środa, 18 lutego 2015

Szczepione dzieci mogą zarażać, nawet wywoływać epidemie. Po szczepieniu dzieci mogą rozsiewać wirusy z tzw. "żywych" szczepionek nawet gdy same widocznie nie chorują...

Czyli o tym, że szczepione dzieci mogą chorować i zarażać patogenami ze szczepionek... 

W skrócie:
Generalnie kontakt ze świeżo zaszczepionym tzw. "żywymi szczepionkami" dla zdrowego dziecka nie jest zagrożeniem. Ewentualne zarażenie się to nawet korzyść w postaci zdobycia odporności od odzjadliwionego wirusa bez ryzyka związanego ze szczepieniem. Zwłaszcza, że same choroby, które ewentualnie mogą zostać wywołane do najgroźniejszych dla zdrowego nie należą. Dużo większym zagrożeniem dla naszych dzieci są inne patogeny, przeciwko którym szczepień nie ma, lub są niewystarczająco skuteczne.
Warto też zaznaczyć, że dla świeżo zaszczepionego dziecka kontakt z innymi dziećmi może być ryzykowny z uwagi na możliwą obniżoną odporność.
http://szczepienie.blogspot.com/2015/02/szczepione-dzieci-moga-zarazac-zywymi.html
O obniżeniu odporności
http://szczepienie.blogspot.com/2015/10/o-obnizeniu-odpornosci-po-szczepieniu.html
Temat był poruszany wielokrotnie na poniższej grupie https://www.facebook.com/groups/779018065479021/permalink/1136038803110277/
Jeśli informacja okazała się pomocna rozważ wsparcie.


Szerzej:
Tzw. żywe szczepionki zawierają szczepy atenuowanane czyli wirusy o obniżonej zjadliwości (w szczepionkach przeciwko polio (OPV - od marca 2016 wycofana), odrze, śwince, różyczce (MMR), ospie wietrznej, rotawirusom, gruźlicy (BCG)) Przy okazji warto wspomnieć, że w "żywych" szczepionkach nie ma konserwantów w postaci tiomersalu (rtęci) wbrew obiegowym opiniom. Zawsze można sprawdzić ulotkę szczepionki (Chpl). 

Fakt, że te szczepionki mogą wywołać chorobę więc powodują liczne NOP wynika z tego, że zawierają "żywe" zmodyfikowane wirusy,
Wg. badań szczepy wirusów używane w szczepionkach powinny być zdecydowanie mniej groźne niż dzikie wirusy. Nadal jest to jednak żywy wirus, zdarzają się udokumentowane przypadki mutacji do zjadliwszych postaci. Sam proces mutacji jest wręcz normą występuje niemal u każdego w przypadku np. szczepionki polio OPV (wycofana
 od marca 2016). To właśnie po niej są szczególnie drastycznie przypadki OPW (ostrych porażeń wiotkich). 

Horizontal transmission of live vaccines
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3667938/

Trudno jednak mówić o drastycznych przypadkach przechorowania różyczki, rota czy odry po szczepionce gdyż same choroby z natury zwykle bywają stosunkowo łagodne. Aczkolwiek dla osób o wyjątkowo mocno obniżonej odporności mogą być problemem. Dlatego dla takich osób można znaleźć zalecenia aby nie kontaktowały się z osobami świeżo szczepionymi (w ciągu ostatnich tygodni do 2 miesięcy)

Poniższy tekst powstał na długo przed kwietniem 2016 roku, a od tego czasu szczepienia przeciwko poliomyelitis w Polsce realizowane są jedynie szczepionką inaktywowaną IPV.
Wszystko informacje na jakie natkniesz się na tej stronie mają podane swoje źródła. Zwykle są to mocne, uznane informacje, fakty, podręczniki medycyny, portale dla lekarzy czy w końcu dowody naukowe w postaci badań. Wystarczy zajrzeć w linki i doczytać. Polecam weryfikować każdą informacje, niczemu nie warto wierzyć. Polecam uodpornić się na propagandę i zadawać pytania o trudne kwestie ekspertom, weryfikując w ten sposób informacje samodzielnie.
Warto również wspomnieć o pewnym problemie związanym z zarażaniem innych w przypadku zarażenia pomimo zaszczepienia.
Dzięki szczepieniom przeciwko np. krztuścowi, błonicy, a nawet polio IPV w przypadku zachorowania tak zaszczepionej osoby może stać się ona pewnego rodzaju zombi co nieświadomie (bo szczepienie czasami cudownie zmniejsza objawy, tak mocno że osoba chora o tym nie wie jednakże nie zaraża się wyłacznie prychając, a główna droga zarażenia to jednak dotyk w wielu wypadkach)  może np. odwiedzając noworodki, rodzinę, wiekowych pradziadków, czy przebywając np. w szpitalu na oddziale onkologii,  nieświadomie zarażać. Co jest pewnym zaprzeczeniem odporności grupowej w której chodzi właśnie o powstrzymanie krążenia patogenu, o nie zarażanie innych!
Pod koniec tego artykułu zostały te zjawiska dokładniej opisane w oparciu o badania naukowe.
Jeśli ktoś dysponuje wiarygodnymi badaniami, które podważają tak nakreślony scenariusz, udowadniając, że jednak te konkretne szczepionki budują odporność grupową i jednak chronią grupy ryzyka to proszę o komentarz.

dr n. med. Ernest Kuchar Klinika Pediatrii i Chorób Zakaźnych Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu:
"W przypadku szczepionek zawierających żywe, osłabione drobnoustroje sprawa jest nieco bardziej skomplikowana. Istnieje teoretyczne ryzyko przeniesienia wirusa szczepionkowego na otoczenie". [..] "Inaczej mówiąc, prawdopodobieństwo, że Pani synek zachoruje na "dziką" różyczkę odrę, świnkę czy ospę wietrzną jest znacznie większe niż teoretyczne ryzyko przeniesienia wirusa szczepionkowego"
https://ciaza.mp.pl/lista/91198,czy-zaszczepienie-starszego-dziecka-szczepionkami-przeciw-swince-rozyczce-i-odrze-oraz-przeciw-pneumokokom-podczas-i-trymestru-ciazy-matki-jest-bezpieczne?fref=gc&dti=779018065479021

Temat krztuścia i strategii kokonowej
http://szczepienie.blogspot.ca/2016/02/szczepienie-dtap-krztusiec-zgon-dziecka.html

dr n. med. Paweł Grzesiowski, Instytut Profilaktyki Zakażeń: Czy dziecko może zarażać po szczepieniu?
Wszystko zależy od tego, o jakiej szczepionce mówimy. Z pewnością nie może dojść do zarażenia jeśli dziecku podano szczepionkę zabitą, czyli zawierającą w sobie cały nieżywy drobnoustrój lub jego fragment. Natomiast jeśli mówimy o szczepionkach żywych, w których znajduje się żywy osłabiony drobnoustrój, takich jak np. szczepionka przeciwko odrze, śwince i różyczce, ospie wietrznej czy żywa szczepionka przeciwko polio*, to teoretycznie możliwość zarażenia istnieje.W tej sytuacji bowiem dochodzi do namnożenia drobnoustrojów w organizmie i wydalenia wirusów drogą kropelkową lub razem ze stolcem. Ale co jest najważniejsze - od zaszczepionego dziecka zarazić może się tylko osoba, która ma ciężkie zaburzenia odporności, np. dzieci, u których stwierdzono wrodzone lub nabyte choroby układu odpornościowego, albo te, które biorą sterydy lub są w trakcie leczenia nowotworu. Takie osoby najlepiej odizolować od zaszczepionego dziecka na okres 2-3 tygodni po szczepieniu. Podobna sytuacja dotyczy noworodków, w szczególności urodzonych przedwcześnie, których matki nie były szczepione i nie chorowały na chorobę przeciwko której zostało zaszczepione starsze dziecko.
*Przeciwko tej chorobie jest także szczepionka zawierająca zabite wirusy.
http://www.mamazone.pl/pytania-i-odpowiedzi/zdrowie-niemowlaka/2013/czy-dziecko-moze-zarazac-po-szczepieniu.aspx


"Rozsiewanie wirusów po szczepieniu to fakt, który potwierdza nawet Światowa Organizacja Zdrowia lub Amerykańska Agencja ds. Kontroli i Prewencji Chorób. [..]
Jak twierdzą pediatrzy, po podaniu szczepionki w organizmie dochodzi do namnożenia się wirusów, które później zostają wydalone drogą kropelkową (np. poprzez kichanie) lub z moczem i kałem.
W przypadku szczepionki okres wydalania trwa do miesiąca od podania wirusów. Nie ma jednak możliwości, by takim wydalanym wirusem zaraziła się osoba z nabytą na odrę, różyczkę lub świnkę odpornością. Kto zatem może się zarazić?
Obniżoną odporność mają przede wszystkim kobiety w ciąży, noworodki (szczególnie wcześniaki) i niemowlęta, a także osoby przewlekle chore, przyjmujące leki sterydowe lub podczas terapii antynowotworowej. Dla nich jedynym wyjściem, by uniknąć zakażenia jest unikanie zagrożenia, czyli izolacja od szczepionych MMR dzieci.
https://parenting.pl/portal/czy-szczepienie-moze-zarazac-wirusem


Risk of transmission associated with live attenuated vaccines given to healthy persons caring for or residing with an immunocompromised patient. - PubMed - NCBI
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/17520544/


Zarażenia przez osoby szczepione to są fakty, a nie rzadkie przypadki (jak rzadkie?) dlatego w pewnych przypadkach szczepienia przynoszą DOKŁADNIE odwrotny efekt niż to co się oczekuje po grupowej odporności. Zaznaczam, że mowa o przypadkach gdy szczepiona osoba zaraziła się choroba przeciwko której byłą szczepiona, natomiast przypadki zarażenia poszczepienne, zdarzają się wyjątkowo rzadko i nie są w praktyce żadnych zagrożeniem dla zdrowych dzieci - te po prostu uodpornią się ale bez szczepienia. To również powód aby badać przeciwciała przed szczepieniem bo czasem szczepienie może być zbędne.

Zacznijmy od wypowiedzi proszczepionkowego eksperta w tej sprawie:
dr n. med. Paweł Grzesiowski, Instytut Profilaktyki Zakażeń:
"Jeśli mówimy o szczepionkach żywych, w których znajduje się żywy osłabiony drobnoustrój, takich jak np. szczepionka przeciwko odrze, śwince i różyczce, ospie wietrznej czy żywa szczepionka przeciwko polio to teoretycznie możliwość zarażenia istnieje

W tej sytuacji bowiem dochodzi do namnożenia drobnoustrojów w organizmie i wydalenia wirusów drogą kropelkową lub razem ze stolcem. Ale co jest najważniejsze - od zaszczepionego dziecka zarazić może się tylko osoba, która ma ciężkie zaburzenia odporności, np. dzieci, u których stwierdzono wrodzone lub nabyte choroby układu odpornościowego, albo te, które biorą sterydy lub są w trakcie leczenia nowotworu. Takie osoby najlepiej odizolować od zaszczepionego dziecka na okres 2-3 tygodni po szczepieniu. Podobna sytuacja dotyczy noworodków, w szczególności urodzonych przedwcześnie, których matki nie były szczepione i nie chorowały na chorobę przeciwko której zostało zaszczepione starsze dziecko."
http://www.mamazone.pl/pytania-i-odpowiedzi/zdrowie-niemowlaka/2013/czy-dziecko-moze-zarazac-po-szczepieniu.aspx


Ostrzegani są pacjenci z grup ryzyka (o obniżonej odporności). Przykład ulotki ostrzegającej pacjentów z John Hopkins Hospital:

Poniżej tłumaczenie:

Źródło tłumaczenia obrazka https://www.facebook.com/groups/144687256276690/permalink/249991212412960/ https://scontent-frt3-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/34323992_2031216253572360_2894476587892211712_o.jpg?_nc_cat=0&_nc_eui2=AeGuGwceCjABgXOgGhiV8ADAIdLjQj-MFPwkVPnj9rAwoY38zVe0Ndmzw9R5BYVhab592XYnc1HpGmhC7hxxa5Pq--_LwZEmRaPM2i6-UIJf4A&oh=eb0cdf592e730b8144ddd6fa262e0da9&oe=5BB98266


http://i.imgur.com/Lq014pI.jpg http://i.imgur.com/Iqauiou.jpg (są to zalecenia dla osób z czasowo lub długotrwale obniżoną odpornością)


Raport NVIC o potencjalnych zagrożeniach związanych z wirusami z tzw. żywych szczepionek:
NVIC Referenced Report - The Emerging Risks of Live Virus & Virus Vectored Vaccines:
Vaccine Strain Virus Infection, Shedding & Transmission

Could my unvaccinated or immune compromised child get sick from coming in
contact with a recently vaccinated person?
When it comes to live virus vaccines, the short answer is: Yes. During a viral infection, live virus is shed in the body fluids of those who are infected for varying amounts of time and can be transmitted to others. Vaccine strain live virus is also shed for varying amounts of time in the body fluids of vaccinated people and can
be transmitted to others.
Although public health officials maintain that live attenuated virus vaccines rarely cause complications in the vaccinated person and that vaccine strain viral shedding rarely causes disease in close contacts of the recently vaccinated, it is important to be aware that vaccine strain live virus infection can sometimes cause serious complications in vaccinated persons and vaccine strain live viruses can be shed and transmitted to others with serious or even fatal consequences.
http://www.nvic.org/CMSTemplates/NVIC/pdf/Live-Virus-Vaccines-and-Vaccine-Shedding.pdf


Choć są to sytuacje rzadkie to jak widać, to raczej szczepieni powinni ponosić konsekwencje swoich decyzji i podlegać kwarantannie, a nie "dzielić się zmutowanymi patogenami" z otoczeniem, w którym przebywają też osoby z obniżoną z różnych przyczyn odpornością.

Informacja o tym, że szczepione dziecko można zarażać po szczepionce wydaje się dla osób o proszczepionkowym podejściu śmieszna gdyż ich wiara zakłada, że tylko te nieszczepione dzieci to siedliska zarazków, a zaszczepione są "czyste"

http://i.imgur.com/a6cnP0V.jpg

Okazuje się jednak, że jest inaczej.

W skrócie: po wielu popularnych szczepionkach można zarażać innych ludzi patogenami z tychże szczepionek. Wirus ze szczepionki może być źródłem epidemii. Tak się nie raz zdarzało (dowody niżej) niestety rzadko kiedy w ogóle sprawdza się pochodzenie wirusa jaki spowodował lokalną epidemię stąd takich doniesień jest nie wiele, tylko z rejonów gdzie to sprawdzano.

Wirusy ze szczepionek mogą zarażać innych ludzi?
Ryzyko transmisji dotyczy szczepionek zawierających żywe patogeny. Szczepionki zawierające "żywe", zdolne do namnażania wirusy to OPV (doustna szczepionka przeciw polio, wycofana od marca 2016r), MMR (szczepionka przeciw odrze, śwince, różyczce), szczepionka przeciw ospie wietrznej, szczepionka przeciw rotawirusom. Szczepionka zawierająca żywe, zdolne do namnażania bakterie to BCG (szczepionka przeciw gruźlicy). Trudno jednak znaleźć dane odnośnie ryzyka transmisji bakterii szczepionkowej na inne osoby (są jedynie doniesienia o przypadkach zachorowania po szczepieniu BCG). 


Poniżej znajduje się też dokładny opis poszczególnych szczepionek, które mogą stanowić zagrożenie, wraz z dowodami, a nawet nazwiskami ofiar (np. poszczepiennego polio w Polsce).

Warto zaznaczyć, że także szczepionki nie zawierające żywych wirusów potrafią w pewnych sytuacjach uruchomić chorobę przeciwko której było szczepienie. Są to sytuacje rzadkie, ale jednak się zdarzają, kiedy np. osoba szczepiona ma już w sobie dzikie, złośliwe czasem częściowo uśpione patogeny, które stają się dopiero aktywne po podaniu szczepionki.
Tak zdarza się w przypadku zaszczepienia szczepionką HPV - dokładny opis niżej.

Najczęściej jednak bywa, że szczepionki nie zabezpieczają przed zachorowaniem i roznoszeniem zarazków (bywa, że dłuższym niż u osoby nigdy nie szczepionej), a jedynie zabezpieczają przed jakąś formą zachorowania, lub wystąpieniem bardziej dolegliwych objawów. Tak może być w przypadku szczepionki przeciwko gruźlicy, krztuścowi, błonicy, polio IPV i nie tylko. Dlatego takie szczepienia w obecnej formie mogą po prostu nie mieć sensu epidemiologicznego - podobnie jak szczepionka przeciwko tężcowi (która chroni wyłącznie zaszczepioną osobę nie tworząc odporności grupowej). Bywa, że szczepienia są wręcz odwrotnością odporności grupowej gdyż zaszczepione osoby chorują bezobjawowo stając się nosicielami i nieświadomie zarażając innych, aż trafią na osobę podatną np. nieszczepioną z powodów medycznych. Takie przypadki zostały udokumentowane np. ostatnio śmiertelny zgon chłopczyka z Hiszpanii z powodu błonicy (szerszy opis niżej).


Atenuowane (osłabione) wirusy zdolne do replikacji znajdują się w następujących szczepionkach: OPV, potrójnej przeciwko odrze, śwince i różyczce oraz szczepionce przeciwko ospie wietrznej.
Dzieci szczepione zarażają - ta informacja to pewnie dla wielu nowość, podobnie fakt, że szczepienia mają związek z nowotworami, chorobami atopowymi, alergiami..http://szczepienie.blogspot.com/2015/04/bardzo-trudne-pytania-do-zadawania-na.html
czy encefalopatią poszczepienną (objawiającą się jak autyzm)
http://szczepienie.blogspot.com/p/encefalopatia-autyzm-mmr-szczepienia.html
Warto znać powyższe argumenty i wziąć je pod uwagę przy rozważaniu decyzji o szczepieniu. Należy pamiętać, że są sytuacje, choroby przeciwko którym warto się szczepić więcej: http://szczepienie.blogspot.com/p/czy-warto-sie-szczepic-kiedy-warto.html

CNBC Reports Vaccinated People Spread Disease. How St. Jude’s Handles This For It’s Kids Is Crazy Amazing
http://edgytruth.com/2015/03/04/cnbc-reports-vaccinated-people-spread-disease-how-st-judes-handles-this-for-its-kids-is-crazy-amazing/#








Grypa

Szczepionki przeciwko grypie generalnie nie zawierają żywych wirusów, poza jedną jedyną FluMist/Fluenz która nigdy nie była dopuszczona do sprzedaży w Polsce, podobnie jak żadna szczepionka przeciwko grypie oparta na żywym, atenuowanym wirusie,
Lista szczepionek zarejestrowanych w Polsce
http://www.szczepienia.pzh.gov.pl/main.php?p=3&id=131&sz=845&to=szczepionka

Flumist z uwagi na niską skuteczność i tak wycofali w krajach gdzie była stosowana np.
https://pediatricinsider.wordpress.com/2016/06/23/goodbye-flumist-why-science-is-important/

Więcej na temat szczepionek przeciwko grypie
http://szczepienie.blogspot.com/p/grypa-szczepionka-h1n1-influenza-h2n2.html


CDC: Czy wiecie, że szczepienie przeciwko grypie może złagodzić objawy choroby jeśli zachorujesz na grypę po szczepieniu?

theUntrivialPursuit: "Czy wiecie co się dzieje kiedy u kogoś lub u tego kogoś dziecka występują "złagodzone objawy"?
- Idą do pracy, szkoły, przedszkola i rozsiewają chorobę na osoby o obniżonej odporności.
Trochę jakby psuje to narrację o tym, że szczepienia chronią słabszych członków stada, czy nie?



Jak z krztuścem
http://szczepienie.blogspot.com/2016/02/szczepienie-dtap-krztusiec-zgon-dziecka.html
https://www.facebook.com/VaXismNEWS/photos/a.718192328323809/1522258911250476/?type=3

Podobno w szczepieniu chodzi o to aby uniknąć nasilenia objawów grypy dzięki czemu można uniknąć np. nieobecności w pracy / w przedszkolu dzięki szczepieniu po którym możliwe jest zachorowanie grypopodobne, które na szczęście grypą nie jest, ale może spowodować nieobecności w pracy / w przedszkolu.
"dr Marcin Serwacki: Zachorowanie grypopodobne po szczepieniu przeciwgrypowym ” jest to odczyn poszczepienny, naturalna sprawa, świadczy o tym, że organizm ma silną odporność i zareagował na szczepienie, a wiele osób myśli, że dostało grypy”.
http://szczepienie.blogspot.com/p/grypa-szczepionka-h1n1-influenza-h2n2.html

"Często słyszymy obiegowe opinie, że “po zaszczepieniu przeciw grypie ktoś chorował jak nigdy wcześniej”. Niestety powtarzają to nierzadko przedstawiciele służby zdrowia, farmaceuci, itp., co sugeruje, że szczepionka wywołała grypę. Tego typu opinie nie mają oparcia w faktach. Szczepionka nie może wywołać grypy, ponieważ zawiera fragmenty wirusów lub, w niektórych przypadkach, jedynie rekombinowane białka wirusów, wytworzone za pomocą inżynierii genetycznej. Może się zdarzyć, że ktoś zachoruje pomimo zaszczepienia, z dwóch powodów. Po pierwsze, szczepionka nie jest w 100% skuteczna i część osób zaszczepionych może zachorować po kontakcie z wirusem grypy (zazwyczaj łagodniej niż osoby nieszczepione). Po drugie, można zachorować na zupełnie inną chorobę, której objawy przypominają grypę. Lekarze zbyt rzadko zlecają specjalistyczne badania laboratoryjne w celu potwierdzenia grypy.
http://szczepienie.blogspot.com/p/grypa-szczepionka-h1n1-influenza-h2n2.html



Odra, świnka i różyczka (zarażanie po MMR)

Po szczepieniu MMR żywe wirusy mogą zarażać wg. ulotek dołączonych do szczepionki. Jest możliwość zarażenia różyczką, odrą od tzw. "żywej szczepionki":
https://www.facebook.com/szczepienie/posts/1558755831002989

Brakuje danych literaturowych, publikacji potwierdzających taką możliwość (widocznie brak zainteresowania) są jednak liczne relacje osób które się zetknęły, zaraziły od zaszczepionych np.
https://www.facebook.com/groups/779018065479021/permalink/1413643615349793/?comment_id=1417346334979521&reply_comment_id=1417357658311722&comment_tracking=%7B%22tn%22%3A%22R9%22%7D

Fakt rozsiewania odry po szczepionce MMR potwierdzają także samo CDC (amerykański sanepid), WHO oraz producenci w ulotkach szczepionek:
http://www.greenmedinfo.com/blog/vaccinated-spreading-measles-who-merck-cdc-documents-confirms
https://www.facebook.com/szczepienie/posts/1558755831002989 -  producenci w ulotkach szczepionek przyznają się do posiadania wiedzy o rozsiewaniu wirusów poszczepionkowych.

