuteczny produkt do leczenia jakichkolwiek schorzeń.
http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/domowa-apteczka/srebro-koloidalne-wlasciwosci-lecznicze-i-zastosowanie_42040.html

Doustne podawanie srebra, zwłaszcza małoletnim - temat kontrowersyjny, fragment dyskusji z grupy (link poniżej)
"srebro jest metalem ciężkim i kumuluje się w organizmie. Poza tym jest wyłącznie wskazane do stosowania zewnętrznego, miejscowego (maść, okłady). [..] Srebro nie powinno być spożywane, nawet jako suplement diety (brak jakiegokolwiek naukowego dowodu, że SK cokolwiek suplementuje, że w ogóle jest potrzebne w organizmie). [..]
R.Nowak w swojej książce wyraźnie pisze że "autor wprost zwalnia się ze wszelkiej odpowiedzialności za wystąpienie skutków ubocznych stosowania SK". Poza tym R.Nowak twierdzi, że SK odkłada się w organizmie (str.84 "Srebro koloidalne i zdrowie"). Dodam, że twierdzi też, że nie opracowano uznanego minimalnego dawkowania srebra w kategoriach uzupełnienia go w organizmie (str.85). NIE MA LEKU NA WSZYSTKO, jeżeli ktoś tak uważa, to jest to działanie wyłącznie psychologiczne."


Łączenie srebra z wodą utlenioną
Nadtlenek wodoru (woda utleniona) ulega egzotermicznemu rozkładowi na wodę i tlen pod wpływem ciepła, kontaktu z niektórymi metalami, tlenkami metali oraz światła UV.
H2O2 › H2O + O
rozkład ten jest katalizowany (znacznie przyśpieszany) przez wiele rozdrobnionych substancji, np. srebro
2H2O2 (aq) › 2H2O(l) + O2 (g)

Tworzyć się mogą reaktywne formy tlenu - wolne rodniki
https://pl.wikipedia.org/wiki/Reaktywne_formy_tlenu
http://pl.wikipedia.org/wiki/Kataliza
http://pl.wikipedia.org/wiki/Nadtlenek_wodoru



Profil toksyczności srebra według Agencji Substancji Toksycznych i Rejestru Chorób: https://www.atsdr.cdc.gov/toxprofiles/tp146.pdf

Praca poglądowa na temat toksyczności doustnego podania srebra koloidalnego, jonów srebra i nanocząsteczek srebra:
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0273230013001864 (pełny tekst na np scihub.cc)

Artykuł wskazujący, że srebro w tym samym stężeniu jest tak samo toksyczne względem bakterii i komórek człowieka: http://pubs.rsc.org/en/Content/ArticleLanding/2012/RA/C2RA20684F#!divAbstract
(do ściągnięcia za darmo po rejestracji)

Przypadek argyrii po spożywaniu srebra koloidalnego:
https://escholarship.org/uc/item/0832g6d3
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3582910/



Ozonoterapia 
Zalicza się do medycyny naturalnej. Stosowana w różnych formach przy trudno gojących się ranach. Zwykle używana w postaci gazu (mankiet ozonowy), roztworów (przymoczki), maści, dożylnie w postaci roztworu w soli fizjologicznej, podawaniu własnej ozonowanej krwi pacjenta (autohemotransfuzja) oraz w postaci gazu (np. dostawowo, doodbytniczo, dotętniczo).
http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/medycyna-niekonwencjonalna/ozonoterapia-leczenie-ozonem-zastosowanie-w-stomatologii-i-nie-tylko_40033.html

 Wolne rodniki
"Równie ważny jest nadtlenek wodoru, reaktywna forma tlenu która nie jest wolnym rodnikiem[2], ale odgrywa ważną rolę w procesach oksydacyjnych powstawania wolnych rodników. [..] Redukowany jest przez katalazę do wody i zwykłego tlenu cząsteczkowego. Czas połowicznego rozpadu jest uzależniony od aktywności katalazy i peroksydazy glutationowej, dlatego jego czas trwania jest na tyle długi, że może przenikać przez błony komórkowe i „wędrować” po całym organizmie."
http://pl.wikipedia.org/wiki/Proces_starzenia_si%C4%99
"W każdej komórce ciała w reakcjach chemicznych uczestniczą cząsteczki tlenu z których pewna część nie ulega pełnej redukcji. Wytwarzają się wtedy wolne rodniki tlenu np. rodnik hydroksylowy OH?. Powstaje on w wyniku reakcji nadtlenku wodoru (H2O2) z jonami miedzi(I) lub żelaza(II). W wyniku uszkodzenia błony komórkowej komórka nie jest wstanie pełnić swych właściwych funkcji metabolicznych, uszkodzenia kodu genetycznego prowadzą do powstawania nowotworów, zaburzeń czynnościowych układu krążenia, mózgu i innych narządów. Utleniając cholesterol LDL powodują zmiany miażdżycowe w naczyniach krwionośnych nawet u osób młodych żyjących w warunkach skażonego środowiska i odżywiających się niewłaściwie. Uważa się że jest to jedna z głównych przyczyn procesu starzenia się organizmu."
http://portalwiedzy.onet.pl/87939,,,,wolne_rodniki_dzialanie_w_organizmie,haslo.html