Badanie w którym mowa, że na 376 przebadanych dzieci aż 26,9% przechodziło poronną odrę
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1485961/

Odra poszczepienna jest „nie do odróżnienia od odry typu dzikiego, z wyjątkiem genotypowania”?
Differentiating the wild from the attenuated during a measles outbreak https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3381670/


Poszczepienne wirusy odry zmutowały i odpowiadają za ogromną część zachorowań na odrę obecnie
https://www.youtube.com/watch?feature=youtu.be&v=Gi0rQLuoltM&fbclid=IwAR1MgSYM_dBD81W2u2TVSfpgo6S3zGSQifwT_JWRPQbrkJtj17wZS-Sskm0&app=desktop
https://www.youtube.com/watch?v=mkD2hwqhqZI&fbclid=IwAR1me-k3teqYRYH8uQa-2ZWSuCMT2YxggCkDQB0Xn05BnEfaLlZglTIXl4c
https://www.youtube.com/watch?v=9kQ6w1bBw-Q&feature=youtu.be&fbclid=IwAR15tZ8jcACcesnb1RTaS2LmEw22HhEMbzyj5fM0sh5_ezE5PKgNVkr__zI

https://www.facebook.com/watch/?v=456324528503343

Mamapediatra:
" U dziecka jako NOP może wystąpić jakaś poronna postać choroby czyli poronna różyczka (jakieś skąpe objawy – wysypka, powiększone węzły, zapalenie spojówek, zapalenie stawów), ale jeśli chodzi o zarażenie osób z otoczenia to nigdy taka sytuacja się nie zdarzyła. Nie ma tego w publikacjach.

http://mamapediatra.pl/2018/05/30/wieczorek-szczepionkowy-cz-1-transpkrypt/

Zaszczepieni szczepionką MMR mogą być bezobjawowymi nosicielami i zarażać innych.  Poniżej grafiki badania przeprowadzonego na dzieciach bediuńskich (arabskich) i żydowskich. W badaniu brały udział w sumie 104 dzieci. Próbki krwi do badań były pobierane od dzieci 12 miesięcznych przed pierwszym szczepieniem MMR i rodzice zostali poproszeni, aby wrócili z dziećmi na pobranie krwi po 30 dniach po szczepieniu. Daty próbek kontrolnych mieściły się w czasie od 28 do 111 dni po szczepieniu MMR. Przeciwciała po szczepieniu w porównaniu sprzed szczepienia niewiele drgnęły. Nieznacznie wyższą odpowiedź immunologiczną miały dzieci beduińskie, ale generalnie wielkiej różnicy i tak nie było. Nie jest to jedyne badanie na temat nieefektywności MMR, bo podobne badania były prowadzone na dzieciach m.in. nigeryjskich i wynik był praktycznie taki sam.
Dlatego efektywność MMR w większośći badań liczy się inaczej tzn. wlicza się w wynik końcowy także przeciwciała dzieci sprzed szczepień. Czyli np. jeśli ogół dzieci przed szczepieniem miało przeciwciał 70%, a po szczepieniu wzrosły tylko o 15%, wtedy chwalebnie wpisuje się całość 85% i szumnie obwieszcza wysoką efektywność szczepionki.

Differential Immune Responses to Primary Measles-Mumps-Rubella Vaccination in Israeli Children
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC515267/

Missed Opportunities for Measles, Mumps, and Rubella (MMR) Immunization in Mesoamerica: Potential Impact on Coverage and Days at Risk
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4624243/
https://sci-hub.tw/10.1038/nri1728

Utrata odporności na odrę, świnkę i różyczkę, która następuje w jakiś czas po otrzymaniu szczepionki MMR, umożliwia podkliniczne czyli bezobjawowe infekcje, za sprawą których te trzy choroby mogą być przenoszone na inne osoby. (Skrót badania w jęz. angielskim; całość jest w jęz. duńskim) 

U dzieci szczepionych MMR może dojść do roznoszenia szczepionkowego wirusa odry w przypadku wystąpienia gorączki i wysypki. To samo może zajść dla szczepionkowych wirusów świnki, różyczki, ospy wietrznej.
"Spotlight on measles 2010: Excretion of vaccine strain measles virus in urine and pharyngeal secretions of a child with vaccine associated febrile rash illness, Croatia, March 2010 "http://www.eurosurveillance.org/content/10.2807/ese.15.35.19652-en

"Całkowita ochrona przed odrą może nie być osiągalna, nawet wśród ponownie szczepionych, gdy dzieci są w obliczu intensywnej ekspozycji na wirusa". Opis epidemii Odry w zaszczepionej społeczności Finlandii. 
Case of vaccine-associated measles five weeks post-immunisation, Eurosurveillance 2013 r
http://www.eurosurveillance.org/ViewArticle.aspx?ArticleId=20649 - przypadki wydalania wirusa odry do pięciu tygodni po szczepieniu.

Zasięg szczepień wśród chorych był co najmniej 84,5%. Zasięg szczepień dla całej populacji wynosił 99,0%. "Niekompletny" zasięg szczepień nie wyjaśnia przyczyn wybuchu epidemii Odry w Quebec City: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1884314 i biuletyn CDC:http://www.cdc.gov/mmwr/preview/mmwrhtml/00001391.htm .

dr Suzanne Humphries: "Kiedyś uważano, że szczepionki MMR nie rozsiewały wirusa, nie powodowały tych chorób, ale teraz okazuje się, że dla tych wszystkich trzech, nie tylko odpowiedź immunologiczna nie jest taka, jakąiej oczekiwano, ale również w przypadku różyczki i odry, to te zaszczepione osoby roznoszą wirusa i mogą zakażać innych. "
http://vaccineimpact.com/2015/dr-suzanne-humphries-m-d-vaccine-strain-of-measles-virus-found-in-measles-outbreaks/

Wątek z grupy 'Szczepić czy nie" gdzie na przykładzie różnych publikacji wykazuje się iż "wydalanie wirusa atenuowanego nie równa się zarażaniu [. ] gorączka i wysypka po szczepieniu związane z replikacją wirusa nie są tożsame z różyczką czy odrą."
https://www.facebook.com/groups/779018065479021/permalink/1406410602739761/

dr n. med. Ernest Kuchar z Kliniki Pediatrii i Chorób Zakaźnych generalizuje (wliczając grupy ryzyka) twierdzi, że ryzyko przeniesienia poronnej odry, świnki, różyczki jest pomijalnie małe tzn.
"prawdopodobieństwo, że dziecko zachoruje na "dziką" różyczkę odrę, świnkę czy ospę wietrzną jest znacznie większe niż teoretyczne ryzyko przeniesienia wirusa szczepionkowego."
http://ciaza.mp.pl/lista/91198,czy-zaszczepienie-starszego-dziecka-szczepionkami-przeciw-swince-rozyczce-i-odrze-oraz-przeciw-pneumokokom-podczas-i-trymestru-ciazy-matki-jest-bezpieczne

Z ulotki CHPL: "W okresie 7 - 28 dni po szczepieniu u większości nieuodpornionych osób następuje wydalanie niewielkich ilości żywego, atenuowanego wirusa różyczki drogą kropelkową. Nie ma
dowodów wskazujących na możliwość zakażenia tą drogą osób nieuodpornionych, kontaktujących się z osobami szczepionymi. Teoretycznie istnieje możliwość zakażenia wirusem przez bliski
kontakt, lecz nie stanowi to istotnego zagrożenia. Stwierdzono przenikanie wirusa różyczki do mleka matki i zakażenie dziecka (patrz punkt 4.6). Nie ma dowodów na zakażenie osób nieuodpornionych żywym, atenuowanym wirusem odry lub świnki przez osoby szczepione"


"Przenoszenie wirusa szczepionkowego
U większości osób wcześniej nieuodpornionych, obserwowano między 7. a 28. dniem po szczepieniu wydzielanie z nosa i gardła małej ilości żywego, atenuowanego wirusa różyczki. Brak jest potwierdzonych danych, że wirus różyczki przenoszony jest od osoby zaszczepionej na osobę nieuodpornioną. Teoretycznie istnieje możliwość zakażenia się poprzez bliski kontakt, jakkolwiek nie stanowi to znaczącego ryzyka. Udokumentowane zostało przeniesienie wirusa różyczki na dzieci pop]rzez karmienie piersią, bez klinicznie potwierdzonej choroby (patrz punkt 4.6).
Nie ma doniesień o przenoszeniu atenuowanego szczepu Enders – Edmonston wirusa odry lub szczepu Jeryl Lynn™ wirusa świnki od osób zaszczepionych na osoby nieuodpornione."
M-M-RVAXPRO
http://www.ema.europa.eu/docs/pl_PL/document_library/EPAR_-_Product_Information/human/000604/WC500030170.pdf


Pełno objawowa rożyczka po szczepieniu może się zdarzyć jedynie jeżeli wirus nie był właściwie zatenuowany
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2094818/


CZY DZIECKO MOŻE ZARAŻAĆ PO SZCZEPIENIU?
Odpowiada dr n. med. Paweł Grzesiowski, Instytut Profilaktyki Zakażeń:
Wszystko zależy od tego, o jakiej szczepionce mówimy. Z pewnością nie może dojść do zarażenia jeśli dziecku podano szczepionkę zabitą, czyli zawierającą w sobie cały nieżywy drobnoustrój lub jego fragment. Natomiast jeśli mówimy o szczepionkach żywych, w których znajduje się żywy osłabiony drobnoustrój, takich jak np. szczepionka przeciwko odrze, śwince i różyczce, ospie wietrznej czy żywa szczepionka przeciwko polio*, to teoretycznie możliwość zarażenia istnieje. W tej sytuacji bowiem dochodzi do namnożenia drobnoustrojów w organizmie i wydalenia wirusów drogą kropelkową lub razem ze stolcem. Ale co jest najważniejsze - od zaszczepionego dziecka zarazić może się tylko osoba, która ma ciężkie zaburzenia odporności, np. dzieci, u których stwierdzono wrodzone lub nabyte choroby układu odpornościowego, albo te, które biorą sterydy lub są w trakcie leczenia nowotworu. Takie osoby najlepiej odizolować od zaszczepionego dziecka na okres 2-3 tygodni po szczepieniu. Podobna sytuacja dotyczy noworodków, w szczególności urodzonych przedwcześnie, których matki nie były szczepione i nie chorowały na chorobę przeciwko której zostało zaszczepione starsze dziecko.
*Przeciwko tej chorobie jest także szczepionka zawierająca zabite wirusy.
http://www.mamazone.pl/pytania-i-odpowiedzi/zdrowie-niemowlaka/czy-dziecko-moze-zarazac-po-szczepieniu/



Przykład transmisji wirusa świnki od zaszczepione osoby
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21983359

"Wydalanie wirusów różyczki i odry do gardła występuje około 7 do 28 dni po szczepieniu, ze szczytową ilością wydalania około 11 dnia. Jednakże brak jest dowodów transmisji tych wydalonych wirusów na osoby podatne na zachorowanie. Przeniesienie wirusa różyczki na niemowlęta poprzez mleko matki, oraz transmisja wirusa przez łożysko zostały udokumentowane, bez żadnego dowodu na wystąpienie klinicznych objawów choroby."
Priorix http://www.gsk.com.pl/produkty/PRIORIX.html

"Przenoszenie wirusów szczepionkowych odry, świnki i różyczki z osób zaszczepionych na podatne osoby z otoczenia nigdy nie zostało udowodnione, chociaż wiadomo, że wirusy różyczki są wydalane drogą kropelkową przez około 7 do 28 dni po zaszczepieniu, z maksymalnym wydalaniem około l l. dnia. Dane uzyskane po wprowadzeniu leku na rynek sugerują, że bardzo rzadko może występować przenoszenie wirusa szczepionkowego ospy wietrznej ze zdrowych zaszczepionych osób, u których rozwinęła się wysypka zbliżona do występującej w przebiegu ospy wietrznej na osoby podatne na zachorowanie na ospę wietrzną. Osoby zaszczepione, u których rozwinęła się wysypka zbliżona do występującej w przebiegu ospy wietrznej powinny unikać kontaktów z podatnymi na zachorowanie na ospę wietrzną: kobietami w ciąży oraz osobami o wysokim ryzyku ciężkiego przebiegu ospy wietrznej (takimi jak pacjenci z pierwotnymi i nabytymi niedoborami odporności) do chwili całkowitego zaniku wysypki."
Priorix-Tetra http://www.gsk.com.pl/produkty/Priorix-Tetra-2.html
https://web.archive.org/web/20140829202313/http://www.gsk.com.pl/produkty/Priorix-Tetra-2.html


Warto także wziąć pod uwagę, że tak jak w przypadku różyczki w Polsce, zdecydowana większość notowanych zachorowań to po prostu pomyłki diagnostyczne, tak bywa czasem z diagnozowaniem chorób, które miały spowodować wirusy szczepionkowe (to także dotyczy znacznego %) wg badań
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9815205/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15688285


Wirus odry o obniżonej zjadliwości pochodzący ze szczepionki może spowodować odrę poszczepienną, która z kolei można zarażać

Czy można zarazić odrą poszczepienną? odra poronna jest zaraźliwa?
Jak najbardziej jest to możliwe wg. profesor Litwińskiej z działu wirusologii PZH.
Istnieje badanie dzięki któremu można potwierdzić czy to odra poszczepienna.
Po szczepieniu możliwe jest także obniżenie odporności stanowiąc b. poważne ryzyko dla dziecka
http://szczepienie.blogspot.com/2015/10/o-obnizeniu-odpornosci-po-szczepieniu.html - tutaj dobrze opisany NOPy po MMR oraz źródła na temat odry poronnej

Przykład z Polski gdy odra poronna po MMR, która zaraziła dziecko trafiła się świadomemu rodzicowi, który nie zignorował objawów
http://kurazdoktoratem.blogspot.com/2015/08/czego-nie-wiesz-o-szczepionce-mmr.html
Cytat z powyższej strony:
"Zapytałam, czy może w takim razie zarazić inną osobę, skoro wirusy są żywe. Pani doktor powiedziała, że teoretycznie tak. Teoretycznie. Bo przecież są żywe. W ulotce nie ma o tym ani słowa. W literaturze opisuje się pojedyncze przypadki.

Czwartego dnia nagle 40 stopni gorączki. [..] Na twarzy, za uszami, na brzuszku, plecach, rączkach, nóżkach, w pachwinach... a także w buzi, na podniebieniu.
Diagnoza lekarska – odra poronna. Ale szczepiony był jego brat!

Wysypka po dwóch dobach zrobiła się z czerwonej pomarańczowa, a potem znikała w oczach, z wyjątkiem miejsc, które bohater rozdrapał.  Potem obaj dostali kataru, który trwał jakieś 2-3 doby
[..]
A gdybym miała w domu wcześniaka? A gdybym miała w domu kogoś chorego, z obniżeniem odporności?
[..]
sama kilka dni po chorobie chłopców dostałam temperatury i kataru. Ale to oczywiście mógł być skutek niedospania i przemęczenia... Szczepiona na odrę przecież byłam... ale ponad 30 lat temu. Szczepienie działa nie więcej niż 15 lat. Może u nich będzie działać dłużej?"

Spotlight on measles 2010: excretion of vaccine strain measles virus in urine and pharyngeal secretions of a child with vaccine associated febrile rash illness, Croatia, March 2010. Croatian Institute of Public Health, Department of Infectious Disease Epidemiology, Zagreb, Croatia. Eurosurveillance, Volume 15, Issue 35, 02 September 2010
http://www.eurosurveillance.org/ViewArticle.aspx?ArticleId=19652

Differentiating the wild from the attenuated during a measles outbreak. Communicable Disease Control, Alberta Health Services. Pediatricians and Child Health, Apr. 2012; 17(4)
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23543773

Case of vaccine-associated measles five weeks post-immunisation, Eurosurveillance, Volume 18, Issue 49, 05 December 2013
http://www.eurosurveillance.org/ViewArticle.aspx?ArticleId=20649

Dr Suzanne Humphries na temat odry poszczepiennej:
"Kiedyś uważano, że szczepionki MMR nie rozsiewały wirusa, nie powodowały tych chorób, ale teraz okazuje się, że dla tych wszystkich trzech, nie tylko odpowiedź immunologiczna nie jest taka, jaką oczekiwano, ale również w przypadku różyczki i odry, to te zaszczepione osoby roznoszą wirusa i mogą zakażać innych. [...]"https://www.youtube.com/watch?v=A2jGdAreAkQ

Dr. Suzanne Humphries, M.D. – Vaccine Strain of Measles Virus Found in Measles Outbreaks
http://vaccineimpact.com/2015/dr-suzanne-humphries-m-d-vaccine-strain-of-measles-virus-found-in-measles-outbreaks/ \\

Poronna odra - czyli prawie bezobjawowe przejście choroby - może mieć wpływ na obniżenie odporności?
http://szczepienie.blogspot.com/2015/10/o-obnizeniu-odpornosci-po-szczepieniu.html


Jak długo teoretycznie można zarażać odrą poszczepienną?
"Wydalanie wirusów odry do gardła występuje około 7 do 28 dni po szczepieniu, ze szczytową ilością wydalania około 11 dnia. Jednakże brak jest dowodów transmisji tych wydalonych wirusów na osoby podatne na zachorowanie."

U dzieci szczepionych MMR może dojść do roznoszenia szczepionkowego wirusa odry nie tylko w przypadku wystąpienia gorączki i wysypki. Nie tylko gardłem roznoszone są wirusy odry po szczepieniu ale także w moczu i wydzielinach odkryto wirusa odry poszczepiennego.
"Spotlight on measles 2010: excretion of vaccine strain measles virus in urine and pharyngeal secretions of a child with vaccine associated febrile rash illness, Croatia, March 2010. Croatian Institute of Public Health, Department of Infectious Disease Epidemiology, Zagreb, Croatia. Eurosurveillance, Volume 15, Issue 35, 02 September 2010
http://www.eurosurveillance.org/ViewArticle.aspx?ArticleId=19652


Opis przypadku epidemii odry od zaszczepionej osoby
http://news.sciencemag.org/health/2014/04/measles-outbreak-traced-fully-vaccinated-patient-first-time "By analyzing her blood, the researchers found that Measles Mary mounted an IgM defense, as if she had never been vaccinated. Her blood also contained a potent arsenal of IgG antibodies, but a closer look revealed that none of these IgG antibodies were actually capable of neutralizing the measles virus. It seemed that her vaccine-given immunity had waned."
Przypadek gdy dwie dawki MMR nie uchroniły przed odrą, a do tego zaraził nią w pełni zaszczepionego. Okazuje się, że miał dowody odporności, czyli według obecnego stanu wiedzy był odporny na odrę. Absolutnie nie powinien jej złapać, nie mówiąc już o podawaniu jej dalejhttp://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24585562

Opis przypadku zarażenia odrą od szczepionki z licznymi zdjęciami
http://i.imgur.com/FHUNzbs.jpg http://www.vaccinationinformationnetwork.com/my-sons-vaccine-related-measles/

Differentiating the wild from the attenuated during a measles outbreak. Communicable Disease Control, Alberta Health Services. Pediatricians and Child Health, Apr. 2012; 17(4) http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23543773
Case of vaccine-associated measles five weeks post-immunisation, Eurosurveillance, Volume 18, Issue 49, 05 December 2013
http://www.eurosurveillance.org/ViewArticle.aspx?ArticleId=20649

Wirus odry w próbkach moczu zaszczepionych http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC228449/

Opisano udane wyizolowanie żywego i wirusa odry identycznego z stosowanym w szczepionce, kilka dni po szczepieniu dziecka u którego wystąpiła "gorączka z wysypką"
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/11858860/
Szczepione dzieci MMR  chorują na odrę, tylko bezobjawowo. Wynika to prawdopodobnie z doboru szczepu odry oraz metody zarażenia.

W przypadku odry nie zawsze odporność poszczepienna w postaci przeciwciał zapewnia odporność rzeczywistą (przykłady epidemii wśród zaszczepionych): 
http://szczepienie.blogspot.com/2015/10/wysokie-miano-przeciwcia-oznacza.html
https://www.facebook.com/szczepienie/posts/1588443294700909?pnref=story

Szansa na zachorowanie po MMR na odrę jest dość dużą bliska dwucyfrowego procentu wśród szczepionych.
O obniżeniu odporności po szczepionkach, o Odrze poszczepiennej wg ulotek szczepionki MMR oraz manipulacji związanej z przeciwciałami od matki i karmieniem piersią:
https://www.facebook.com/szczepienie/posts/1558755831002989?pnref=story

Raport z Chin, który pokazuje transmisję odry wśród osób z wcześniejszym dowodami odporności. Wtórna niewydolność szczepionki może odegrać ważną rolę w transmisji odry.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26589518

Roznoszenie odry możliwe mimo dwóch dawek MMR, i odpowiedniego miana przeciwciał -  uznanego powszechnie za wystarczające do ochrony przed odrą (zbadano IGM i IGG):
 'This is the first report of measles transmission from a twice vaccinated individual. The clinical presentation and laboratory data of the index were typical of measles in a naive individual.'"
"Measles outbreak involved patient who had 2 vaccine doses.
A five-case measles outbreak in New York City in 2011 involved the first known reported case in a person who had received two doses of measles vaccine, according to a report yesterday in Clinical Infectious Diseases. The index patient then spread the disease to others who had either been vaccinated or had antibodies against measles.
ew York and CDC researchers studied medical histories and immunization records of the patients involved. Among 88 of the index patient's contacts, 4 secondary cases were lab-confirmed and had either received two doses of measles vaccine or had a positive measles immunoglobulin G antibody test in the past.
Neutralizing antibody titers of secondary cases reached more than 80,000 milli-international units per milliliter (mIU/mL) 3 to 4 days after rash onset, while titers for the index patient were less than 500 mIU/mL 9 days after rash onset. There were no tertiary cases identified despite numerous contacts, the investigators reported."
http://cid.oxfordjournals.org/content/early/2014/02/27/cid.ciu105.short

"W okresie wczesnym odry dominuje ostry ból gardła, nieżyt błony śluzowej nosa i spojówek, stan zapalny górnych dróg oddechowych. Występuje często suchy kaszel. Na błonie śluzowej policzków na wysokości dolnych zębów trzonowych pojawiają się białawe przebarwienia tzw. plamki Koplika (mylone z aftami) oraz wysoka gorączka. Po kilku dniach pojawia się wysypka o charakterze grubo plamistym, kolorze różowym, zlewająca się (mylona z objawami alergii). Najpierw umiejscawia się na twarzy za uszami i na czole, postępuje w dół obejmując całą powierzchnię ciała. Po kilku dniach (4–5) gorączka cofa się, ustępują również objawy zapalenia gardła, wysypka zmienia kolor na ceglasty, a naskórek łuszczy się "otrębiasto"
https://www.facebook.com/stowarzyszeniestopnop/photos/a.306097859417649.88682.206336526060450/868319276528835/?type=1&hc_location=ufi


Wyżej unikam "żródeł" jak poniższe, gdyż mimo, że powyższe opinie bazują na wielu badaniach z powyższej listy to nadal są to tylko opinie dość kontrowersyjnych postaci np.
http://vaccineimpact.com/2015/dr-suzanne-humphries-m-d-vaccine-strain-of-measles-virus-found-in-measles-outbreaks/
https://youtu.be/A2jGdAreAkQ

Szczepienie, a ciąża

"Utrzymano dotychczasowe przeciwwskazania szczepienia przeciw odrze, śwince, różyczce 
i ospie wietrznej u kobiet w ciąży wraz z uwagą, że przypadkowe zaszczepienie kobiety
w ciąży nie powinno być przyczyną przerwania ciąży.
Nowe zalecenia oparto na wynikach badań bezpieczeństwa 5300 kobiet, którym podczas ciąży podano szczepionki przeciw różyczce lub kobiet zaszczepionych przeciw ospie wietrznej, które nie wiedziały, że są w ciąży. Nie odnotowano żadnego przypadku zaburzeń związanych z uszkodzeniem płodu.

Opinia Europejskiej Agencji Leków
Źródło:
http://szczepienia.pzh.gov.pl/pl_,faq.html

"Po jakim czasie od szczepienia przeciw odrze, śwince i różyczce lub ospie wietrznej można planować zajście w ciążę? | Zaszczep się wiedzą
W ciąży nie należy podawać szczepionek zawierających żywe drobnoustroje, zwłaszcza szczepionek przeciw odrze, śwince, różyczce i ospie wietrznej. Należy również zalecić, by szczepienia te były wykonane co najmniej miesiąc przed planowaną ciążą. Z obserwacji klinicznych kobiet, które przypadkowo otrzymały szczepienie MMR na początku ciąży wynika jednak, że wirusy szczepionkowe nie spowodowały wad wrodzonych u płodu.
http://zaszczepsiewiedza.pl/pytania/istnieja-szczepionki-ktorych-kobiety-ciazy-przyjmowac/


Czy szczepienie podczas I trymestru ciąży matki jest bezpieczne?
dr n. med. Ernest Kuchar Klinika Pediatrii i Chorób Zakaźnych Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu

W przypadku szczepionek zawierających żywe, osłabione drobnoustroje sprawa jest nieco bardziej skomplikowana. Istnieje teoretyczne ryzyko przeniesienia wirusa szczepionkowego na otoczenie. Obserwowano takie zjawisko po doustnej, żywej, atenuowanej szczepionce przeciwko Polio (OPV). Podobnie w przypadku ospy wietrznej zdarzają się bardzo rzadkie przypadki przeniesienia wirusa szczepionkowego z osoby zaszczepionej na podatne osoby z bliskiego otoczenia. Do zakażeń dochodziło tylko, gdy u osoby zaszczepionej wystąpiła wysypka poszczepienna, co jest zjawiskiem rzadkim. W takiej sytuacji należy odizolować osobę ze zmianami skórnymi, np. od pacjentów w immunosupresji. Opisane zjawisko nie stanowi jednak przeciwwskazania do szczepienia dzieci przeciwko ospie wietrznej, nawet jeśli zamieszkują wspólnie z osobami z niedoborami odporności, a tym bardziej ze zdrowymi kobietami ciężarnymi. Ryzyko przeniesienia zakażenia VZV nabytego w sposób naturalny oraz ryzyko ciężkiego przebiegu ospy wietrznej wywołanej dzikim wirusem u osoby z niedoborem odporności jest wielokrotnie większe. Inaczej mówiąc, prawdopodobieństwo, że Pani synek zachoruje na "dziką" różyczkę odrę, świnkę czy ospę wietrzną jest znacznie większe niż teoretyczne ryzyko przeniesienia wirusa szczepionkowego.

Uwaga do Pani poziomu przeciwciał po szczepieniu przeciwko różyczce. 
Jest to szczepienie bardzo skuteczne, które nie wymaga sprawdzania miana swoistych przeciwciał, szczególnie że dostępne w Polsce komercyjne testy są mało czułe i często dają wyniki fałszywie ujemne (nie wykrywają przeciwciał poszczepiennych obecnym w niskich, ale wystarczających mianach). Osoby prawidłowo zaszczepione uznajemy za uodpornione.

Dodam, że nawet po niezamierzonym (nie szczepimy kobiet ciężarnych szczepionkami żywymi) szczepieniu nie odnotowano żadnego przypadku zakażenia wrodzonego wśród niemowląt urodzonych przez nieuodpornione matki, którym podczas ciąży podano szczepionki przeciwko różyczce lub ospie wietrznej.
Podsumowując, zaszczepienie dziecka przeciwko odrze, śwince i różyczce w czasie kolejnej ciąży jego matki jest bezpieczne. [..]
Piśmiennictwo:
CDC: Prevantion of varicella. Recommendation of the Advisory Committee on Immunization Practices. MMWR, 2007; 56 (RR-04): 1-40
Charakterystyka produktu leczniczego: Varilrix (GlaxoSmithKline Biologicals)
Ogólne wytyczne dotyczące szczepień ochronnych - cz. 3. Zalecenia amerykańskiego Komitetu Doradczego ds. Szczepień Ochronnych (ACIP)
Ogólne wytyczne dotyczące szczepień ochronnych - cz. 2. Zalecenia amerykańskiego Komitetu Doradczego ds. Szczepień Ochronnych (ACIP) 

http://ciaza.mp.pl/lista/91198,czy-zaszczepienie-starszego-dziecka-szczepionkami-przeciw-swince-rozyczce-i-odrze-oraz-przeciw-pneumokokom-podczas-i-trymestru-ciazy-matki-jest-bezpieczne


Wpływ na płodność, ciążę i laktację Ciąża Kobiety w okresie ciąży nie powinny być szczepione szczepionką M-M-RVAXPRO. Nie wykonywano badań szczepionki M-M-RVAXPRO u kobiet w ciąży. Nie wiadomo, czy M-M-RVAXPRO podany kobiecie w ciąży może spowodować uszkodzenie płodu lub czy może wpłynąć na zdolność rozrodczą. Nie udokumentowano jednak przypadków uszkodzenia płodu po podaniu szczepionki przeciwko odrze lub śwince kobietom w okresie ciąży. Chociaż teoretycznie nie można wykluczyć takiego ryzyka, nie zgłoszono żadnego przypadku zespołu różyczki wrodzonej u ponad 3500 nieświadomych wczesnej ciąży, podatnych na zakażenie kobiet, którym podano szczepionkę zawierającą komponentę różyczki. Z tego względu nieumyślne podanie szczepionki zawierającej komponentę odry, świnki lub różyczki nieświadomej ciąży kobiecie nie powinno być powodem przerwania ciąży. Należy unikać zajścia w ciążę przez okres 1 miesiąca od zaszczepienia. Kobiety, które planują ciążę powinny zostać pouczone o konieczności opóźnienia tej decyzji. Karmienie piersią Badania wykazały, że u kobiet karmiących, zaszczepionych przeciw różyczce żywym, atenuowanym wirusem może wystąpić wydzielanie wirusa z mlekiem i przenoszenie na karmione dzieci. U żadnego dziecka z serologicznie potwierdzonym zakażeniem wirusem różyczki nie obserwowano objawów choroby. Nie wiadomo, czy wirus odry lub świnki zawarty w szczepionce jest wydzielany z mlekiem; z tego względu, należy zachować ostrożność, podając szczepionkę M-M-RVAXPRO kobietom karmiącym. Płodność Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu M-M-RVAXPRO na płodność

Dziewczęta i kobiety, niebędące w ciąży Podanie szczepionki zawierającej żywe, atenuowane wirusy różyczki nastolatkom i kobietom w wieku rozrodczym, które nie są w ciąży jest wskazane pod warunkiem zachowania pewnych środków ostrożności (patrz punkty 4.4 i 4.6). Zaszczepienie nieuodpornionych kobiet po okresie pokwitania zapewnia w przyszłości indywidualną ochronę przeciw zakażeniu różyczką w okresie ciąży, co zapobiega zakażeniu płodu i wrodzonym wadom spowodowanym przez wirus różyczki. Nieszczepione wcześniej osoby w wieku powyżej 9 miesięcy, które mają styczność z nieuodpornionymi kobietami ciężarnymi, powinny otrzymać szczepionkę zawierającą żywe, atenuowane wirusy różyczki (taką jak M-M-RVAXPRO lub jednoskładnikową szczepionkę przeciw różyczce), aby ograniczyć ryzyko narażenia ciężarnych na zakażenie.

M-M-RVAXPRO może być w szczególnych przypadkach podawany niemowlętom w wieku od 9. miesiąca życia (patrz punkty 4.2, 4.4 i 5.1). Do stosowania podczas epidemii odry lub do szczepienia po narażeniu na zakażenie lub do stosowania u nieszczepionych wcześniej osób w wieku powyżej 9 miesięcy, którzy są w kontakcie z nieuodpornionymi kobietami w ciąży, a także w przypadku osób prawdopodobnie nieuodpornionych przeciw śwince i różyczce, patrz punkt 5.1. M-M-RVAXPRO należy stosować zgodnie z oficjalnymi zaleceniami.

4.3 Przeciwwskazania Wcześniejsze wystąpienie nadwrażliwości na którąkolwiek szczepionkę przeciw odrze, śwince lub różyczce, lub na którąkolwiek z substancji pomocniczych, w tym na neomycynę (patrz punkty 2, 4.4 i 6.1). Ciąża. Ponadto należy unikać zajścia w ciążę przez 1 miesiąc po zaszczepieniu (patrz punkt 4.6).
http://www.ema.europa.eu/docs/pl_PL/document_library/EPAR_-_Product_Information/human/000604/WC500030170.pdf



Różyczka

U dzieci szczepionych MMR może dojść do roznoszenia szczepionkowego wirusa odry w przypadku wystąpienia gorączki i wysypki. To samo może zajść dla szczepionkowych wirusów świnki, różyczki, ospy wietrznej. http://www.eurosurveillance.org/ViewArticle.asp

Cytaty z ulotek o możliwości rozsiewania żywych wirusów:
"Przeniesienie wirusa różyczki na niemowlęta poprzez mleko matki, oraz transmisja wirusa przez łożysko zostały udokumentowane, bez żadnego dowodu na wystąpienie klinicznych objawów choroby." PRIORIX
"U większości osób wcześniej nieuodpornionych, obserwowano między 7. a 28. dniem po szczepieniu wydzielanie z nosa i gardła małej ilości żywego, atenuowanego wirusa różyczki."
http://www.ema.europa.eu/docs/pl_PL/document_library/EPAR_-_Product_Information/human/000604/WC500030170.pdf

Szczepionka przeciwko różyczce ma również dość dyskusyjną skuteczność. Szczepi się 10letnie dziewczynki, choć wg. PZH zabezpieczenie przeciwko różyczce trwa 10 lat więc kobieta 20+ jest narażona na zachorowanie, a jej dziecko na różyczkę wrodzoną... http://szczepienia.pzh.gov.pl/main.php?p=3&id=48&sz=199&to=szczepionka
Do tego trudno znaleźć badania potwierdzające skuteczność tej szczepionki.
"We did not identify any studies assessing the effectiveness of MMR in preventing rubella."
http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/14651858.CD004407.pub3/abstract
Obecnie też nie ma dostępnych szczepionek pojedynczych przeciwko różyczce, tylko MMR.

Każdego roku PZH raportuje do WHO dużą liczbę zachorowań na świnkę i różyczkę wśród dzieci MIMO maksymalnego zaszczepienia przeciw tym chorobom (rekordowe w UE).
http://apps.who.int/immunization_monitoring/en/globalsummary/countryprofileresult.cfm?C=pol

Cytaty z ulotek o możliwości rozsiewania żywych wirusów:
"Przeniesienie wirusa różyczki na niemowlęta poprzez mleko matki, oraz transmisja wirusa przez łożysko zostały udokumentowane, bez żadnego dowodu na wystąpienie klinicznych objawów choroby." PRIORIX 
"U większości osób wcześniej nieuodpornionych, obserwowano między 7. a 28. dniem po szczepieniu wydzielanie z nosa i gardła małej ilości żywego, atenuowanego wirusa różyczki."
http://www.ema.europa.eu/docs/pl_PL/document_library/EPAR_-_Product_Information/human/000604/WC500030170.pdf





Ospa wietrzna

"może występować przenoszenie wirusa szczepionkowego ospy wietrznej ze zdrowych zaszczepionych osób, u których rozwinęła się wysypka zbliżona do występującej w przebiegu ospy wietrznej na osoby podatne na zachorowanie na ospę wietrzną. 
Osoby zaszczepione, u których rozwinęła się wysypka zbliżona do występującej w przebiegu ospy wietrznej powinny unikać kontaktów z podatnymi na zachorowanie na ospę wietrzną: kobietami w ciąży oraz osobami o wysokim ryzyku ciężkiego przebiegu ospy wietrznej (takimi jak pacjenci z pierwotnymi i nabytymi niedoborami odporności) do chwili całkowitego zaniku wysypki."
Priorix-Tetra - ulotka
http://www.gsk.com.pl/produkty/Priorix-Tetra-1.html
http://www.gsk.com.pl/produkty/Priorix-Tetra-3.htmlhttp://www.gsk.com.pl/produkty/Priorix-Tetra-2.html
https://web.archive.org/web/20140829202313/http://www.gsk.com.pl/produkty/Priorix-Tetra-2.html

Mamapediatra:
 [..]Z kolei ze szczepionek zalecanych: przeciwko ospie wietrznej i przeciwko rotawirusom – tutaj sytuacja jest nieco inna. Zacznę od tej szczepionki przeciwko ospie wietrznej. Po jej podaniu między 5 a 26 dobą od szczepienia pojawić się może taka wysypka podobna do ospy. To jest szansa jak jeden na kilkanaście/kilkadziesiąt milionów przypadków. Jeżeli się ona pojawi to istnieje pewne ryzyko, że zarazi się kogoś z otoczenia. Ale akurat w przypadku wirusa ospy zdecydowanie większe jest ryzyko, że bez szczepienia dziecko zachoruje na ospę i wtedy na 100% pozaraża otoczenie.
http://mamapediatra.pl/2018/05/30/wieczorek-szczepionkowy-cz-1-transpkrypt/

U 5 – 20% pojawia się wysypka poszczepienna, a ponieważ wirus szczepionkowy posiada zdolność transmisji i szczepiona osoba może zarażać (podobno łagodniejszą postacią choroby). 
https://www.facebook.com/stowarzyszeniestopnop/photos/a.306097859417649.88682.206336526060450/972413289452766/?type=3&permPage=1



"W przypadku wystąpienia u dziecka wysypki po szczepieniu lekarz może zalecić zachowanie szczególnych środków ostrożności.

Szczepionka zawiera niewielką ilość antybiotyku – neomycyny. Zwykle nie powoduje ona ciężkich reakcji uczuleniowych. Uczulenie miejscowe na neomycynę w preparatach stosowanych na skórę (tzw. wyprysk kontaktowy) nie stanowi przeciwwskazania do szczepienia. Jeśli jednak po takich preparatach u Twojego dziecka wystąpiła uogólniona ostra reakcja alergiczna, zgłoś to lekarzowi.

http://pediatria.mp.pl/szczepieniaochronne/show.html?id=71841


Szczepionka zagrożeniem dla kobiet w ciąży:
12-miesięczny zdrowy chłopiec miał około 30 pęcherzowych zmian skórnych 24 dni po otrzymaniu szczepionki przeciw ospie wietrznej. Szesnaście dni później jego ciężarna matka miała 100 zmian. - Transmisja wirusa szczepionkowego z zaszczepionego chłopca do jego ciężarnej mamy (skończyło się aborcją)
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9255208


Wcześniej zdrowy chłopiec dostaje półpaśca z zapaleniem opon mózgowych w wyniku szczepienia przeciw Ospie Wietrznej. Okazuje się, że więcej niż jeden jeden ze szczepów szczepionki reaktywował i spowodował półpaśca. Najbardziej ciekawa jest konkluzja tego badania. Praktycznie mało wiedzą o możliwych negatywnych reakcjach! http://jid.oxfordjournals.org/content/198/10/1444.long

5 letnia dziewczynka dostaje półpaśca w wyniku szczepienia przeciw ospie wietrznej. U dziewczynki wykluczono braki odporności. Szczep szczepionkowy ( VZV 2 OKA ) był odpowiedzialny za chorobę.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23358727

3.5-letnia dziewczynka, dostała zapalenia mózgu i półpaśca opthalmicus (oczy), 20 miesięcy po szczepieniu, szczepionką ospy wietrznej.


Ospa prawdziwa / krowianka XPXV (VACV)

Szczepionka przeciwko ospie prawdziwiej nie może wywowałać zachorowania ospy prawdziwej gdyż nie zawiera i nie zawierała wirusa ospy prawdziwej. Zawiera wirus krowianki. Zachorowanie z powodu wirusa krowianki jest możliwie i możliwy jest cięższy przebieg. W wyniku powikłań wystąpić może wtórne ropne zapalenie skóry i zmiany w narządach wywołane zakażeniem bakteryjnym, a w ciężkich przypadkach krowianka posocznicowa, zapalenie jąder i mózgu oraz zaburzenia krążenia.
Ostatni przypadek ospy prawdziwej miał miejsce w 1978, a choroba ta została uznana za eradykowaną w 1980. W związku z tym masowe szczepienia zostały wycofane. Osoby, które były szczepione 25 lub więcej lat temu, mają obecnie znikomą odporność.
W Stanach Zjednoczonych po zamachach bronią biologiczną w 2001 roku opracowano na drodze inżynierii genetycznej nowy typ szczepionek przeciw ospie.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ospa_prawdziwa

Jeden z ostatnich udokumentów przypadków przeniesienia wiursa VACV (wirusa krowianki) ze szczepionki na inna osobę miał miejscie w 2007 roku w Indiana u 28-miesięcznego chłopca, który zaraził się od swojego ojca, zaszczepionego przed wyjazdem na misję do Iraku. Leczony przeciwwirusowo cydofowirem, immunoglobuliną, ST-246, VIGIV po 48 dniach hospitalizacji wrócił do domu.
W 1979 roku Światowa Organizacja zdrowia uznała, że ospa prawdziwa (nie mylić z ospą wietrzną) została całkowicie opanowana i można wycofać obowiązujące szczepienia ochronne.
Rząd USA nadal jednak szczepi personel wojskowy i wybranych pracowników służby medycznej, na wypadek gdyby wirus miał być wykorzystany jako broń biologiczna.
U chłopca rozwinęła się charakterystyczna wysypka i wszystkie poważne objawy choroby. Był hospitalizowany prze 48 dni i jego stan zaczął się poprawiać po podaniu immunoglobulin (uzyskanych z krwi osób szczepionych na ospę).
Matka chłopca miała około sześciu pęcherzowych zmian na twarzy
Lekarze są zdania, że choroba została zwalczona i nie pozostawi żadnych trwałych konsekwencji, oczywiście poza szpecącymi bliznami. Matka była izolowana dobrowolnie w tym samym pokoju co jej syn. Choroba miała zdecydowanie łagodniejszy przebieg po 72 godzinach leczenia zmiany skórne wycofały się. 
https://www.cdc.gov/mmwr/preview/mmwrhtml/mm5619a4.htm


Amerykanie szczepili żołnierzy wysyłanych na Bliski Wschód w obawie przed ospą prawdziwa jako bronią biologiczną. Związek Radziecki wyprodukował dziesiątki ton wirusa ospy prawdziwej jeszcze w latach 80-90 w laboratorium Wektor. Po upadku ZSRR nie wiadomo dokładnie jakie były dalsze losy naukowców, którzy brali udział w tym programie czy czasem nie robili czegoś podobnego dla  np organizacji terrorystycznych. 
"W 1980 roku Światowa Organizacja Zdrowia ogłosiła, iż wirus ospy prawdziwej przestał zagrażać naszej planecie. W związku z tym szczepienia przeciw tej chorobie zostaną wstrzymane. Władze Związku Radzieckiego dostrzegły w tym fakcie szansę na stworzenie niezwykle skutecznej broni.
W 1959 roku cudem uniknięto epidemii ospy w Moskwie. Pewien powracający z Indii turysta, poza wspomnieniami, przywiózł ze sobą także niezwykle niebezpieczny i nieznany dotąd szczep ospy. W krótkim czasie, tym bardzo zjadliwym wirusem, zaraziło się blisko 50 osób. Sytuację udało się opanować, jednak, by uniknąć podobnych wydarzeń w przyszłości, zdecydowano się wysłać do Indii ekspedycję, która pomogłaby zwalczać groźnego wirusa. Wśród członków zespołu byli także oficerowie KGB, którzy do Związku Radzieckiego powrócili z cennymi próbkami rzadkiej ospy. Ich przeznaczenie miało być dalekie od celów pokojowych. Przywiezione preparaty pozwoliły naukowcom wyizolować szczep ospy, będący przez długie lata podstawą biologicznego arsenału ZSRR. [..] W „Wektorze” ulokowano linię przemysłową do produkcji ospy, dzięki czemu bardzo szybko ze zwykłego laboratorium stał się ogromnym kompleksem badawczo zbrojeniowym. Jego głównym elementem stało się 630-litrowe urządzenie do hodowli ospy – ilość wirusów produkowana przez nie jednorazowo mogła wywołać potężną epidemię, a należy pamiętać, że pracowało ono codziennie co najmniej przez kilka lat. Pod koniec roku 1990 „Wektor” mógł produkować od 80 do 100 ton ospy rocznie. Nieludzkie tempo pracy narzucone naukowcom oraz lekceważenie wielu zasad bezpieczeństwa zapewniało „Wektorowi” ponadprzeciętną wydajność w dozbrajaniu radzieckiego arsenału biologicznego."