Dieta bogata antyoksydanty zmniejsza szkodliwy wpływ wolnych rodników.
"Witamina C (akorbinian) jako silny antyoksydant oczyszcza komórki z wolnych rodników, działając poprzez dostarczanie elektronów neutralizujących duże ilości wolnych rodników powodujących te choroby."
http://www.poradnikzdrowie.pl/diety/lecznicze/dieta-bogata-w-antyoksydanty-wymiata-wolne-rodniki_37158.html
https://www.facebook.com/groups/779018065479021/permalink/848106235236870/
http://www.vitanatural.pl/sekret-witaminy-c
http://www.seanet.com/~alexs/ascorbate/195x/mccormick-wj-arch_pediatrics-1951-v68-n1-p1.htm

Ozonowanie wody
Pod wpływem uzdatniania wody za pomocą ozonu, chloru, podchlorynów tworzą się niebezpieczne w trihalometany (THM), chlorany, chloryny i bromiany.
Woda wodociągowa jest „wzbogacona” w wiele pierwiastków i związków chemicznych. Ozon to gaz wchodzący w reakcje chemiczne z tymi związkami, pierwiastkami (chlor, chloran(III) sodu, brom, jod, chloraminy, ditlenek chloru).
Należy mieć świadomość, że wprowadzając ozon do wody wodociągowej nie tylko uzdtaniamy wodę, ale także przyczyniamy się do reakcji chemicznych, w których powstają bromiany oraz chlorany - obydwa silnie rakotwórcze.
"Spośród wielu środków dezynfekcyjnych najczęściej stosowane są chlor i ozon, które oprócz działania bakteriobójczego mogą reagować ze składnikami wód, prowadząc do powstawania szkodliwych ubocznych produktów dezynfekcji. W latach 70. stwierdzono, że w trakcie procesu chlorowania wód wytwarzane są substancje o działaniu kancerogennym, np. trihalometany i chlorofenole [2-41[. Wówczas podjęto energiczne działania nad opracowaniem nowych sposobów dezynfekcji wód, które eliminują lub ograniczają powstawanie trihalometanów. Jednym z proponowanych rozwiązań było zastąpienie chloru ozonem [..]
W latach 90 odkryto, że w trakcie oznowania powstają silnie kancerogenne substancje - głównie bromiany (Br)2) oraz azontany (NO3) i azotyny (NO2) [6-10]
http://www.os.not.pl/docs/czasopismo/1999/Gierak_4-1999.pdf





Jest wiele innych środków polecanych do przemywania/odkażania ran o bardzo różnej skuteczności. Niestety większość nie ma wystarczająco szerokiego spektrum działania, nawet jeśli wykazują działania przeciwbakteryjne, to np. nie zwalczają wirusów typu HBV/HIV/HHV/HPV.
Poniżej lista śródków które wymagają jeszcze opisania - bywają polecane, ale część z nich nawet nie nadaje się do przemywania ran, a część w pewnych zastosowaniach może spełniać swoją rolę mimo braku wystarczająco szerokiego spektrum działania.
  • sól fizjologiczna  - pod ciśnieniem strzykawki dobra do przemywania ran
  • jodyna
  • szare mydło-roztwór 
  • olejek z drzewka herbacianego
  • oliwka magnezowa
  • krzemian magnezu 
  • olej kokosow
  • lanolina
  • miodem smarować
  • oczar-naturalny
  • olejek oregano
  • amol
  • środki z alkoholem, spirytusem
  • cytelim 
  • koralgol
  • ałun (aluminium)
  • argol
  • nano srebro
  • nalewki na spirytusie
  • rtęć płynna (stosowana od lat)
  • dettol http://www.dettol.pl/
  • solcoseryl żel 
  • arnika
http://luskiewnik.strefa.pl/stymulatory/preview/pages/p15.htm


Warto wziąć pod uwagę hipotezę higieniczną - kontakt z patogenami jest niezbędny dlatego skuteczne odkażanie powinno raczej ograniczone do wyjątkowych sytuacji, a nie każdej nawet błahej.
http://szczepienie.blogspot.com/p/hartowanie-higiena-ukad-odpornosciowy.html
Subskrybuj: Posty (Atom)