Polio IPV

Osoby zaszczepione IPV same są bezpieczne (podobnie jak z błonicą czy krztuścem) i nie rozwiną objawów choroby ale mogą  stać się nosicielem i zarażać inne osoby.
https://szczepieniapolio.wordpress.com/nieszczepieni-szczepieni-doustnie-opv-i-lub-szczepionka-z-wirusem-inaktywowanym-ipv-podobienstwa-i-roznice/


"Jeśli dojdzie do zawleczenia wirusa polio do miejsca pełnego dzieci, w którym może wystąpić zakażenie drogą fekalno-oralną np. żłobki czy przedszkola, to dzieci nieszczepione nie są chronione przez dzieci szczepione w sposób wykluczający zarażenie dziecka nieszczepionego przez dzieci szczepione IPV. Można założyć też, że odsetki dzieci szczepionych IPV i wydalających dzikie wirusy polio byłby nawet wyższy niż odsetki dzieci z doświadczeń z osłabionymi szczepionkowymi wirusami z preparatów OPV"
https://szczepieniapolio.wordpress.com/nieszczepieni-szczepieni-doustnie-opv-i-lub-szczepionka-z-wirusem-inaktywowanym-ipv-podobienstwa-i-roznice/
http://journals.plos.org/plospathogens/article?id=10.1371/journal.ppat.1002599

Badania wykazały, że w ściekach w Izraelu, Niemczech odnajdywano wirusa polio. W tym czasie używana szczepionkę przeciwko polio (IPV), Szczepionka ta chroni zaszczepione osoby od choroby, ale nie chroni przed rozprzestrzeniania się infekcji. Dlatego aby ograniczyć rozprzestrzenianie się wirusa polio lepsza okazuje się być szczepionka doustna  przeciwko poliomyelitis (OPV) - wyżej opisywana. (DAE 2013A).
http://www.impf-info.de/die-impfungen/kinderlaehmung/172-kinderlaehmung-rueckt-wieder-naeher.html
http://www.rki.de/SharedDocs/FAQ/Impfen/Poliomyelitis/FAQ-Liste_Poliomyelitis_Impfen.html
http://www.who.int/ihr/ihr_ec_2013/en/

IPV (inaktywowana szczepionka przeciwko polio) nie może zapobiec przenoszeniu wirusa polio (patrz załącznik do badania naukowego, punkt 1). Dziki wirus polio nie istnieje w USA od co najmniej dwóch dekad. Nawet jeśli dziki wirus polio miałby zostać ponownie przywieziony drogą podróży, szczepienia na polio IPV nie mogą wpływać na bezpieczeństwo przestrzeni publicznych. Należy pamiętać, że eradykacja dzikiego wirusa polio jest przypisywana stosowaniu innej szczepionki, OPV – doustnej szczepionki przeciw wirusowi polio. Pomimo możliwości zapobiegania przenoszeniu dzikiego wirusa polio, stosowanie OPV zostało wycofane w USA dawno temu i zastąpione przez IPV ze względów bezpieczeństwa.
http://szaregeny.pl/otwarty-list-doktor-immunologii-tetyany-obukhanych/

Amerykański Komitet Doradczy ds. Szczepień (ACIP) we współpracy z Amerykańską Akademią Pediatrii (AAP) i Amerykańską Akademią Lekarzy Rodzinnych rekomenduje schemat szczepień przeciw poliomyelitis wyłącznie szczepionką inaktywowaną (21). Przemawiają za tym następujące argumenty:
- brak zachorowań wywołanych dzikim wirusem poliomyelitis od 1979
- doustna szczepionka OPV niesie niewielkie ryzyko wystąpienia porażeń wiotkich - VAPP. O ile schemat szczepień łączący szczepionkę inaktywowaną i doustną eliminuje VAPP u osób immunokompetentnych, o tyle nie chroni przed wystąpieniem VAPP u chorych z obniżoną odpornością i osób z bezpośredniego kontaktu ze szczepionym
- szczepionka inaktywowana IPV nie powoduje VAPP
- większość rodziców zdecyduje się na kolejne iniekcje niż na ryzyko VAPP
- z etycznego punktu widzenia trudno jest zaakceptować fakt występowania VAPP w kraju, w którym od 1979 roku nie obserwuje się zakażeń wywołanych dzikim wirusem polio.

W Polsce od 1984 roku nie obserwuje się zachorowań na poliomyelitis wywołanych dzikim wirusem. Trudno jest więc zaakceptować możliwość wystąpienia poszczepiennych ostrych porażeń wiotkich spowodowanych przez żywy atenuowany wirus polio. Ponadto pojawiły się inne zagrożenia - mutacji genowej ulegają szczepy poszczególnych serotypów wirusa, co stanowi zagrożenie dla życia i zdrowia szczepionych dzieci oraz skutkuje występowaniem endemicznych zakażeń. Czas więc na jak najszybsze zastąpienie żywej szczepionki - inaktywowaną.

http://medius.com.pl/index.php?PAGE=telegram&TEL_CUR_ID=130&return=archives


VAPP - zachorowania polio spowodowane wirusem szczepionkowym - statystyka z zaledwie 5-ciu lat: "W Polsce w latach 1979-1984 stwierdzono 36 przypadków zachorowań na poliomyelitis: 34 przypadki VAPP i 2 przypadki zakażenia dzikim wirusem polio"
http://stopnop.com.pl/wp-content/uploads/2017/08/PZE-09-03-15.pdf



W Polsce przypadków polio poszczepiennego było kilkadziesiąt... ostatni w 2013 - w mediach cisza (źródło PZH link wyżej przy omawianiu szczepionki OPV.
Warto zaznaczyć, że kontakt ze zmutowanym i zjadliwym poszczepiennym wirusem ma więcej ludzi, ale taka jest specyfika polio (dzikiego) że zauważa się go u garstki osłabionych osób, trwałe paraliże występują u jakiegoś ułamka promila zainfekowanych polio (nie wiadomo czy podobne statystyki mają zastosowanie dla wirusa poszczepiennego). 
Trudno więc mówić o budowanie odporności grupowej skoro wirus poszczepienny krąży sobie w populacji od lat i czasem gdy trafi na osłabioną jednostkę jest dramat.
Warto jeszcze raz zaznaczyć, ze USA dawno temu wycofaną szczepionkę OPV na rzecz IPV, nasi eksperci maja jednak inne zdanie...
Nie pierwszy raz, kiedyś WHO odradziło szczepienia BCG niemal cały świat to przyjął, bo praktycznie nie działały przeciwko gruźlicy płucnej, a u nas szczepiono jeszcze wiele lat... Dlaczego?
http://szczepienie.blogspot.com/p/gruzlica-szczepionka-bcg-10.html





Więcej o polio i zarażaniu (są tam informacje, które wyżej zostały pominięte)
http://szczepienie.blogspot.com/p/polio-poliomyelitis-opv-opw-porazenia.html



Polio OPV (wycofana od marca 2016r)

Szczepionka przeciwko polio (IPV) dla niemowląt nie jest szczepionką żywą i została opisana niżej. Natomiast OPV (żywa, doustna) przeznaczona jest dla dzieci w 6. roku życia. Szczepionki przeciwko WZW B oraz DTP (zarówno całokomórkowa, jak i acelularna) również nie są szczepionkami zawierającymi żywe patogeny.

Więcej na temat ofiar polio poszczepiennego w Polsce
http://szczepienie.blogspot.com/2015/11/polio-przypadki-zachorowan-w-polsce-z.html

"Atenuowane wirusy polio namnażają się w jelicie i mogą być wydalane w kale, co może trwać przez kilka tygodni. Obserwowano przypadki przeniesienia wydalonego wirusa szczepionkowego na seroujemne osoby mające kontakt z osobami szczepionymi."
Polio Sabin (oral)
http://www.gsk.com.pl/produkty/Polio-Sabin.html

"Szczepy wirusa wydalane z kałem i znajdujące się w wydzielinie z nosogardła osobników szczepionych OPV mogą powodować poliomyelitis zarówno u biorców szczepionki lub podatnych (z zaburzoną odpornością) osób z otoczenia. Wirusy polio pochodzenia szczepionkowego wydalane są z kałem zdrowych szczepionych OPV osób przez okres do 2-3 miesięcy. U osób z zaburzeniami odporności wydalanie wirusa może trwać powyżej 6 miesięcy; na całym świecie opisano 12 przypadków długotrwałego nosicielstwa, przy czym warto podkreślić, że w jednym z nich wydalanie obserwowano przez ponad 10 lat."
http://medius.com.pl/index.php?PAGE=telegram&TEL_CUR_ID=130&return=archives

"Siedem przypadków długotrwałego wydalania wirusa polio w Wielkiej Brytanii i Irlandii po szczepieniu przeciw Polio, zostało omówionych w niniejszym dokumencie. Obejmują one rzadki przypadek długotrwałego wydalania wirusa przez zdrowe dziecko, które niedawno zostało znalezione w Irlandii oraz przypadek najdłuższego okresu wydalania wirusa pochodzącego ze szczepionki przez osobę cierpiącą na niedobór odporności, kiedykolwiek znaną medycynie - 18 lat. "
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/16650772/
"Jeżeli chodzi o szczepienia przeciwko poliomyelitis, to w Polsce przez wiele lat stosowano „żywą” doustną szczepionkę OPV, która uodparnia także osoby nieszczepione z racji rozprzestrzeniania wirusów szczepionkowych drogą fekalno-oralną w populacji. Przy powszechnych szczepieniach prawdopodobnie wszyscy dorośli zetknęli się z wirusami szczepionkowymi."
http://www.mp.pl/szczepienia/praktyka/ekspert/technika_organizacja_szczepien_ekspert/show.html?id=130965

Po szczepieniu OPV duży odsetek dzieci przez około 2 tygodnie może roznosić wirusa Polio i zarażać.
http://jid.oxfordjournals.org/content/192/12/2092.long
http://i.imgur.com/4BUb72t.png

Środowisko pediatrów i specjalistów chorób zakaźnych, także skupionych w Polskim Towarzystwie Wakcynologii, już od dłuższego czasu sugeruje odejście od używania OPV w naszym PSO. Powodem jest niepokój, aby świeżo zaszczepione dzieci w 6. roku życia nie stwarzały zagrożenia dla jeszcze nieuodpornionych niemowląt – podsumowuje prof. Wysocki." 
http://www.mp.pl/szczepienia/aktualnosci/show.html?id=124046


str 6.  Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 2010 r. w sprawie niepożądanych odczynów poszczepiennych oraz kryteriów ich rozpoznawania,http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20102541711


Okazuje się, ze właściwie szczepionka tworzy problem i jednocześnie go rozwiązuje, chwała szczepionce! Jak z problemami socjalizmu;) Poniżej kilka potwierdzających powyższe cytatów:



Czy dziecko zaszczepione OPV może mieć kontakt z noworodkiem?

Odpowiedź:
"wspólne zamieszkiwanie z osobami z zaburzeniami odporności oraz nieuodpornionymi stanowi przeciwwskazanie do podania OPV.
[..]  
szczególne dbanie o zachowanie zasad higieny (zwłaszcza higieny rąk) zmniejsza ryzyko tego bardzo rzadkiego powikłania
[.]
 należy jak najszybciej rozpocząć szczepienie nieuodpornionego dziecka szczepionką zawierającą inaktywowane wirusy polio (IPV), które zabezpieczą dziecko przed ewentualnym VAPP w wyniku kontaktu ze starszym rodzeństwem zaszczepionym OPV."
http://www.mp.pl/szczepienia/praktyka/ekspert/poliomyelitis_ekspert/show.html?id=84894


Dr n. med. Ewa Krawczyk – biolożka z Georgetown University w Waszyngtonie, specjalistka w dziedzinie mikrobiologii lekarskiej. Członkini Międzynarodowego Towarzystwa Chorób Zakaźnych wyjaśniła temat zarażanie po OPV, kilka cytatów:

"Szczególną cechą szczepionkowego wirusa polio jest to, że łatwo może on rewertować do formy wirulentnej. Ten żargon oznacza, że wirus może – na skutek mutacji – wrócić do swojej normalnej, silnej, zakażające i powodującej choroby postaci. [..]
przy każdym pojedynczym procesie namnażania powstanie mutant. Czyli wirus inny, niż ten na początku.[..]
taka rewersja do formy wirulentnej w przypadku szczepionkowych wirusów polio zdarza się najprawdopodobniej u każdego (tak!) zaszczepionego. A biorąc pod uwagę fakt, że osoba zaszczepiona „sieje” wirusy w kale średnio do kilku tygodni po szczepieniu i że takie wirusy-rewertanty mogą wywołać porażenne polio (tzw. cVDPV – circulating vaccine-derived polioviruses) [..]
"Stąd zresztą przeciwwskazanie do szczepień szczepionkami atenuowanymi u osób z zaburzeniami funkcjonowania układu immunologicznego."

Co z tymi co się nie szczepią, a stykają ze szczepionymi?

"nieszczepione osoby są wrażliwe na infekcję również szczepem wirusa cVDPV, a wirus taki swobodnie hula między nimi."

Czyli także nieszczepione z powodów medycznych.
Wniosek taki, że dzięki szczepieniom przeciwko polio nie ma zbudowanej odporności grupowej, tylko odwrotnie zbudowane jest wszechobecne zagrożenie dla osób osłabionych. Przynajmniej w zakresie rozważań na temat wirus poszczepionkowego.

"Sytuacja, że wirus szczepionkowy wywoła chorobę, jest bardzo rzadka. Ekstremalnie rzadka. Do tego stopnia, że zyski stosowania szczepionki zdecydowanie przeważają ewentualne działania niepożądane."
Naprawdę?

Indie: Z blisko 2500 ofiar OPW (ostrych porażeń wiotkich) po kampanii szczepień zakończonej sukcesem zrobiło się blisko 50 tys ofiar OPW rocznie. Przed rozpoczęciem szczepień szacuje się, że większość OPW to wina dzikiego polio, obecnie już nie ma dzikiego polio, a wszelkie OPW to konsekwencje szczepień (wirusów poszczepionkowych) oraz innych wirusów.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22591873  http://i.imgur.com/GzQ9Sxt.jpg http://www.searo.who.int/india/topics/poliomyelitis/afpsurveillancebulletin_17dec2014.pdf?ua=1 http://szczepienie.blogspot.com/p/polio-poliomyelitis-opv-opw-porazenia.html

"programy powszechnych szczepień powinny być realizowane wszędzie, do momentu eradykacji. Bez wahań, bez dawania posłuchu antywackom czy oszołomom, bez wyjątków. Niezależnie od opinii, że „po co szczepić przeciw polio w Europie, skoro polio w Europie nie ma
[..]Jak mawiał Alastor Moody – stała czujność, pełen cykl szczepień!
Przecież eradykacja czarnej ospy nie została dokonana dzięki zaszczepieniu całej ludzkości (tym bardziej na kontynentach gdzie choroby nie było). Szczepiono wybiórczo i głównie w bogatszych krajach.
Dlaczego więc w przypadku polio trzeba tą, jakże interesująca działającą szczepionką, zaszczepić wszystkich na świecie (szczególnie tam gdzie polio nie ma)?

Źródło cytowanego tekstu:
https://sporothrix.wordpress.com/2015/09/03/od-polio-chce-miec-ukraine-wolna/
1. Dunn, G., Klapsa, D., Wilton, T., Stone, L., Minor, P., & Martin, J. (2015). Twenty-Eight Years of Poliovirus Replication in an Immunodeficient Individual: Impact on the Global Polio Eradication Initiative PLOS Pathogens, 11 (8) DOI: 10.1371/journal.ppat.1005114
2.http://www.polioeradication.org/Polioandprevention/Thevaccines/Oralpoliovaccine(OPV).aspx
3. http://www.cdc.gov/vaccines/pubs/pinkbook/downloads/polio.pdf
4. http://www.who.int/csr/don/01-september-2015-polio/en/
5. http://www.virology.ws/2009/05/10/the-error-prone-ways-of-rna-synthesis/
https://sporothrix.wordpress.com/2010/12/19/od-polio-chce-miec-glowe-wolna/

Źródło informacje na jakie się powołuje:
http://szczepienie.blogspot.com/p/polio-poliomyelitis-opv-opw-porazenia.html



"W 2016 r. w Polsce przestanie być stosowana żywa szczepionka przeciwko polio. Jest ona skuteczniejsza, ale jej używanie wiąże się z wprowadzaniem i krążeniem wirusa w środowisku, co naraża na zachorowanie osoby nieszczepione.
Informację taką podała dyrektorka departamentu matki i dziecka Ministerstwa Zdrowia Dagmara Korbasińska. (...) "Przygotowujemy się do wycofania szczepionki OPV i szczepienia tylko szczepionką IPV, czyli niezawierającą szczepionkowego wirusa polio, który zwiększa narażenie na zachorowanie osób nieszczepionych. 

Dokonujemy tego wycofania, żeby doprowadzić do takiej sytuacji w Polsce, że nie tylko zaszczepione osoby będą odporne, ale żeby zakończyć też krążenie wirusa polio w środowisku" 

"dwa przypadki zachorowania na wirus szczepionkowy polio odnotowano w ostatnim czasie u dzieci na Ukrainie. Chore dzieci są mieszkańcami obwodu zakarpackiego, który graniczy z Polską, Słowacją, Węgrami i Rumunią."
http://www.mp.pl/szczepienia/aktualnosci/show.html?id=127465
http://wyborcza.pl/1,91446,18824498,mz-w-2016-r-polska-przestanie-stosowac-zywa-szczepionke-przeciw.html

"Polski PSO przewiduje 2 dawki szczepionki przeciwko poliomyelitis w 1. roku życia, kolejną dawkę w 2. roku życia oraz dawkę przypominającą w 6. roku życia. Dzieci, które do 2. roku życia otrzymały 4 dawki, należy doszczepić dawką przypominającą. Zgodnie z polskim PSO, „żywa”, doustna szczepionka (OPV) jest zalecana wyłącznie jako dawka przypominająca w 6. roku życia. OPV można stosować w ramach szczepienia podstawowego i przypominającego u osób w każdym wieku, które nie zostały zaszczepione zgodnie z pełnym schematem szczepień. Zawsze w miejsce szczepionki OPV można zastosować szczepionkę inaktywowaną (IPV). "http://www.mp.pl/szczepienia/praktyka/ekspert/poliomyelitis_ekspert/show.html?id=123718
(przy czym uznaje się, że OPV daje lepszą ochronę).


prof. Andrzej Radzikowski, pediatra, gastroenterolog, wieloletni konsultant ds. pediatrii o OPV i DTP :
"Szczepionka OPV absolutnie powinna zniknąć, niesie ona zagrożenie [..] porażenia. Bezpieczna szczepionka kosztuje 30 złotych" 
http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache%3AakmsoNcnrbQJ%3Awww.naszdziennik.pl%2Fwp%2F118815%2Cszczepionki-to-zlo-konieczne.html+&cd=1&hl=pl&ct=clnk&gl=pl http://justpaste.it/ihhp
https://www.facebook.com/szczepienie/posts/1566797716865467
http://wp.naszdziennik.pl/2014-12-16/0,szczepionki-to-zlo-konieczne.html


"Zdaniem dr. Pawła Grzesiowskiego, pediatry, Polska powinna na nowo przemyśleć system szczepień ochronnych. – Ustawa, na której bazujemy, została napisana w latach 60. i odwołuje się do zupełnie innej rzeczywistości – podkreślił. Innej rzeczywistości epidemiologicznej, społecznej, ale również – medycznej. 
http://www.mp.pl/szczepienia/aktualnosci/show.html?id=128232

"Wiosną 2016 roku Polska przestanie stosować doustną, „żywą” szczepionkę przeciwko poliomyelitis"
http://www.mp.pl/szczepienia/aktualnosci/show.html?id=127465





Szczepionka przeciwko polio z punktu widzenia epidemiologicznego jest problematyczna ponieważ dzieci szczepione mogą transmitować wirusa dalej drogą fekalno-oralną samemu nie chorując
http://www.plospathogens.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.ppat.1002599
http://szczepienie.blogspot.com/p/polio-poliomyelitis-opv-opw-porazenia.html

VAPP stanowi rzadkie powikłanie po podaniu OPV
"Wirus szczepionkowy replikuje się w błonie śluzowej przewodu pokarmowego, stymulując miejscową odporność; genom wirusa może jednak ulec modyfikacjom i zwiększyć swoją wirulencję. Szczepy wirusa wydalane z kałem i znajdujące się w wydzielinie z nosogardła osobników szczepionych OPV mogą powodować poliomyelitis zarówno u biorców szczepionki lub podatnych (z zaburzoną odpornością) osób z otoczenia".
Friedrich F. Molecular evolution of oral poliovirus vaccine strains during multiplication in humans and possible implications for Global Eradication of Poliovirus, Acta Virologica 2000, 44: 109-117.
Global Polio Eradication Initiative, CID, 2002, 34.

Hidalgo S, Erro MG, Cisterna D, Freire MC. Paralytic poliomyelitis caused by a vaccine-derived polio virus in an antibody-deficient argentinian child, Ped In Dis J, 2003, 22, 6, 570-572.

Także środowisko (ścieki) przez fakt wydalania polio z kałem bywa zanieczyszczone wirusem polio
http://vir.sgmjournals.org/content/83/5/1107.asbtract
http://aem.asm.org/content/81/5/1859.full
http://www.sciencedaily.com/releases/2014/08/140821115706.htm
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15996707
http://www.pbs.org/newshour/updates/health-july-dec09-polio_08-24/

Szczepionkowy wirus polio w rzekach.
W Japonii w prefekturze Toyama od roku 1993 do 1995 pobierano próbki wody z rzeki i ze ścieków. 25 próbek zawierało wirusa polio pochodzenia szczepionkowego (VDPV – vaccine derived polio virus), z tego 23 znaleziono w wodzie z rzeki. W badaniu Japończycy stwierdzili:
„Obecność wirulentnych form wirusów pochodzenia szczepionkowego w rzece i w ściekach sugeruje, że doustna szczepionka przeciw polio OPV sama w sobie doprowadziła do szeroko rozprzestrzenionego zanieczyszczenia środowiska naturalnego. By zakończyć cykl transmisji wirusa w naturze, ekologia wirusów polio pochodzenia szczepionkowego wymaga dalszych badań".
Tekst oryginalny: The prevalence of virulent type VDPVs in river and sewage water suggested that the oral poliovaccine itself had led to wide environmental pollution in nature. To terminate the cycle of virus transmission in nature, the ecology of VDPVs should be studied further".
Źródło: Journal of General Virology (2002), 83, 1107–1111


 "W wyniku stosowania w Polsce OPV istnieje możliwość pojawienia się szczepów VDPV w środowisku. Badania ścieków komunalnych pozwalają zarówno wykryć w nich obecność krążących szczepów VDPV, jak również ocenić stopień eliminacji ze środowiska dzikiego szczepu polio. Należy podkreślić, iż badania środowiska w kierunku obecności poliowirusów nie były dotychczas prowadzone w Polsce. Z tego względu głównym celem pracy była izolacja i identyfikacja szczepów wirusa polio obecnych w środowisku oraz fenotypowa i molekularna charakterystyka szczepów wirusa polio wyizolowanych z próbek ścieków komunalnych w celu określenia ich pochodzenia. (...) Otrzymane wyniki wykazały, że w Polsce w ściekach komunalnych identyfikowane są atenuowane szczepy Sabin wirusa polio, co niewątpliwie jest wynikiem stosowania OPV. Wszystkie analizowane izolaty wirusa polio były pochodzenia szczepionkowego. Przeprowadzone analizy wykazały, że żaden z uzyskanych izolatów nie krążył w populacji przez długi okres czasu. 
Nie stwierdzono obecności szczepu dzikiego oraz szczepów VDPV wirusa polio w ściekach komunalnych. Uzyskane wyniki wskazują, iż monitoring środowiska w istotny sposób uzupełnia nadzór nad krążeniem wirusa polio w populacji."
http://nauka-polska.pl/dhtml/raporty/praceBadawcze?rtype=opis&lang=pl&objectId=295009


"Niektórzy naukowcy są bardziej sceptyczni w kwestii atenuacji typu 3, dla nich brak rozwoju choroby u osób zaszczepionych nie jest dowodem na brak zakażenia komórek nerwowych.
W chwili obecnej nie milkną obawy związane ze stosowaniem żywej szczepionki. Jak wiadomo szczepionka OPV, podawana doustnie imituje naturalne zakażenie, co niesie ryzyko rewersji."

Rozważanie tej kwestii jest tylko hipotetycznym rozważaniem, ponieważ od 2002 Europa jest wolna od dzikich wirusów polio, do czego przyczyniły się szczepienia prowadzone w poprzednich dekadach. Ale sytuacja ponownego rozprzestrzenienia wirusów polio jest nadal możliwa, co pokazuje przykład Izraela, w którym przy wysokiej wyszczepialności w populacji w wielu ostatnich latach wykrywano dzikiego wirusa polio w ściekach, a przeprowadzone badania seroepidemiologiczne infekcje bez wystąpienia porażeń."
http://www.researchgate.net/publication/7854988_Poliovirus_and_poliomyelitis_a_tale_of_guts_brains_and_an_accidental_event
http://www.pm.microbiology.pl/web/archiwum/vol5222013143.pdf



Czas rozsiewania wirusa polio poszczepiennego


Wydalanie zmutowanego wirusa przez 10 miesięcy po szczepieniu i to od zdrowego dziecka. (norma to kilka tygodni )
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC533926/

"U osób z zaburzeniami odporności wydalanie wirusa może trwać powyżej 6 miesięcy; na całym świecie opisano 12 przypadków długotrwałego nosicielstwa, przy czym warto podkreślić, że w jednym z nich wydalanie obserwowano przez ponad 10 lat (7). Inny chory z pospolitym zmiennym niedoborem odporności (CVID) wydalał wirusa polio przez 7 lat; pacjent otrzymał 3 dawki IPV w pierwszym roku życia oraz 3 dawki OPV między 3 a 10 rokiem życia; rozpoznanie CVID postawiono w wieku 12 lat, a objawy VAPP stwierdzono w wieku 17 lat (16)."
http://medius.com.pl/index.php?PAGE=telegram&TEL_CUR_ID=130&return=archives

Szczepy zawarte w szczepionce przeciw Polio mutują, same powodując paraliże.
http://www.nytimes.com/2014/11/15/world/africa/rare-vaccine-derived-polio-discovered-in-2-countries.html?_r=1

Liczba ofiar poszczepiennego polio jest więc o wiele wiele większa niż  5 przypadków na 1 miliard szczepień przeciwko polio:
http://sporothrix.wordpress.com/2010/12/19/od-polio-chce-miec-glowe-wolna/




"Doustna szczepionka polio: Nie stosowana Są dwa rodzaje szczepionki polio: (IPV) która jest obecnie używana w USA i szczepionka polio podawanna doustnie w formie kropelek (OPV). Do niedawna OPV była stosowaną formą szczepienia dzieci w USA. OPV była pomocna w zwalczeniu wirusa polio w tym kraju i jest ona używana w dalszym ciągu w innych krajach świata. Obydwie formy szczepionki wytwarzają odporność imunologiczną na chorobę polio chociaż OPV jest bardzej skuteczną szczepionką przeciwko zakażeniom innych osób tą chorobą. Aczkolwiek, u niektórych ludzi ( około 1 na 2.4 miliony ) szczepionka OPV może wywołać chorobę polio. Ponieważ zakażenie wirusem polio jest niezmiernie znikome w USA eksperci uważają, że dalsze stosowanie OPV jest niewymierne w stosunku do jego zagrożenią z wyjątkiem nielicznych sytuacji, które twój lekarz może wyjaśnić. Zastrzyk szczepionki polio (IPV) nie wywołuje choroby polio. Jeżeli ty lub twoje dziecko będziecie otrzymywali szczepionkę OPV to proszę pytać o kopię informacji na temat tego szczepienia ( OPV Supplemental Vaccine Information Sheet).  Polio-Polish (1/1/2000) "
http://www.immunize.org/vis/po_pol00.pdf
"Przez ostatnie 20 lat w USA nie zanotowano żadnego zachorowania na polio. Ponieważ choroba ta dalej istnieje w niektórych zakątkach świata, przerwanie programu szczepień mogłoby spowodować powrót tej choroby w przypadku zetknięcia się nawet z jedną zakażoną osobą. "
"W większości, dorośli nie potrzebują szczepienia polio ponieważ byli oni szczepieni w dzieciństwie. Są jednak trzy grupy dorosłych o większym stopniu ryzyka zachorowań na polio, które powinny poddać się szczepieniom. Są to: (1) Osoby podróżujące do miejsc gdzie występuje polio, (2) Pracownicy laboratoryjni którzy mogą mieć kontact z tym wirusem, (3) Pracownicy służby zdrowia, którzy opiekują się chorymi na polio "


W Polsce jednak władze mają inne zdanie i mimo, że OPV jest niebezpieczne i może mutować do postaci zjadliwej oraz dzikiego polio od dziesiątek lat nie ma, ale ofiary polio w Polsce są, kilka przypadków pierwszych z brzegu googla:
http://www.fundacjaavalon.pl/nasi_beneficjenci/lista/8/banasiewicz_edyta.html
http://www.fundacjaavalon.pl/nasi_beneficjenci/lista/dzwonek_hubert.html
http://dzieciom.pl/podopieczni/5449
http://www.nytimes.com/2014/11/15/world/africa/rare-vaccine-derived-polio-discovered-in-2-countries.html?_r=2

Zastrzeżenia do kontynuacji szczepień OPV ma też konsultant ds. pediatrii prof. Andrzej Radzikowski:
"Żywa, doustna szczepionka przeciw polio [OPV] – Ta szczepionka absolutnie powinna zniknąć, niesie ona zagrożenie [..] porażenia."
http://www.naszdziennik.pl/wp/118815,szczepionki-to-zlo-konieczne.html http://justpaste (kropka) it/ihhp


W Polsce od pewnego czasu przed szczepieniem OPV zaczęto stosować szczepionki IPV dla podwyższenia bezpieczeństwa. Na stronie PZH są wszystkie przypadki paraliżów z różnych przyczyn zebrane zbiorczo, nie znalazłem danych wyszczególniających czy paraliże powodowane wirusem polio po szczepionkowym nadal się zdarzają,


Brytyjczyk z niedoborem odporności, zaszczepiony żywą szczepionką przeciwko polio, wydala od 28 lat żywego wirusa.
(...) "Badania wskazują, że nie ma określonego limitu czasu jak długo wirus krąży w ciele człowieka, którego organizm nie produkuje wystarczającej ilości specyficznych przeciwciał", mówi Olen Kew, wirusolog z Centers for Disease Control and Prevention w Atlancie. "Wszyscy zgadzają się z tym, że jest to dotychczasowy rekord".
Z badania wynika, że wirus ewoluuje wewnątrz ludzkiego ciała, mutując do postaci znaczącą różniącej się od tej w szczepionce. "Kilka wirusowych szczepów zawiera zmiany w regionach powierzchniowych rozpoznawanych przez układ immunologiczny człowieka. Szczepionka wciąż chroni przed najbardziej zmienionymi szczepami, jednak trzeba mieć oko na te zmiany", mówi Javier Martin, wirusolog z National Institute for Biological Standards and Control w Anglii.
"W krajach gdzie większość ludzi jest zaszczepionych, osoba wydalająca żywego wirusa stanowi niewielkie zagrożenie. Nie mamy jak dotąd dowodów, że wydalane wirusy szczepionkowe zagrażają szczepionej populacji", zauważają Kew i Martin. "W krajach rozwijających się z niskim stanem zaszczepienia osoby z takimi deficytami odporności miałyby małą szansę aby przeżyć na tyle długo, aby rozprzestrzeniać polio", mówi Cara Burns, wirusolog z CDC.
Przypadki przewlekłego wydalania wirusa polio są rzadkie. W Izraelu, Finlandii, Słowacji i Estonii wykryto dziką formę wirusa (zmutowany szczep szczepionkowy), co może świadczyć o tym, że niektórzy zaszczepieni mogą wydalać go przewlekle.
Leczenie mężczyzny obejmuje podawanie przeciwciał, które mają pomóc zwalczyć wirusa, jednak osoby z niedoborami odporności nawet mimo leczenia mogą rozwinąć objawy polio, w tym paraliż.
G. Dunn et al. Twenty-eight years of poliovirus replication in an immunodeficient individual: Impact on the global polio eradication initiative. PLOS Pathogens. Published online August 27, 2015
W Polsce dane są trudno dostępne ale bardzo ciekawe, np. w 1960 roku i w dalszych latach stwierdzano w 65% zakażenie wirusem poliomyelitis typu 3 - czyli dlaczego szczepienia na ten szczep były błędem:
http://www.pzh.gov.pl/przeglad_epimed/56-4/564_01.pdf
https://szczepieniapolio.wordpress.com/ofiary-szczepien-doustnych-wirusem-polio-typu-3-w-polsce/


Ostatnie (wrzesień 2015) dwa przypadki polio na Ukrainie to również efekt wirusa poszczepiennego 
http://www.ctvnews.ca/health/who-2-polio-cases-found-in-ukraine-caused-by-mutated-virus-in-vaccine-1.2544254

"Ukraińskie Ministerstwo Zdrowia w oficjalnym komunikacie poinformowało o dwóch przypadkach zachorowań na poliomyelitis u dzieci (10 miesięcy i 4 lata) wywołanych przez wirusa polio typu 1 pochodzenia szczepionkowego (cVDPV1). Dzieci te nie były szczepione przeciwko poliomyelitis. Są to pierwsze przypadki zachorowań w Europie od 2010 roku. (...) Zgodnie z danymi za 2014 rok, jedynie 49% dzieci na Ukrainie zostało zaszczepionych przeciwko poliomyelitis. Zbyt mały odsetek zaszczepionej populacji wiąże się z ryzykiem krążenia wirusa pochodzenia szczepionkowego przez dłuższy czas, co sprzyja powstawaniu zmutowanych szczepów (circulating vaccine-derived poliovirus [cVDPV]), mogących wywołać porażenną postać poliomyelitis." http://www.mp.pl/szczepienia/aktualnosci/show.html?id=126609


Takie sytuacje jak na Ukrainie zdarzały się nie raz w Polsce, jest to nawet pewną norm (kilkadziesiąt przypadków, od 1979 było ok 40):

PZH: "W Polsce w latach 2003-2014 zarejestrowano 5 VAPP-ów: w 2003 r. jeden w woj. pomorskim u niemowlęcia, w 2004 r. jeden w woj. śląskim u czteroletniego dziecka, w 2009 r. jeden w województwie warmińsko-mazurskim u sześcioletniego dziecka, w 2010 r. jeden w woj. mazowieckim u pięcioletniego dziecka i w 2013 r. jeden w woj. mazowieckim u pięcioletniego dziecka."

"W latach 1979-2008 zgłoszono w Polsce 39 przypadków ostrych porażeń wiotkich VAPP związanych ze szczepieniami doustnymi w tym: u 37 dzieci i 2 osób dorosłych w wieku 25 i 38 lat (rodzice szczepionych dzieci). Zachorowało 13 biorców szczepionki w okresie od 7 do 34 dni po doustnym szczepieniu, przeważnie pierwszą dawką szczepionki. U pozostałych chorych ustalono pewny lub prawdopodobny kontakt z dzieckiem szczepionym w rodzinie lub niekiedy w szpitalu podczas hospitalizacji w oddziale niemowlęcym. Chorowały głównie dzieci nieszczepione przeciw poliomyelitis z powodu przeciwwskazań (47,3%) lub szczepione niezgodnie z programem. Szczepy izolowane od tych chorych wykazywały cechy szczepionkowych wirusów atenuowanych Sabina" 

http://i.imgur.com/5JBNEPT.jpg  http://www.przeglepidemiol.pzh.gov.pl/pobierz-artykul?id=1294
z https://www.facebook.com/groups/779018065479021/permalink/895394843841342/?comment_id=896178747096285&offset=0&total_comments=81&comment_tracking=%7B%22tn%22%3A%22R7%22%7D&hc_location=ufi - więcej informacji, dyskusja na temat przypadków poszczepiennego polio, sporo cennych źródeł

Epidemie polio poszczepiennego notuje się na niemal całym świecie gdzie prowadzi się szczepienia OPV, nie zawsze jednak informacje przedostają się do mediów, pod poniższym linkiem jest kilka przykładów lepiej opisanych epidemii a także pojedynczych jednostkowych zachorowań z powodu polio poszczepiennego. Takie przypadki odnotowuje się poza Polską i Ukrainą także na Haiti (2000), Filipinach (2001), w Egipcie (1988), Kongo (2010), Nigerii (2008), Mali (2015), Indiach, Pakistanie, Somalii, Afganistanie...
http://szczepienie.blogspot.com/p/polio-poliomyelitis-opv-opw-porazenia.html

"W Polsce w latach 1965-1968 wykazały, że od 80% do 97% dzieci posiadało przeciwciała neutralizujące wirusa poliomyelitis typu 1, a od 90% do 100% osób posiadało przeciwciała neutralizujące wirusa poliomyelitis typu 2. Odmiennie kształtowała się odporność przeciw wirusowi typu 3 - około 50% dzieci w 2. i 3. roku życia nie posiadało przeciwciał przeciwko temu wirusowi. W takiej sytuacji w 1968 r. zdecydowano się na przeprowadzenie szczepień żywą doustną szczepionką przeciw poliomyelitis typu 3 zalecaną przez ŚOZ.
W 1968 r. wystąpiła w Polsce epidemia poliomyelitis.
Ogółem w Polsce zarejestrowano 464 zachorowania i 17 zgonów (śmiertelność 3,7%) w tym 341 zachorowań spowodowanych wirusem typu 3 (73,5%). Prawie połowa zachorowań (231 przypadków) wystąpiła w województwie poznańskim oraz w mieście Poznaniu (zapadalność 9,2 i 7,6 na 100 000), wysoką zapadalność stwierdzono w województwie szczecińskim (5,6),
zielonogórskim (2,7) i wrocławskim (1,5). ." źródło ,,Aktualne problemy zapobiegania i zwalczania polio w Polsce" 2010 r. "
Źródło: Wiesława Mazurowska-Magdzik, Bożenna Bucholc, Wiesława Janaszek-Seydlitz, Tomasz Szkoda, Wiesław Magdzik
"Aktualne problemy zapobiegania i zwalczania poliomyelitis w Polsce"
http://www.przeglepidemiol.pzh.gov.pl/pobierz-artykul?id=1294



Grupy ryzyka VAPP

Wg. Przeglądu Epidemiologicznego z 2010 roku pt. "Aktualne problemy zapobiegania i zwalczania poliomyelitis w Polsce" W. Mazurowska-Magdzik, B. Bucholc, W. Janaszek-Seydlitz, T. Szkoda, W. Magdzik

"VAPP występowało zwłaszcza w następujących grupach osób:
  • dzieci szczepionych OPV - najczęściej szczepionych po raz pierwszy; objawy występowały przeciętnie po 20 dniach od szczepienia;   
  • osób ze styczności z dziećmi szczepionymi OPV, najczęściej nieuodpornionych
  • lub niedostatecznie uodpornionych dorosłych, 
  • lub nieszczepionych niemowląt
  • lub małych dzieci. Objawy występowały przeciętnie po 35 dniach od szczepienia 
  • osób z zaburzeniami odporności, najczęściej po 41 dniach od szczepienia. W niektórych krajach problemem epidemiologicznym są zachorowania na VAPP osób powyżej 18 lat życia.

http://www.przeglepidemiol.pzh.gov.pl/pobierz-artykul?id=1294
http://www.przeglepidemiol.pzh.gov.pl/aktualne-problemy-zapobiegania-i-zwalczania-poliomyelitis-w-polsce?lang=pl
http://i.imgur.com/ITjWzz0.jpg

Powyższe dane pochodzą z dyskusji z grupy
https://www.facebook.com/groups/779018065479021/permalink/895394843841342/# 




Są już plany na najbliższy PSO aby zastąpić OPV dwuwalentą doustną lub całkowicie zrezygnować na rzecz IPV:
"Choć w polskim PSO podstawą uodpornienia dzieci w 1. i 2. roku życia jest IPV, jako dawkę przypominającą w 6. roku życia nadal stosuje się jednak tOPV. Stosowanie OPV w polskim PSO budzi szerokie dyskusje wśród ekspertów – przypomina prof. Wysocki. – Jedynym argumentem za jej utrzymaniem było lepsze zabezpieczenie przed bezobjawowym krążeniem wirusa polio w populacji, co jest możliwe po dłuższym okresie stosowania wyłącznie IPV. IPV dobrze zabezpiecza przed wiremią, ale nie zapobiega całkowicie lokalnej replikacji wirusa w jelitach. Sugerują to obserwacje dokonane w Izraelu, gdzie w ściekach wykrywano szczepy „dzikiego” wirusa polio typu 1, choć nie obserwowano wywołanych przez niego porażeń wiotkich. Z drugiej jednak strony, używanie OPV wiąże się ze stałym wprowadzaniem do środowiska cVDPVs, co nie przyspiesza całkowitej eradykacji polio – argumentuje profesor. – W świetle zaleceń WHO nasze Ministerstwo Zdrowia i Główny Inspektor Sanitarny muszą podjąć decyzję już przy konstruowaniu PSO na 2016 rok, czy w 6. roku życia tOPV zostanie zastąpiona przez bOPV, czy też moment ten zostanie wykorzystany do całkowitego wycofania się w naszym kraju z OPV i stosowania – także jako dawki przypominającej – wyłącznie IPV. Środowisko pediatrów i specjalistów chorób zakaźnych, także skupionych w Polskim Towarzystwie Wakcynologii, już od dłuższego czasu sugeruje odejście od używania OPV w naszym PSO. Powodem jest niepokój, aby świeżo zaszczepione dzieci w 6. roku życia nie stwarzały zagrożenia dla jeszcze nieuodpornionych niemowląt – podsumowuje prof. Wysocki." 
http://www.mp.pl/szczepienia/aktualnosci/show.html?id=124046


O wycofaniu szczepionki OPV - SN informuje
https://www.facebook.com/stowarzyszeniestopnop/photos/a.306097859417649.88682.206336526060450/1159833277377432/?type=3


Nie tylko polio prowadzi do porażeń, groźniejsze są enterowirusy...
"Śmiertelność w Indiach w przebiegu paraliżu niewywołanego dzikim wirusem polio wynosiła 8,5% – 2 razy więcej niż w przebiegu paraliżu dzikim wirusem polio, a trwałe kalectwo stwierdzono w 35,3% przypadków"
https://szczepieniapolio.wordpress.com/eradykacja-wirusa-polio-i-wielka-epidemia-porazen-wiotkich-u-dzieci/

Więcej o polio i zarażaniu (są tam informacje, które wyżej zostały pominięte)
http://szczepienie.blogspot.com/p/polio-poliomyelitis-opv-opw-porazenia.html - omówiony został tam także temat Indii pod koniec tekstu

Problematyczna jest także szczepionka przeciwko polio IPV, nieco niżej znajduje się jej opis.


Podsumowując:
Na szczęście przypadków gdy polio poszczepienne komuś zaszkodziło jest oficjalnie ok 50 od 1974 do 2014. Są to niezwykle rzadkie przypadki, w większości takie sytuacje dla nieszczepionego dziecka to szansa na zbudowanie odporności bez szczepień.
Należy jednak pamiętać o odpowiednich kwarantannach przed takim kontaktem / szczepieniem i po ( z uwagi na osłabienie organizmu). Szczepionkę i tak wkrótce wycofają, niestety zgodnie z wieloletnią tradycją należy zużyć wszystkie zapasy, tak jak w przypadku ospy prawdziwej wiele lat temu, wbrew zaleceniom WHO szczepiono jeszcze kilka lat, lub nieco współcześniej przeciwko gruźlicy szczepiono również kilka lat również wbrew zaleceniom WHO.
Zaufanie do polskich ekspertów co z pewnością sprawę lepiej przeanalizowali niż szary obywatel, to podstawa:) http://szczepienie.blogspot.com/2015/10/o-obnizeniu-odpornosci-po-szczepieniu.html ,   http://szczepienie.blogspot.com/2015/02/szczepione-dzieci-moga-zarazac-zywymi.html  http://szczepienie.blogspot.com/p/jak-szczepic-bezpiecznie-smartvax.html


Rotawirusy

Zarażanie rotawirusem po szczepionce przeciwko rotawirusom...  Szczepionka zawiera ludzki rotawirus szczep RIX4414 (żywy atenuowany) wytwarzany na linii komórek Vero lub reasortanty ludzko-bydlęce rotawirusa (żywe atenuowane) wytwarzane na linii komórek Vero.

Mamapediatra:
[..] Przy szczepieniu przeciwko rotawirusom (szczepionka doustna), która jest zalecana dla tych najmłodszych dzieci na samym początku (pierwsza dawka do 12. Tygodnia życia) dochodzi do wydalania wirusa z kałem przez 30 dni. Dość często się zdarza, że po tej szczepionce mamy zauważają jakieś zmiany wyglądu kupki. Robi się ona trochę bardziej wodnista, czasami zawiera pewne ilości śluzu, może się też zrobić trochę zielona. I to możemy “zrzucić’ na szczepienie i to jest związane z tym że ten wirus jest wydalany z kałem. Obowiązuje standardowa higiena przy zmianie pieluszki. Po każdym przewijaniu dziecka myjemy ręce wodą z mydłem i to ma uchronić przed zarażeniem osoby z otoczenia."
http://mamapediatra.pl/2018/05/30/wieczorek-szczepionkowy-cz-1-transpkrypt/

RotaTeq może powodować rozwój choroby po podaniu szczepienia...
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23249230

Rotavirus vaccines: viral shedding and risk of transmission. - PubMed - NCBI
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/18922486/

"W przypadku szczepionki Rotarix, wirus szczepionkowy jest wydalany w stolcu przez blisko 25% szczepionych, ze szczytem wydalania około 7. dnia po pierwszej dawce (po drugiej dawce rzadziej)."
http://pediatrics.aappublications.org/content/125/2/e438.full
http://www.thelancet.com/journals/laninf/article/PIIS1473-3099%2808%2970231-7/abstract
Wobec potencjalnego ryzyka przeniesienia wirusa na osoby z najbliższego otoczenia szczepionego dziecka, producent zaleca przestrzeganie higieny osobistej (mycie rąk po zmianie pieluszki).
"W przypadku szczepionki RotaTeq dotyczy to blisko 9% dzieci po podaniu pierwszej dawki, po kolejnych dawkach zdarza się rzadko. "

Przypadek szczepionego dziecka (szczepionką RotaTeq), które zaraziło swoje nieszczepione rodzeństwo rotawirusem...
http://sanevax.org/sibling-transmission-vaccine-derived-rotavirus-rotateq-associated-rotavirus-gastroenteritis/

Szczepienie rotawirusowe w przypadku ok. 2-9% dzieci (czyli "często" wg ulotki produktu) powoduje działania niepożądane w postaci m. in. biegunki, która to jest głównym problemem choroby rotawirusowej, doprowadzającym w skrajnych przypadkach do hospitalizacji z powodu ryzyka odwodnienia. Oznacza to, że przy masowym użyciu szczepień rotawirusowych na terenie Polski, liczba niemowląt z tym powikłaniem poszczepiennym, przekroczyłaby wielokrotnie liczbę zakażeń jelitowych spowodowanych rotawirusem, dotychczas rejestrowanych rocznie u dzieci do lat 2 (szczepionkę podaje się dzieciom w wieku 6-24 tygodni). Łączna liczba wszystkich zakażeń jelitowych u dzieci do lat 2 (czyli spowodowanych różnymi wirusami i innymi czynnikami), obecnie kształtuje się na poziomie ok. 15000 rocznie (raport Państwowego Zakładu Higieny z 2012 r.). W tej liczbie tylko część stanowią zakażenia rotawirusowe. Masowe użycie szczepionki może spowodować rocznie nawet do ok. 65000 biegunek. Producent nie ostrzega również, że zaszczepione niemowlę może zarażać szczepionkowym wirusem poprzez kał, cytat z ulotki: "Obserwowano przypadki przeniesienia wydalonego wirusa szczepionkowego na seroujemne osoby mające kontakt z osobami szczepionymi."
https://www.gsk.com.pl/DownloadProductResource.aspx?ID=213

Nowe badania: Dzieci szczepione szczepionką przeciw rotawirusom, roznoszą rotawirusy bezobjawowo i nie jest to rzadkość .
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25260041

Jeszcze ciekawostka ze ulotki szczepionki gdyż pewnie słyszeliście, że dziecko które otrzyma szczepionkę rotawirusową zostanie uchronione przed infekcją i powikłaniami skutkującymi pobytem w szpitalu niby tak informuje producent, okazuje się, że jak ktoś przeczyta ulotkę szczepionki to dowie się, że, cytuje.: "Mechanizm immunologiczny, za pomocą którego Rotarix chroni przez zapaleniem żołądka i jelit nie został ostatecznie wyjaśniony. Zależność pomiędzy poziomem przeciwciał powstającym po szczepieniu, a ochroną przed zapaleniem żołądka i jelit wywołanym przez rotawirus nie została ustalona."
https://www.gsk.com.pl/DownloadProductResource.aspx?ID=213.

Charakterystyka produktu leczniczego i ulotka dla pacjenta - Rotarix
http://www.gsk.com.pl/produkty/Rotarix.html



Podsumowanie

Dla zdrowego człowieka ryzyko utraty zdrowia wskutek chorowania i zarażeń poszczepiennych jest tak małe, że wręcz pomijalne przy innych czynnikach mających wpływ na zdrowe.
Wyjątkowo rzadko się zdarza zauważalne przechorowanie poszczepienne i sytuacje przy której można zarazić, a aby to zaszkodziło konieczna jest osoba o skrajnie obniżonej odporności. Co nie znaczy, że takie przypadki sie zdarzają - wirusy potrafią mutować - były przypadki epidemii wywołanych poszczepiennym wirusem (pojedyncze przypadki). Warto przypomnieć, że szczepionka OPV została niedawno wycofana.
Generalnie dla zdrowego człowieka nie ma problemu, a zarażenie się to nawet korzyść w postaci zdobycia odporności od odzjadliwionego wirusa bez ryzyka szczepienia. Zwłaszcza, że same choroby do najgroźniejszych dla zdrowego nie należą.
Dużo większym zagrożeniem dla naszych dzieci są inne patogeny, przeciwko którym szczepień nie ma, lub są niewystarczająco skuteczne.

Szczepiący mają się czego bać niemal dokładnie tak samo jak nieszczepiący.
Błędne jest przekonanie, że jedynym zagrożeniem dla naszych dzieci są patogeny, przeciwko którym akurat są wystarczająco skuteczne szczepionki.
Dla dzieci przedszkole to praktycznie codzienne"ospa" party. Dzieci wymieniają się florą bakteryjną bardzo skutecznie. Pochodzą z różnych środowisk, miejsc geograficznych, kultur etc. Niektóre patogeny normalne składniki flory dla ludzi z pewnych miejsc dla innych mogą być nawet zabójcze (przypadki sepsy) Szczepionki przeciwko meningokokom obejmują np. zwykle szczepy groźne dla europejczyka, a już w Turcji są inne szczepy tych bakterii. Podobnie z innymi patogenami.
Warto zdać sobie sprawę, że jest ogromna liczba patogenów, które mogą być niezwykle groźne i które pozostają z nami do końca życia...
Zaczynając od popularnych paciorkowców - wśród których są typy zjadliwsze jak lekooporne szczepy pneumokoków (nie na wszystkie są szczepionki) lub te wywołujące szkarlatynę (która bez skutecznej antybiotykoterapii bywa śmiertelna, w czasach przed podawaniem antybiotyków śmiertelność po niej była na poziomie 25%!), gronkowce (w tym b. ciężki do zwalczenia gronkowiec złocisty lub mrsa na którego często nie ma już żadnych leków i z powodu którego w USA umiera więcej ludzi niż z powodu HIV czy gruźlicy)
Jest też spory wybór innych antybiotyko-odpornych patogenów jakie mamy w szpitalach, są też różne groźne szczepy meningokoków i pneumokoków (także te przeciwko którym szczepień nie ma, a które są przyczyną wielu śmiertelnych w skutkach zapaleń płuc), mycoplasma pneumoniae, haemophilus, moraxella wirusy grypy, ah1n1...  (jak nie pneumokoki to zapalenie płuc mogą spowodować wirusy, lub oba na raz:) Ponieważ większość typowych zakażeń u dzieci ma etiologię wirusową np. zapalenie gardła, najczęściej wywołane są przez adenowirusy, koronawirusy (coranowirusy), enterowirusy, rhinowirusy, popularne RSV, wirus Epstein-Barr [EBV], wirus herpes simplex [HSV] metapneumowirusy, Parainfluenza wirusy, Influenza A, B, C, R, także HSV, EBV, CMV, enterowirusy Coxsackie, ECHO etc. Nie ma przeciwko nim leków, nie ma szczepionek - organizm sam je musi zwalczyć.
Mamy też chlamydiie (nie tylko narządów płciowych ale także atakujące drogi oddechowe, niezwykle trudna do zwalczenia), Herpeswirusy HHV, HCV powodujące opryszczkę zostające z nami do końca życia, a dla niemowląt mogą okazać się śmiertelne, nawet popularna helicobacter pylorii powoduje nadżerki u dzieci i wymaga ciężkiego leczenie.
Warto też wspomnieć o szeroko znanym HPV czy wzw-b (szczepionka nie zawsze skuteczna) a do zakażenia wystarczą rany na skórze, ręcznik, wspólna kąpiel itp. wyżej wymienione patogeny powodują bardzo niefajne przypadłości, nie rzadko zdarza się, że nie ma możliwości wyleczenia i pozostają z nami do końca życia powodując problemy przy byle osłabieniu organizmu, nawet stresie...
To jeszcze nie wszystkie, nawet popularne bakterie kałowe - Escherichia coli (każdy je ma, do zakażenia także na np. basenie) mogą osłabione organizmu doprowadzić do sepsy, podobnie jak błahe zatrucia Bacillus cereus, albo trzydniówka też może skończyć się hospitalizacją i powikłaniami, Streptococcus pyogenes paciorkowiec powodujący ból gardła może uszkodzić serce, a pasożyty, pierwotniaki jak ameba nie rzadko powodują zgon u zakażanych nią dzieci..
To tylko malutka część patogenów, o których się słyszy, a które akurat przyszły mi do głowy, jest ich dużo więcej, dlatego warto mieć na uwadze, że szczepienie nam w walce z nimi nie pomogą. Warto wiedzieć, że najmłodsze dzieci nie są szczepione przeciwko odrze (dopiero w 2 roku życia), krztuścowi (niemowlaków się nie szczepi), różyczce, śwince, polio, rotawirusom, pneumokokom, meningokokom, ospie wietrznej, grypie, kzm, rsv, hib, cholerze, grużlicy (szczepionka nie chronie przed płucnym typem grużlicy - czyli najpopularniejszym) co najwyżej te szczepione w pierwszej dobie przeciwko WZW-B mogą posiadać jakaś odporność przeciwko temu jednemu patogenowi. Dlatego trudno mówić, że niemowlaki, dzieci w pierwszych tygodniach życia są chronione szczepionkami bo nie są.
Te starsze nawet jeśli zaszczepione na wszystko to tak naprawdę tylko przeciwko tym kilkunastom bardzo rzadkim patogenom, lub wybranym konkretnym szczepieniom, a nie przeciwko temu z czym codziennie będą spotykać się w przedszkolu.

Przykładowa informacja o skuteczności szczepionki przeciwko popularnym rotawirusom: pokrycie najskuteczniejszej na rynku szczepionki przeciwko rotawirusom to około 20%, ponad 70% infekcji wywołanych jest typem wirusa G9, które nie jest zawarty w żadnej szczepionce. Czy takie info otrzymują polscy rodzice? Źródło: E. Bernatowska "Czy potrzebujemy nowych szczepionek?", Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Dodając do tego fakty, że szczepionka powoduje NOP z powodu których w kilku krajach została wycofana, do tego przy karmieniu piersią dziecka jej sens jest... http://szczepienie.blogspot.com/p/karmienie-piersia-chroni-8-miesiecy.html
I podobni z innymi np. http://szczepienie.blogspot.com/p/szczepionka-przeciwko-pneumokokom-jaki.html
Więcej o nieszczepionych dzieciach, innych chorobach i przedszkolach:
http://szczepienie.blogspot.com/2016/01/nieszczepione-zagrozeniem-dla.html



Krztusiec

Wszystkie szczepionki przeciwko krztuścowi są szczepionkami inaktywowanymi:
- szczepionka DTP (pełnokomórkowa), podawana max. do 3. roku życia, zawiera całe, zabite bakterie krztuśca (ok. 3000 antygenów),
- szczepionka DTaP (bezkomórkowa, acelularna) podawana max. do 7. roku życia, zawiera pojedyncze antygeny bakteryjne (od 1 do 5 różnych rodzai cząsteczek),
- szczepionka dTap (bezkomórkowa, acelularna, o obniżonej dawce antygenów) przeznaczona dla młodzieży i dorosłych zawiera pojedyncze antygeny bakteryjne w mniejszej dawce niż DTaP.

Inaktywowana oznacza "martwą" dlatego nie ma możliwości zarażać wskutek szczepienia.

Więcej na temat hasła"Krztusiec poszczepienny" https://www.facebook.com/groups/779018065479021/permalink/1176005902446900/?match=a3J6dHVzaWVj


Jak dotąd nie ma rynku dostępnej żywej szczepionki przeciw krztuścowi (jest w trakcie badań) w wyniku której u osoby zaszczepionej automatycznie dochodziłoby do namnażania bakterii szczepionkowych, jak ma to miejsce w przypadku innych szczepień (MMR, ospa wietrzna, rotawirusy, BCG). 
Jednak te szczepienia mogą ułatwiać zarażanie krztuścem w związku z tym, że obecnie stosowane szczepionki mogą łagodzić objawy choroby u osoby zaszczepionej (choroba może przebiegać u nich skąpoobjawowo), ale mają ograniczoną skuteczność w ochronie przed zakażeniem i przenoszeniem bakterii na inne podatne osoby, istnieje ryzyko nabycia bakterii od osoby zaszczepionej (pod warunkiem, że miała ona wcześniej kontakt z bakterią w otoczeniu).

Bezkomórkowa szczepionka przeciw krztuścowi (aP) (ostatni składnik szczepionki skojarzonej DTaP), obecnie stosowana w USA, zastąpiła szczepionkę przeciw krztuścowi pełnokomórkowemu pod koniec lat 90. ubiegłego wieku, po której nastąpiło bezprecedensowe odrodzenie kokluszowego kaszlu. Eksperyment z celową infekcją krztuścową u naczelnych ujawnił, że szczepionka aP nie jest w stanie zapobiec kolonizacji i przenoszeniu B. pertussis (patrz załącznik do badania naukowego, punkt 2). FDA wydała ostrzeżenie dotyczące tego ważnego odkrycia. [1]
Co więcej, posiedzenie Rady Naukowej w CDC w 2013 r. Ujawniło dodatkowe alarmujące dane, według których warianty krztuśca (szczepy PRN-ujemne), które obecnie krążą w USA, mają selektywną przewagę nad zarażeniem tych, którzy są zaszczepieni aktualnymi szczepionkami DTaP. (patrz załącznik do dokumentu CDC, punkt 3), co oznacza, że ​​osoby, które są zaszczepione aktualnymi szczepionkami, są bardziej narażone na infekcję, a tym samym bardziej zaraźliwe niż osoby, które nie są zaszczepione.
http://szaregeny.pl/otwarty-list-doktor-immunologii-tetyany-obukhanych/
[1] http://www.fda.gov/NewsEvents/Newsroom/PressAnnouncements/ucm376937.htm

Statystyki dt. zarejestrowanej zachorowalności na krztusiec są ponad 60 razy zaniżone wg. dokładniejszych badań
http://www.pzh.gov.pl/beki/pge.php?mid=82

Osoby szczepione na krztuśca dłużej zarażają krztuścem niż nieszczepieni.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2880100/

"Pomimo wysokiego poziomu pokrycia szczepieniami, cyrkulacja krztuśca nie może być sterowana - w ogóle" - Wyniki kwestionują skuteczność obecnych programów szczepień.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=24216286

"Krztusiec mutuje i szczepionki przestają być skuteczne - ostrzegają brytyjscy naukowcy na łamach „Journal of Infectious Diseases”. 
https://www.facebook.com/szczepienie/posts/1574409909437581
https://www.facebook.com/szczepienie/posts/1585326515012587
http://dzieci.pl/kat,1024251,title,Krztusiec-mutuje-i-szczepionki-przestaja-byc-skuteczne,wid,17139955,wiadomosc.html?smgputicaid=614ba5

"Odpowiedź immunologiczna po szczepieniu jest ograniczona/inna w porównaniu do tej po przechorowaniu, stąd w przypadku kontaktu z bakterią może rozwinąć się nosicielstwo, które u osób nieszczepionych nie występuje (raczej) U osoby zaszczepionej bakteria może bytować dłużej, nie dawać specyficznych objawów, przez co taka osoba staje się potencjalnym źródłem zakażenia."
http://news.sciencemag.org/health/2013/11/whooping-cough-vaccine-does-not-stop-spread-disease-lab-animals

"Oficjalne statystyki są tylko czubkiem góry lodowej, bo jak wskazują wstępne wyniki Ogólnopolskiego Badania Epidemiologii Krztuśca (OBEK) realizowanego w Zakładzie Epidemiologii PZH w latach 2009-2010, na 1 przypadek zgłoszony do nadzoru przypada średnio 71 zachorowań na krztusiec w populacji, a w grupie osób w wieku 65-70 lat nawet 320
Źródło: Szczepienie przypominające młodzieży i dorosłych przeciwko krztuścowi, Medycyna Praktyczna 2012
Badania potwierdziły wysoką zachorowalność na krztusiec we wszystkich grupach wiekowych w populacji ogólnej w Polsce, w szczególności u osób dorosłych. W badaniu zwrócono uwagę na: "nieodpowiednio udokumentowane przez istniejący system nadzoru"
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/23870166/?i=7

Szczepionka DTP Tężec, krztusiec, błonica zapewnia ochronę wg oficjalnych źródeł, odpowiednio DTaP  - 2-5 lat,  DTP - 6-12 lat
http://issuu.com/gispolska/docs/stan_sanitarny_za_rok_2012_www
http://wyborcza.pl/TylkoZdrowie/1,137474,17211224,Krztusiec_sprytniejszy_od_szczepionki__Czy_grozi_nam.html
http://szczepienie.blogspot.com/2015/03/jak-dugo-dziaa-szczepionka-dtp.html

„Przez wiele lat uważano, że szczepienia przeciw krztuścowe zapewniają długotrwałą odporność (co najmniej przez 10 lat) na krztusiec. Obecnie wiadomo, że odporność poszczepienna trwa 2-3 lata (maksymalnie do 5 lat) i ani szczepienia przeciw krztuścowe, ani zachorowanie na krztusiec w dzieciństwie nie chronią przed zakażeniem pałeczką B.pertussis (4, 5).”

http://www.pzh.gov.pl/oldpage/przeglad_epimed/55-12/5512_28.pdf

Odporność na krztusiec po naturalnym przechorowaniu jest dłuższa niż sądzono - 30 lat średnio, bywa. że o wiele dłużej, nawet 70 lat. Dotychczas sądzono, że od 4 do 20 lat
http://www.sciencedaily.com/releases/2009/10/091029211528.htm

"Wyniki eksperymentu przeprowadzonego w 2013 roku na zwierzętach laboratoryjnych (pawianach) poddanych trzem szczepieniom i po miesiącu ekspozycji na bakterię B. pertussis pokazały, że (Whooping Cough Vaccine Does Not Stop Spread of Disease in Lab Animals, news.sciencemag.org:
  • Zwierzęta szczepione preparatem zawierającym acelularny komponent krztuśca (stosowany w alternatywnych szczepionkach DTaP dla dzieci jak i we wszystkich szczepionkach dla osób powyżej 6 roku życia dtaP) stawały się nosicielami bakterii krztuśca przez 35 dni po ekspozycji.
  • Zwierzęta szczepione preparatem zawierającym pełno komórkowy komponent krztuśca (stosowany w coraz rzadziej używanych szczepionkach DTP dla dzieci) stawały się nosicielami bakterii krztuśca przez 18 dni.
  • Zwierzęta, które przechorowały wcześniej krztusiec nie stawały sie nosicielem po ekspozycji.


"Brak wpływu szczepień dzieci na obecność i krążenie bakterii krztuśca oznacza, że nieszczepione dzieci nie są chronione w żaden znaczący sposób przez szczepienia innych dzieci, a zwalanie winy za obecną sytuację epidemiologiczną krztuśca na garstkę nieszczepionych dzieci to kompletne oszołomstwo.
Skąd wzięło się przekonanie o szczególnym zagrożeniu pochodzącym od nieszczepionych dzieci? Opisywany szeroko w literaturze naukowej efekt zbiorowiskowej odporności przeciwko krztuścowi poprzez szczepienia dzieci bazuje na artefakcie związanym z niekompletnymi statystykami zachorowań, nieaktualnych już mitach o wysokiej i długotrwałej skuteczności szczepień przeciwko chorobie i kolonizacji B. pertussis oraz bezkrytycznym podejściu naukowców do wielu aspektów związanych ze szczepionkami."
The Epidemiology of Pertussis: A Comparison of the Epidemiology of the Disease Pertussis With the Epidemiology of Bordetella pertussis Infection, Pediatrics 2005.
http://pediatrics.aappublications.org/content/115/5/1422.full
http://news.sciencemag.org/health/2013/11/whooping-cough-vaccine-does-not-stop-spread-disease-lab-animals
http://www.news.com.au/breaking-news/states-ending-free-parent-whooping-vaccine/story-e6frfku0-1226350174856
http://iai.asm.org/content/68/12/7175.full?view=long&pmid=11083851

https://szczepieniakrztusiec.wordpress.com/dlugoterminowa-ochrona-przed-krztuscem/
https://szczepieniakrztusiec.wordpress.com/szczepienia-i-antygenowy-grzech-pierworodny/
https://szczepieniakrztusiec.wordpress.com/krztusiec-antybiotykoterapia-w-swietle-ebm/
http://pediatrics.aappublications.org/content/100/6/e10.full
https://szczepieniakrztusiec.wordpress.com/jak-choruja-dzieci-nieszczepione-przeciwko-krztuscowi/
https://szczepieniakrztusiec.wordpress.com/kto-roznosi-i-zaraza-bakteria-krztusca/

Po zmianie szczepień z komponentem pełno komórkowym na bezkomórkowy bakterie krztuśca szybko przystosowały się. Badania z 2014 roku
http://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0046407
http://cvi.asm.org/content/early/2013/11/15/CVI.00717-13.abstract
http://www.eurosurveillance.org/ViewArticle.aspx?ArticleId=20881
http://www.impf-info.de/die-impfungen/keuchhusten/174-schlechte-wirksamkeit-des-keuchhusten-impfstoffes-l%C3%A4%C3%9Ft-nach.html?hc_location=ufi

dr med. Ernest Kuchar, Katedra i Klinika Pediatrii i Chorób Infekcyjnych Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu:
"Kiedy zatem powinniśmy podejrzewać krztusiec u osoby dorosłej szczepionej w dzieciństwie?
Z badań wynika, że każdy nowy epizod kaszlu utrzymującego się ponad tydzień jest podejrzany (w ponad >25% przypadków to krztusiec), kaszel utrzymujący się ponad 2 tygodnie silnie wskazuje na krztusiec, a im dłużej utrzymuje się kaszel, tym większe jest prawdopodobieństwo, że jego przyczyną jest zakażenie B. pertussis.3,4 Krztusiec występuje cześciej niż się wydaje, nie zawsze towarzyszy"
Przebiegowi krztuścia często nie towarzyszą wymioty, czy świszczący oddech.
http://www.mp.pl/artykuly/78914

Bardzo niska efektywność szczepień w Finlandii. Mimo dużej wyszczepialności populacji- 4 dawki i 98 % pokrycia -"Zakażenia krztuścem są powszechne w zaszczepionych populacjach"
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9718056

"Co 5 dziecko w wieku szkolnym, zgłaszające się do lekarza z uporczywym kaszlem, miało krztuśca, pomimo faktu, że było w pełni zaszczepione." wg. badania
http://www.sciencedaily.com/releases/2014/06/140624220025.htm

Stały wzrost ryzyka krztuśca w rok po ukończeniu 5 ej-serii dawek DTaP. Wzrost ten jest prawdopodobnie wynikiem spadku skuteczności szczepionki DTaP.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23478868 http://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/12503649/

Nieszczepieni i nie w pełni zaszczepieni nie wydają się znacząco przyczyniać do zwiększenia przypadków krztuśca. Zaskakująco najwyższa częstość występowania tej choroby była u wcześniej zaszczepionych dzieci w wieku od lat ośmiu do dwunastego roku życia
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22423127

Krztusiec u niemowląt - "głównie rodzice są źródłem zakażenia" wg. Koreańskich badań, ale pewnie wszędzie jest podobnie
http://europepmc.org/abstract/MED/23255856

Szczepienia na krztusiec zwiększają liczbę chorych na krztusiec w populacji
http://www.cidd.psu.edu/research/synopses/acellular-vaccine-enhancement-b.-parapertussis?hc_location=ufi

Krztusiec u dorosłych przeważnie występuje w postaci atypowej, a nawet bezobjawowej (19). Głównym i bardzo często jedynym objawem zakażenia pałeczką B.pertussis u dorosłych jest niespecyficzny, przedłużający się kaszel. Dlatego też lekarz rzadko rozpoznaje krztusiec w tej grupie osób.”
Źródło: Krztusiec u młodzieży i osób dorosłych, Przegląd Epidemiologiczny 2001
Źródło: Krztusiec i związane z nim problemy, Pediatria Polska 1979: Źródło: Clinical Findings in Bordetella pertussis Infections: Results of a Prospective Multicenter Surveillance Study Pediatrics z 1997

"Raport grupy zadaniowej ds. krztuśca i szczepień przeciwko kokluszowi" Cherry, JD (1988), Brunell, PA, Gold, GS, Karzon, DT, (1988)
"Wskaźnik ciężkich reakcji nie różni się znacząco między acelularnymi, a pełno komórkowymi szczepionkami, gdy wykorzystywane są po 24 miesiącu życia. Spadek ciężkich reakcji jest niewielki, jeśli w ogóle.
Kategoria "nagła śmierć" jest również pouczająca - jednostka ta zniknęła, gdy szczepienie zostało opóźnione do wieku 24 miesiąca życia. Jest oczywiste, że opóźnianie szczepienia, zanim dziecko osiągnie 24 miesięcy, bez względu na rodzaj szczepionki, zmniejsza większość czasowo powiązanych poważnych działań  niepożądanych".
Cherry, J.D. (1988), Brunell, P.A., Golden, G.S., Karzon, D.T., (1988), Report of the task force on pertussis and pertussis immunization, Pediatrics 81:6 Part 11 (June 1988) Supplement pp 936-984.
Excerpt: The rate of severe reactions does not differ significantly between the acellular and whole-cell vaccines when used at 24 months of age. The decrease in severe reactions is slight, if any. The category "sudden death" is also instructive in that the entity disappeared following both whole-cell and acellular vaccines when immunisation was delayed until a child was 24 months of age. It is clear that delaying the initial vaccination until a child is 24 months, regardless of the type of vaccine, reduces most of the temporally associated severe adverse events.
https://www.facebook.com/szczepienie/posts/1553843474827558 (SIDS, a szczepienia)

"Od początku XXI wieku w wielu krajach zwiększa się liczba zachorowań na krztusiec mimo dobrego poziomu wyszczepienia populacji. W 2013 roku problem powrotu krztuśca był wiodącym tematem X Międzynarodowego Sympozjum na temat bakterii Bordetella (Dublin, wrzesień 2013) oraz interesującej dyskusji na łamach czasopism naukowych.4,38-40 Wśród przyczyn obecnej sytuacji epidemiologicznej krztuśca rozważa się 2 hipotezy: (1) zmiana struktury antygenowej krążących szczepów B. pertussis w zakresie głównych składowych zawartych w obecnych szczepionkach oraz (2) zastąpienie całokomórkowych szczepionek (DTwP) szczepionkami bezkomórkowymi (DTaP), które indukują krócej utrzymującą się odpowiedź immunologiczną i mniej skutecznie stymulują pamięć immunologiczną.4,40 Naturalne zakażenie pałeczkami krztuśca i szczepienie DTwP stymuluje odpowiedź immunologiczną o profilu Th1, podczas gdy szczepionki bezkomórkowe promują odpowiedź Th2- i Th17-zależną.41 W celu poprawy obecnej sytuacji rozważa się zmianę obowiązujących schematów szczepień lub wprowadzenie nowej, bardziej efektywnej szczepionki."
http://www.mp.pl/pediatria/artykuly-wytyczne/postepy/show.html?id=103811



Błonica

Sytuacja z tą chorobą jest dość analogiczna do krztuśca. Nie ma możliwości zarażać wskutek szczepienia (szczepionka jest podobna do przeciwtężcowej daje odporność na toksynę błoniczą, a nie na bakterie Corynebacterium diphtheriae).
Bakteria mutuje. http://wwwnc.cdc.gov/eid/article/4/4/98-0404_article
Obserwuje się wzrost nietoksykogennych infekcji Corynebacterium diphtheriae - głównie infekcje inwazyjne, zaobserwowano w krajach o wysokiej stopie szczepień. Przyczyny tej sytuacji nie są znane. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20728389

Szczepionka nie chroni przed błonicą, lecz przed toksyną błoniczą wywołującą niebezpieczne formy tej choroby. Szczepionka przyczyniła się do ograniczenia zachorowań, ale bakteria nadal może krążyć, ponieważ szczepionka nie chroni przed nosicielstwem.
http://szczepienia.pzh.gov.pl/main.php?p=3&id=87

Odporność poszczepienna z czasem wygasa.
http://www.przeglepidemiol.pzh.gov.pl/pobierz-artykul?id=353
W badaniu http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3840652/
dowiedziono, że "nieodpowiedni poziom odporności" czyli bez ochrony w Polsce są dorośli < 40 lat i dzieci młodsze niż 2 lata.

Warto podkreślić jeszcze raz, że szczepionka przeciwko błonicy nie zwalcza bakterii maczugowca błonicy. Ostatnio znany przypadek w hiszpanii śmierci nieszczepionego 6-letniego dziecka z Katalonii dotyczył dziecka zarażonego przez swoich szczepionych kolegów i koleżanki, z których kilkudziesięciu było nosicielami bakterii i zarażały innych. Szczepionka nie eliminuje wiec zagrożenia dla wrażliwych kontaktów takich dzieci aczkolwiek przyczynia się do ograniczenia zachorowań, ale bakteria nadal może krążyć, ponieważ szczepionka nie chroni przed nosicielstwem.
Niestety nie ma alternatywy dla szczepionki. Sprawny układ immunologiczny (wpływ wielu czynników) raczej nie sprawi, że uda się choroby uniknąć, natomiast może sprawić, że choroba przejdzie łagodniej i unikniemy powikłań pochorobowych.
Na uwagę zasługuję fakt, że dziecko było źle leczone, właściwą chorobę rozpoznano zbyt późno, a lekarstwa nie było w kraju, trzeba było sprowadzać z zagranicy na co zmarnowano kolejne dni.

Przytoczę krytykę pewnego cytatu obrazującego jak mylnie i naiwnie postrzega się szczepienia DTP:

"W tym przypadku nie ma żartów. To igranie z życiem dzieci. Błonica czy krztusiec u noworodka może spowodować nawet zgon. Nie ma więc co ryzykować - mówi doktor Zych."
http://www.gazetakrakowska.pl/artykul/6243596,bochnia-to-igranie-z-zyciem-dzieci-ktore-moze-doprowadzic-do-ich-smierci,id,t.html

Czyli patrzymy na kalendarz szczepień: szczepienia przeciwko błonicy i krztuścowi są w 7-8 tygodniu życia. Patrzymy na definicję "noworodka": jest to dziecko od urodzenia do ukończenia 4 tygodni (28 dni).

Rzeczywiście noworodki są grupą ryzyka, dla nich błonica czy krztusiec to ciężkie choroby, w przeszłości często wiązały się ze zgonem. Jednak dziecko w 7-8 tygodniu nie jest już noworodkiem.

Jestem życzliwym człowiekiem więc zakładam, że pewnie autorowi tych słów chodziło o to, że jeśli rodzeństwo się zaszczepi (dlaczego tylko rodzeństwo?) to ochronią noworodka.

Problem w tym, że bywa dokładnie odwrotnie - mogą narazić zamiast ochronić. Strategia kokonu polega na tym, że szczepią się wszyscy oprócz noworodka w ten sposób chroniąc noworodka gdyż zaszczepieni nie mogą zachorować.
Dlaczego narażają? Powodów jest kilka np.
  • Szczepieni na błonice i krztusiec mogą chorować bezobjawowo roznosząc chorobę (i to nie rzadko)
  • Jeśli chorują bezobjawowo to nie wiedzą, że są chorzy (w końcu są szczepieni;) przez co tym większe stanowią zagrożenie
  • Szczepieni przeciwko krztuścowi chorują nawet dłużej (mimo braku objawów) niż nieszczepieni
Podsumowując: Czyżby dr Andrzej Zych, pediatra z bocheńskiego szpitala powiatowego nie bardzo wiedział co mówi?

Źródła:
http://szczepienie.blogspot.com/2015/08/kalendarze-szczepien-archiwalne-lata-60.html - kalendarz szczepień
https://pl.wikipedia.org/wiki/Noworodek - definicja noworodka
http://szczepienie.blogspot.com/p/krztusiec-koklusz-pertussis-bordetella.html - szczepieni przeciwko krztuściowy dłużej zarażają (często bezobjawowo)
http://szczepienie.blogspot.com/p/blonica-diphtheria-dtp-szczepienia.html - szczepieni przeciwko błonicy zarażąją innych samemu chorując bezobjawowo
https://www.facebook.com/groups/779018065479021/permalink/854347101279450/ - o efekcie zombi - czyli gdy szczepieni nosiciele roznoszą chorobę - zaprzeczenie odporności grupowej
http://szczepienie.blogspot.com/p/odpornosc-grupowa-jak-naprawde-wyglada.html - odporności grupowej, m.in. temat błonicy|

Powyższe to cytat z https://www.facebook.com/groups/779018065479021/permalink/889802691067224/




Gruźlica

Zarażanie? Trudno znaleźć dane odnośnie ryzyka transmisji bakterii szczepionkowej na inne osoby (są jedynie doniesienia o kilku przypadkach zachorowania po szczepieniu BCG).
Wg. poniższych badań szczepienia przeciwko gruźlicy - BCG (przeciwko szczepom europejskim) jest nie tylko nieskuteczna całkowicie przeciwko gruźlicy płucnej, ale nawet zwiększa szansę na gruźlicę:
"Po blisko 8 latach obserwacji stwierdzono, że częstotliwość występowania gruźlicy jest większa u szczepionych niż u nie szczepionych. Nie znaleziono dowodu na ochronne działanie szczepionki".
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2395884
Nikt nie ma już wątpliwości, że szczepionka przeciwko gruźlicy nie ma znaczenia epidemiologicznego. Stosuje się ją ze względu na pewną skuteczność (u noworodków) w zapobieganiu innych typom gruźlicy niż płucna.
http://szczepienie.blogspot.com/p/gruzlica-szczepionka-bcg-10.html

Szczepionka przeciwko gruźlicy BCG jest szczepionką żywą i zdarzają się sytuacje kiedy organizm infekuje szczep BCG
"Gdy objaw/objawy kliniczne mogą wskazywać na uogólnione zakażenie, wówczas niezwłocznie powinien skierować dziecko do Kliniki Immunologii."
http://i.imgur.com/8MzzERl.jpg  http://i.imgur.com/TFmUPJJ.jpg
http://szczepienia.gis.gov.pl/index.php/akcja_informacyjna/wywiad_z_ekspertem/7
http://szczepienie.blogspot.com/p/gruzlica-szczepionka-bcg-10.html









Poniżej jeszcze kilka przykładów szczepionek, które podobnie jak w przypadku krztuśca i błonicy nie mogą zarazić poszczepiennym patogenem, ale mogą narazić szczepioną osobę na bardzo poważne problemy w przypadku spotkania z patogenem przeciwko któremu było szczepienie:




Grypa

Żywa inaktywowana szczepionka przeciwko grypie - Live Attenuated Influenza Vaccine (LAIV) w Polsce nie jest zarejestrowana więc tematu nie ma. Pozostałe maja tylko elementy wirusa.
Jednak istnieje szansa na ciężkie przejście objawowej grypy lub nawet zgon przez szczepienie (kompleks immunologiczny).

To co znamy z objawów czyli chorowanie nawet o ciężkim przebiegu nie jest bezpośrednio wywoływane przez wirusa, a przez właśnie odpowiedzieć układu odpornościowego. To ta odpowiedz sprawia, że cierpimy, a nawet odpowiada czasem za śmierć. Tak więc czasem nie jest to taka wielka istotna różnica czym sprowokujemy układ odpornościowy do reakcji...  a relacji ciężkiej grypy zaraz po szczepionce jest sporo. Tłumaczy się to jako NOP związany właśnie z reakcją układu odpornościowego na nie mogące wywołać infekcji antygeny.
http://szczepienie.blogspot.ru/p/grypa-szczepionka-h1n1-influenza-h2n2.html

Druga sprawa. Wirusy mutują, jeśli wcześniej w naszym organizmie krążą już przeciwciała (np. poszczepienne), a zaatakował nas nieco zmutowany to może się zdarzyć, że nasze przeciwciała mając niskie powinowactwo przyłączą się do antygenu wirusa, ale nie wystarczająco, aby ten wirus zneutralizować.. Organizm myśli, że walczy z chorobą i produkuje przeciwciała, które są nieskuteczne...
Więcej:
http://www.nature.com/nm/journal/v17/n2/full/nm.2262.html
http://pl.wikipedia.org/wiki/Kompleks_immunologiczny
http://www.nature.com/news/2010/101205/full/news.2010.649.html
http://www.who.int/bulletin/volumes/89/7/11-089086/en/
http://szczepieniagrypa.wordpress.com/przeciwciala-ktore-moga-zabic/
http://szczepienie.blogspot.com/2015/03/kompleksy-immunologiczne-po.html
http://szczepienie.blogspot.com/2015/03/kompleksy-immunologiczne-po.html
http://szczepienie.blogspot.com/p/grypa-szczepionka-h1n1-influenza-h2n2.html



HPV

Dr n.med.Jacek Grzegorz Madej specjalista chorób kobiecych i położnictwa:

"Pojawiają się doniesienia o możliwości szybszego rozwoju raka szyjki macicy pod wpływem szczepionki zastosowanej u osób już zakażonych wirusem HPV. W mojej praktyce odnotowałem już kilka przypadków gwałtownie szybkiego rozwoju choroby po podaniu szczepionki"

"„..Trwają badania, które ocenią wpływ szczepienia HPV na rozwój, progresję lub regresję CIN u kobiet zakażonych HPV w momencie podania szczepionki. Ze względu na naturalnie długi okres powstawania CIN wyniki będą znane za kilka lat…” - to znaczy, że nie wiadomo czy szczepionka nie przyspieszy procesu rozwoju raka szyjki macicy u kobiet, które w momencie szczepienia są zakażone wirusem HPV. Wynika z tego  jasno, że nie powinno się szczepić już zakażonych kobiet."

"Konsekwencją tego jest fakt, że na świecie codziennie poddaje się szczepieniu ogromna ilość osób dla których szczepionka jest prawdopodobnie kompletnie bezużyteczna."

"Szczepionka Gardasil, w Polsce zarejestrowana jako Silgard, nazywana szumnie "szczepionką przeciwko rakowi szyjki macicy" chociaż w rzeczywistości mająca zapobiegać infekcjom tylko 4 typami wirusa brodawczaka ludzkiego HPV, jest nieskuteczna w zapobieganiu stanom przedrakowym i rakowi szyjki macicy u kobiet między 27 a 45 rokiem życia.  Taką informację możemy od kwietnia 2011 roku przeczytać na na amerykańskiej stronie internetowej  firmy Merck /MSD/,  producenta szczepionki. "

http://www.kolposkopia.com/szczepionka_gardasil_nieskuteczna.html
http://szczepienie.blogspot.com/p/hpv-szczepienia-wirus-brodawczaka.html









Szczepionki nie zawierające żywych wirusów:

Do szczepionek inaktywowanych należą DTP i DTaP (z bezkomórkową komponentą krztuścową), IPV oraz szczepionki przeciwko  Hib, grypie i pneumokokom.

Szczepionka p/WZW B jest szczepionką rekombinowaną, tzn. zawiera oczyszczony, białkowy antygen powierzchniowy wirusa HBV. Antygen pozyskiwany jest z drożdży modyfikowanych genetycznie, więc nie jest on ani żywy ani zabity - to białko.
Wśród wielu rodzajów H. influenzae szczepionka Hib obejmuje tylko typ b. Pomimo jedynego zamiaru zredukowania objawowego i bezobjawowego (bezobjawowego) przebiegu Hib, wprowadzenie szczepionki Hib spowodowało nieumyślne przesunięcie dominacji szczepów w kierunku innych typów H. influenzae (typy od a do f). Te typy powodują inwazyjną chorobę, wysoki stopień nasilenia i rosnącą częstość występowania u dorosłych w epoce szczepień przeciwko Hib – dzieci (patrz dodatek do badania naukowego, punkt 4).Ogólna populacja jest teraz bardziej podatna na chorobę inwazyjną niż przed rozpoczęciem kampanii szczepień przeciwko Hib. Dyskryminowanie dzieci, które nie zostały zaszczepione na Hib, nie ma żadnego naukowego sensu w erze choroby typu non-type b H. influenzae.
Wirusowe zapalenie wątroby typu B jest wirusem przenoszonym przez krew. Nie rozprzestrzenia się w otoczeniu społeczności, szczególnie wśród dzieci, które nie są skłonne do podejmowania ryzykownych zachowań, takich jak dzielenie się igłą lub seks. Szczepienie dzieci z powodu zapalenia wątroby typu B nie może znacząco zmienić bezpieczeństwa przestrzeni publicznych. Ponadto, wstęp do szkoły nie jest zakazany dzieciom, które są nosicielami przewlekłego zapalenia wątroby typu B. Zakaz wstępu do szkoły osobom, które są po prostu nieszczepione – a nawet nie są nosicielami wirusowego zapalenia wątroby typu B – stanowiłoby nieuzasadnioną i nielogiczną dyskryminację.
http://szaregeny.pl/otwarty-list-doktor-immunologii-tetyany-obukhanych/


Szczepionka p/cholerze zawiera całe inaktywowane czyli zabite temperaturą lub formaldehydem bakterie przecinkowca cholery - również nie jest szczepionką żywą, bakterie nie namnażają się.
http://www.mp.pl/artykuly/10367


Dla lubiących filmiki z napisami to pewien skrót powyższego:
https://www.youtube.com/watch?v=7Kp7oUvEYGQ


Zaczęło się od: https://www.facebook.com/szczepienie/posts/1581070558771516


Niepożądane odczyny poszczepienne http://imgur.com/a/ZZJ1Z - wśród nich mowa jest także o niby poronnych (bo nie zawsze) wersjach chorób przeciwko którym szczepimy...
Wakcynologia, Wiesław Magdzik, Danuta Naruszewicz-Lesiuk, Andrzej Zieliński, Bielsko-Biała, Wydawnictwo Alfa-Medica Press, 2007



Więcej trudnych argumentów krytycznych szczepieniom - nowotwory, alergie, choroby atopowe w dowodach naukowych:
http://szczepienie.blogspot.com/2015/04/bardzo-trudne-pytania-do-zadawania-na.html


Więcej ciekawostek, faktów, cytatów, notek o szczepieniach i nie tylko:
http://szczepienie.blogspot.com/p/szczepienia-bcg-pneumo-rota-wzw-b-polio.html


Jeśli zbiory informacji z tej strony okazały się pomocne, zaoszczędziły czasu to będę wdzięczny za rozważenie wsparcia

poniedziałek, 16 lutego 2015

Gruźlica - co należy wiedzieć o gruźlicy, jej objawach, wykrywaniu i leczeniu.

W przeciwieństwie do innych chorób zakaźnych jedynie u 3-8% ludzi zakażonych prątkiem rozwija się choroba - gruźlica. Przyczyną przerwania tej swoistej równowagi między prątkiem a ustrojem jest osłabienie sił obronnych organizmu. Wszystkie czynniki zewnętrzne i wewnętrzne, które powodują załamania sił obronnych  człowieka burzą tą równowagę czynią organizm bardziej podatnym na rozwój choroby.

Więcej http://szczepienie.blogspot.com/p/gruzlica-co-wiedziec-o-jej-objawach.html

sobota, 14 lutego 2015

[p] Jak długo działa odporność po szczepionce DTP? Ile trwa odporność poszczepienna po szczepionce DTaP Tripacel?


Jak długo działa szczepionka DTP przeciwko Tężec, krztusiec, błonica (DTP)?

Wpis przeniesiono tutaj:

http://szczepienie.blogspot.com/2015/03/jak-dugo-dziaa-szczepionka-dtp.html


Ile lat działa szczepionka DTaP lub DTP?

W skrócie od 5 do 12 lat.

https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_vaccine_topics

piątek, 13 lutego 2015

czwartek, 12 lutego 2015

Adiuwanty – substancje stymulujące odpowiedź immunologiczną

Poniższy artykuł należy traktować jako wstęp do
http://szczepienie.blogspot.com/2015/11/adjuwanty-i-aluminium-glin-szkodliwosc.html


Artykuły zamieszczone w czasopiśmie medycznym Medycyna Rodzinna 3/2007 i 4/2007

Adiuwanty – substancje stymulujące odpowiedź immunologiczną - część I

Termin „adiuwant” pochodzi od łacińskiego słowa adjuvare – pomagać, i jest używany do określania każdej substancji, która może zwiększać humoralną i komórkową odpowiedź immunologiczną na antygen. Adiuwanty były używane do stymulowania odpowiedzi immunologicznej na antygen od ponad 60 lat, zarówno w badaniach doświadczalnych, jak i w rutynowo stosowanych szczepionkach. Pionierem w tej dziedzinie badań był Ramon, który w latach 20-tych ubiegłego stulecia wykazał, że dodanie do szczepionek tężcowej i błoniczej substancji takich jak agar, tapioka, lecytyna, olej krochmalowy, saponiny czy nawet okruchy chleba, powoduje wzrost miana antytoksyn tężcowych i błoniczych. Mniej więcej w tym samym czasie Glenny i współ. odkryli działanie adiuwancyjne związków glinu i opisali zastosowanie ich w szczepionkach przeciw błonicy. Od tej pory sole glinu stały się powszechnie używanym adiuwantem w różnych szczepionkach.

Efekty działania adiuwantów

Adiuwanty spowalniają uwalnianie antygenu z miejsca podania, indukują powstanie miejscowej reakcji zapalnej, ułatwiają prezentację antygenu w kontekście MHC klasy II, aktywują dopełniacz i komórki układu immunologicznego (limfocyty T i B, makrofagi) [9]. Adiuwanty nie mogą powodować zmiany składu chemicznego antygenu [10], wykazywać właściwości antygenowych i stymulować swoistej reakcji immunologicznej [9].
http://biotechnologia.pl/farmacja/artykuly/przeciwciala-nowoczesne-narzedzia-wspolczesnej-medycyny,11014





Różne właściwości fizyko-chemiczne różnych adiuwantów mogą powodować wzrost efektywności szczepień na wiele sposobów:

wywołują efekt dépôt polegający na zatrzymaniu antygenu w miejscu podania, hamując jego zbyt szybką eliminację z ustroju i stopniowo go uwalniając, dzięki czemu następuje zwiększenie i wydłużenie czasu jego interakcji z komórkami prezentującymi antygen (APC) i limfocytami, powodując miejscowy odczyn zapalny,
posiadają zdolność modulowania odpowiedzi immunologicznej poprzez indukcję humoralnej i/lub komórkowej odpowiedzi,
zwiększają skuteczność działania słabych immunogenów, takich jak antygeny syntetyczne, wysoko oczyszczone lub rekombinowane,
poprawiają efektywność szczepienia i redukują związane z nim koszty, pozwalając na zmniejszenie dawki antygenu lub częstotliwości uodparniania,
działają immunostymulująco poprzez m.in. aktywację dopełniacza, wzmożenie syntezy cytokin (IL-1, IL-4, IL-6, IFN) czy selekcję odpowiedzi subpopulacji limfocytów T pomocniczych Th1 i/lub Th2,
zwiększają reaktywność komórek układu odpornościowego u niedojrzałych immunologicznie osobników, takich jak noworodki, u osób w podeszłym wieku lub o obniżonej odporności na skutek niektórych chorób lub radio- czy chemioterapii,
w szczepionkach złożonych pomagają przełamać współzawodnictwo pomiędzy antygenami.
Stosowanie adiuwantów umożliwia uzyskiwanie szybszej, silniejszej i dłużej trwającej odpowiedzi na antygen. Jednakże dotychczas poznane adiuwanty nie są obojętne dla organizmu człowieka. Mogą powodować ryzyko wystąpienia m.in.:

miejscowego ostrego lub przewlekłego odczynu zapalnego, bolesnego ropnia, guzka lub owrzodzenia,
chorób z objawami grypo-podobnymi,
obrzęku naczyniowo-ruchowego, pokrzywki i zapalenia naczyń,
autoimmunologicznego zapalenia stawów, skrobiawicy i zapalenia błony naczyniowej przedniej komory oka,
krzyżowych reakcji z antygenami człowieka doprowadzającymi do zapalenia kłębkowego nerek lub zapalenia opon mózgowych,
immunosupresji, uczulenia na tuberkulinę i inne antygeny podawane drogą transdermalną lub reakcji anafilaktycznych.
Generalnie, wybór odpowiednich adiuwantów szczepionkowych odzwierciedla kompromis pomiędzy wymogami adiuwancyjności, a akceptowalnie niskim poziomem niepożądanych reakcji organizmu.


Adiuwanty jako czynniki podnoszące skuteczność szczepionek
Adjuvants as factors improving efficiency of vaccination
Grzegorz ChodaczekZakład Terapii Doświadczalnej Instytutu Immunologii i Terapii Doświadczalnej PAN im. L. Hirszfelda
http://www.phmd.pl/fulltxt.php?ICID=12214

Aleksandra Gołoś, Anna Lutyńska
ADIUWANTY GLINOWE W SZCZEPIONKACH – AKTUALNY STAN WIEDZY
"Związki glinu niekiedy mogą powodować reakcję alergiczną. Do najczęściej obserwowanych działań niepożądanych związanych z podaniem szczepionki z adiuwantem glinowym należą łagodne, szybko przemijające bolesne i swędzące guzki lub zaczerwienienie w miejscu wstrzyknięcia (15). Metaanaliza rejestrowanych niepożądanych odczynów poszczepiennych po podaniu szczepionek przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi adsorbowanych na solach glinu nie wykazała poważnych i długotrwałych działań niepożądanych (18). Dotychczas odnotowano zaledwie kilka przypadków nadwrażliwości na glin w postaci miejscowego lub układowego zapalenia skóry (19). Doniesienia o potencjalnym wpływie ekspozycji na glin pochodzący ze szczepionek na rozwój choroby Alzheimera nie zostały udowodnione, tym bardziej że poziom glinu adsorbowanego przez organizm z żywności jest znacznie większy niż ten pochodzący ze szczepionek (15). "
Zakład Badania Surowic i Szczepionek Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie
http://www.przeglepidemiol.pzh.gov.pl/adiuwanty-glinowe-w-szczepionkach-aktualny-stan-wiedzy?lang=pl

Jak działają adiuwanty? Jak działają szczepienia
http://www.who.int/immunization/documents/Elsevier_Vaccine_immunology.pdf
https://www.vaccines.gov/more_info/work/
Poniżej skrótowy poglądowa infografika z powyższej prezentacji





Rodzaje adiuwantów

Związki mineralne

Najpopularniejszym z adiuwantów używanych obecnie u ludzi są związki glinu, takie jak wodorotlenek glinu, siarczan glinu, fosforan glinu lub fosforan wapnia. W badaniach nad aktywnością immunostymulacyjną brano również pod uwagę sole takich metali jak azotan ceru, siarczan cynku, koloidalny wodorotlenek żelaza oraz chlorek wapnia, które zwiększały aktywność toksoidów błoniczych czy tężcowych, jednakże w porównaniu do soli glinu efekt ich działania był słabszy. Fosforan wapnia jako adiuwant był używany w szczepionkach skojarzonych: przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi (DTP) oraz w szczepionce przeciw DTP + polio, a także w szczepionkach monowalentnych przeciw błonicy, tężcowi, polio, BCG, żółtej febrze, różyczce, w szczepionkach przeciw wzw B i w preparatach alergenowych. Fosforan wapnia jest naturalnym składnikiem organizmu, w związku z tym jest dobrze tolerowany i łatwo resorbowany. Ponadto skutecznie wiąże się z antygenami i powoli je uwalnia oraz wywołuje wytworzenie wysokiego poziomu przeciwciał klasy IgG. Badania kliniczne wykazały skuteczność i bezpieczeństwo szczepionek zawierających adiuwant wapniowy.

Glinowe adiuwanty działają głównie przez tworzenie efektu dépôt, który pozwala na powolne uwalnianie antygenu, w ten sposób przedłużając czas interakcji pomiędzy antygenem a komórkami prezentującymi antygen (APC) i limfocytami. Wstrzyknięcie glinu i niezaadsorbowanego antygenu do organizmu doprowadza do powstania ogniska zapalnego, które z kolei przyciąga komórki immunokompetentne. Związki glinu aktywują również dopełniacz, co prowadzi do miejscowej odpowiedzi zapalnej i rozwoju komórek pamięci linii B. Adiuwanty glinowe zwiększają głównie odpowiedź humoralną i są mniej efektywne we wzbudzaniu odpowiedzi typu komórkowego. Są one szczególnie skutecznym adiuwantem dla toksoidów. Toksoidy błonicze i tężcowe adsorbowane na adiuwantach glinowych są bardziej immunogenne niż podawane osobno. Zaadsorbowany toksoid tężcowy stymuluje odporność szybciej, na wyższym poziomie oraz bardziej trwale niż sam toksoid, nawet po podaniu antytoksyny tężcowej. Preparaty glinu są powszechnie używanymi adiuwantami w szczepionkach przeciwko błonicy, teżcowi i krztuścowi. Wodorotlenek glinu jest również stosowany w szczepionkach przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu A, kleszczowemu zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu, w szczepionkach przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B drugiej i trzeciej generacji oraz w szczepionce przeciw Haemophilus influenzae typu b skoniugowanej z białkami meningokokowymi. Przez wiele lat adiuwanty glinowe były używane z satysfakcjonującymi rezultatami w preparatach alergenowych do odczulania pacjentów z alergią. Pomimo że odnotowywano przypadki miejscowych reakcji niepożądanych po podaniu szczepionki lub ekstraktu alergenowego z adiuwantem glinowym, preparaty takie uważane są za stosunkowo bezpieczne i corocznie podaje się miliony dawek szczepionek je zawierających, większość z nich dzieciom i niemowlętom. Preparaty zawierające związki glinu nie mogą być liofilizowane, nie mogą także ulec przypadkowemu zamrożeniu, dlatego ich dystrybucja i sposób przechowywania wymagają przestrzegania i monitorowania ściśle określonych warunków.

Emulsje

Odrębną grupę adiuwantów stanowią emulsje olejowe. Są to mieszaniny oleju i wody z dodatkiem tenzydów, czyli substancji powierzchniowo czynnych stabilizujących obie fazy. Pierwsze doniesienia na ten temat sięgają początków XX wieku, kiedy to Le Moignic i Pinoy odkryli, że zawiesina zabitych bakterii Salmonelli typhimurium w emulsji olejowej spowodowała wzrost odpowiedzi immunologicznej. Emulsje olejowe jako adiuwanty nie cieszyły się większą uwagą dopóki w 1930 roku Freund nie zademonstrował, że nieżywe prątki Mycobacterium tuberculosis zawieszone w emulsji wodno-olejowej silnie wzmagają odpowiedź immunologiczną. Adiuwant ten, czyli kompletny adiuwant Freuda (FCA) jest jednym z silniejszych adiuwantów dotąd opisanych i jest stosowany w badaniach eksperymentalnych. Natomiast wodno-olejowa emulsja bez mykobakterii, znana jako niekompletny adiuwant Freuda (FIA) jest znacznie bezpieczniejsza i używana w wielu szczepionkach weterynaryjnych m.in. przeciwko wściekliźnie, nosówce psiej, grypie rzekomej czy chorobie Newcastle. Przez pewien czas FIA był stosowany również do wzmożenia odpowiedzi immunologicznej w szczepionkach stosowanych u ludzi, np. przeciwko grypie i poliomyelitis, jednakże wywoływał on miejscowe reakcje niepożądane, takie jak ziarniniaki czy ropnie jałowe.

Klasyczne formuły adiuwantów bazujące na oleju mineralnym i emulgatorze (Arlacel A – monooleinian mannitolu), mimo iż same nie są stosowane ze względu na zbyt dużą toksyczność i wywoływanie skutków ubocznych w organizmie człowieka, stanowią wyznacznik do którego przyrównywane są nowe systemy adiuwancyjne.

Adiuwancyjne działanie emulsji polega na usprawnieniu transportu antygenu do APC, a także jego aktywacji. Emulsje chronią również antygeny przed rozkładem enzymatycznym, a przez zmianę ładunku elektrycznego mogą zwiększać ich immunogenność. Jednakże rodzaj oleju nie jest bez znaczenia, gdyż to on decyduje o stopniu pobudzenia komórek immunokompetentnych. Oleje mineralne, np. olej parafinowy pozostają w miejscu iniekcji o wiele dłużej niż oleje metabolizowane w organizmie, jak skwalen czy olej arachidonowy, które jednak działają bardziej drażniąco na tkanki i przyczyniają się do powstania bardziej nasilonego odczynu zapalnego. Decydująca jest tutaj długość łańcucha węglowodorowego w resztach kwasów tłuszczowych. Im krótszy łańcuch, tym lepsze właściwości solubilizujące i większe działanie drażniące. W zależności od sposobu uwalniania antygenu można rozróżnić emulsje O/W („olej w wodzie”), W/O („woda w oleju”) oraz W/O/W („woda w oleju w wodzie”). W pierwszym przypadku fazą ciągłą jest woda a fazą zdyspergowaną olej, antygen jest natomiast zatrzymywany na dość krótko. Odwrotnie jest w emulsji W/O, a antygen jest tu zatrzymywany dłużej. W emulsjach wielokrotnych typu W/O/W antygen znajduje się w wewnętrznej oraz w zewnętrznej fazie wodnej, co pozwala na dwuetapowe uwalnianie antygenu. Pierwsza porcja jest dostępna natychmiast po podaniu, druga jest uwalniana później jako dawka przypominająca. Układ W/O/W jest bardzo niestabilny, stąd nieodzowne jest użycie odpowiedniego stabilizatora.

SAF

Adiuwantami należącymi również do grupy emulsji zasługującymi na uwagę są SAF i MF59. SAF jest to syntetyczny kompleks (Syntex adjuvant formulation) w formie emulsji O/W opartej na biodegradowalnych olejach skwalenu i detergencie Tween 80 (polioksymonooleinian sorbitanu). W jego skład wchodzi również kopolimer tlenku etylenu (POE) i tlenku propylenu (POP) o nazwie Pluronic L121oraz bufor fosforanowy o pH 7,4. Allison i Byars opisali wersję SAF-1, która zawiera jeszcze syntetyczną pochodną MDP (treonylo-muramylodipeptyd). SAF swoją aktywność immunostymulującą zawdzięcza przede wszystkim adiuwancyjnym właściwościom kopolimerów. Mają one bowiem zdolność do wiązania antygenów białkowych z zachowaniem natywnej formy epitopu. Wykazano, że na tę aktywność znacząco wpływa długość łańcuchów POP i POE, co jednocześnie powoduje wzrost poziomu przeciwciał. Ponadto, kopolimery powodują wzrost ekspresji antygenu przy udziale cząsteczek MHC klasy II na makrofagach, zwiększając przez to ich zdolność do prezentacji antygenu limfocytom T. Badania kliniczne szczepionek przeciwko takim infekcjom jak wirus małpiego zespołu nabytego niedoboru odporności (SAIDS), wirus zapalenia wątroby typu B (HBV), wirus Epsteina-Barr (EBV) oraz wirus opryszczki zwykłej (HSV) zawierającymi SAF, przyniosły zachęcające rezultaty.

MF59

MF59 – mikropłynna emulsja O/W jest oparta na skwalenie, a detergentami stabilizującymi cały układ są Tween 80 oraz Span 85 (trioleinian sorbitanu). Formuła tego adiuwantu była badana u wielu gatunków zwierząt doświadczalnych indukując znaczący wzrost odpowiedzi immunologicznej na różne antygeny takie jak cytomegalowirus, wirus opryszczki, wirus nabytego niedoboru odporności (HIV), wirus zapalenia wątroby typu C (HCV), wirus zapalenia wątroby typu B, a także antygeny wirusa grypy. Badania kliniczne kilku szczepionek zawierających adiuwant MF59 wykonane w różnych grupach wiekowych, zarówno u noworodków, jak i u osób w wieku starszym, wykazały wysoką immunogenność szczepionek i potwierdziły bezpieczeństwo tych preparatów. MF59 był pierwszym adiuwantem zarejestrowanym do stosowania u ludzi obok adiuwantów glinowych. Badania, którym poddano ponad milion ludzi w Europie, potwierdziły silną adiuwancyjną skuteczność MF59, w wyniku czego nastąpiła rejestracja szczepionki przeciw grypie z MF59.

AS02

W trakcie badań eksperymentalnych jest również emulsyjny system adiuwancyjny – AS02. Zawierająca MPL i QS-21 emulsja O/W, powoduje wzrost poziomu przeciwciał i znacząco uwydatnia odpowiedź Th1 i komórkową odpowiedź z udziałem cytotoksycznych limfocytów T. W przeprowadzonych badaniach nad użyciem AS02 w opracowywanej szczepionce przeciw malarii wykazano, że nowa formuła adiuwancyjna jest zdolna wywołać wysokie miano przeciwciał jednocześnie indukując silną odpowiedź komórkową, prowadząc w konsekwencji do ogólnej poprawy skuteczności preparatu. Jego dużą efektywność zaobserwowano też w szczepionce przeciw gruźlicy u świnek morskich. Badania kliniczne były prowadzone również w przypadku szczepionki przeciw wirusowi papilloma (HPV – wirus brodawczaka ludzkiego). AS02 stosowany był także w połączeniu z antygenem powierzchniowym wirusa zapalenia wątroby typu B (HBsAg) oraz z antygenem wirusa HIV.

Saponiny

Quil A

Saponiny są dobrze znane jako immunologiczne stymulatory, lecz ich przydatność jako adiuwanty szczepionkowe jest ograniczona ze względu na toksyczność.

Częściowo oczyszczona saponina, zwana Quil A, ekstrahowana jest z kory kwilaji (Quillaja saponaria Molina), drzewa rosnącego w Ameryce Południowej. Sponiny są roślinnymi glikozydami, zawierającymi steroidowe aglikony. Glikozydy te składają się z hydrofobowych trójterpentynowych policyklicznych pierścieni z dwoma łańcuchami hydrofilnymi, co umożliwia im tworzenie z białkami micelli. Dokładny mechanizm działania adiuwancyjnego Quil-u A nie został jeszcze poznany. Glikozydy umożliwiają najprawdopodobniej wniknięcie antygenu do cytosolu i jego prezentację przez cząsteczki MHC klasy I, indukując w ten sposób odpowiedź komórkową. Quil A jest szeroko stosowany w szczepionkach weterynaryjnych, np. w końskiej szczepionce przeciw grypie.

Saponiny odkryte w korzeniach krzyżownicy wirginijskiej (Polygala senega L.) wykazują podobną aktywność do Quil-u A. Wyizolowane od niej frakcje PS-1 i PS-2, podane razem z antygenem, stymulowały wytwarzanie swoistych przeciwciał u myszy i kur. Na modelu mysim zaobserwowano preferencyjny wzrost podklasy przeciwciał IgG2a, a profil wydzielania cytokin odpowiadał odpowiedzi Th1. Saponiny te są mniej toksyczne w porównaniu do Quil-u A.

QS-21

Po oczyszczeniu frakcji saponinowych otrzymano QS-21 (StimulonTM), który wykazuje w stosunku do nich większą aktywność przy obniżonej toksyczności. Rozpuszczalny w wodzie QS-21 może być stosowany z wodorotlenkiem glinu lub w bardziej złożonych formułach adiuwancyjnych (ISCOPREPTM). Adjuwant ten zwiększa immunogenność proteinowych, glikoproteinowych i polisacharydowych antygenów u psów i naczelnych. QS-21 pobudza m.in. komórki cytotoksyczne CD8+, powoduje syntezę przeciwciał IgG2a oraz IgG1. W trakcie badań klinicznych są różne szczepionki zawierające QS-21 m.in. szczepionka przeciwko wirusowi grypy, Herpes simplex, HIV-1, przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B czy malarii. QS-21 wykorzystywano również w wielu badaniach nad szczepionkami przeciw nowotworom typu czerniak, nowotworom odbytu i innym. Badania przeprowadzone na około 3000 ochotników nie wykazały znaczących efektów ubocznych. Prowadzone są również badania toksykologiczne, które mają określić przydatność QS-21 w szczepionkach przeznaczonych dla dzieci.

ISCOMs

Po raz pierwszy kompleks immunostymulujący ISCOMs jako nowy system nośnikowy antygenu opisano w 1984 roku przez Moreina i wsp. ISCOM jest strukturą przestrzenną o średnicy 30-40 nm, pustą w środku i ujemnie naładowaną. ISCOM składa się z Quil-u A, cholesterolu i fosfolipidu (fosfatydylocholina lub fosfatydyloetanolamina). Dodanie białka antygenu do tych struktur poprzez reakcję hydrofobową prowadzi do powstania kompleksu ISCOMs, którego optymalny układ występuje w stosunku molowym 1:1:1:1. Kompleksy ISCOMs indukują syntezę i uwalnianie IL-1 przez APC, a w zależności od dawki antygenu, zwiększają też u nich liczbę cząsteczek MHC klasy II na powierzchni błony komórkowej. Antygeny są również prezentowane na cząsteczkach MHC klasy I. Potraktowanie komórek dendrytycznych (DC) immunostymulującymi kompleksami ISCOMs powoduje wytwarzanie przez nie IFN-γ. ISCOMs indukuje również silną lokalną aktywację nieswoistych mechanizmów odpowiedzi immunologicznej, angażując różnorodne komórki m.in. makrofagi, DC oraz limfocyty, które z kolei powodują wydzielanie licznych mediatorów zapalnych, jak IL-1, IL-6, IL-12, INF-γ. Jednakże spośród nich tylko IL-12 wydaje się być w głównej mierze odpowiedzialna za aktywność adiuwancyjną kompleksu ISCOMs. Immunogenne właściwości ISCOMs wykazano dla różnych antygenów otoczkowych wirusów, m.in. grypy, HCV, odry czy wścieklizny, a także dla antygenów nie wirusowych np. pierwotniaka Plasmodium falciparum. Kompleksy ISCOMs są obecnie powszechnie używane w szczepionkach weterynaryjnych. Od czasu odkrycia kompleksu ISCOM, wiele szczepionek zawierających ten adiuwant było testowanych na modelu zwierzęcym wykazując indukcję zarówno humoralnej, jak i komórkowej odpowiedzi immunologicznej. Pearse i Drane opisali adiuwant ISCOMATRIX, który jest zasadniczo taką samą strukturą jak ISCOM, ale bez towarzyszącego mu antygenu. Antygeny mogą być łączone z adiuwantem ISCOMATRIX co prowadzi do powstania struktur, które mogą zapewnić taką samą prezentację antygenu oraz właściwości immunomodulacyjne co ISCOM, ale z o wiele szerszym zastosowaniem, ze względu na nieograniczoną liczbę hydrofobowych białek błonowych. Różne szczepionki zawierające ISCOMATRIX były badane w doświadczeniach na zwierzętach, a ostatnio przeprowadzano również liczne badania kliniczne na ludziach, które wykazały, że adiuwant ISCOMATRIX jest bezpieczny i indukuje zarówno humoralną, jak i komórkową odpowiedź immunologiczną. Zdolność adiuwantu ISCOMATRIX do indukcji tych mechanizmów jest możliwa dzięki prezentacji antygenu przez oba szlaki MHC klasy I i klasy II, a także dzięki właściwościom immunostymulacyjnym saponin. Dodatkowo, adiuwant ISCOMATRIX jest łatwy w produkcji i może być w szerokim zakresie łączony z różnymi antygenami.

Adiuwanty – substancje stymulujące odpowiedź immunologiczną - część II

Adiuwanty określane są jako substancje, które zwiększają lub modulują odpowiedź immunologiczną przeciw antygenom. Idealny adiuwant powinien stymulować reakcję immunologiczną, być bezpieczny i nietoksyczny. Szczepionki nowej generacji zawierające antygeny produkowane metodami inżynierii genetycznej lub tylko fragmenty antygenów są mniej immunogenne w porównaniu do szczepionek tradycyjnych. Dlatego szczepionki te wymagają stosowania nowych sysytemów adiuwancyjnych. W dalszej części pracy wymieniono niektóre z nich.

Adiuwanty o pochodzeniu bakteryjnym

LPS

Główne mechanizmy obronne organizmu są kierowane przede wszystkim przeciw elementom ściany komórkowej drobnoustrojów. Związki te, obecne w krwiobiegu, są jednymi z najsilniejszych aktywatorów procesu zapalnego. Użyte z konkretnym antygenem, zwiększają odpowiedź immunologiczną na ten antygen, działając w ten sposób jak adiuwant. Najbardziej znanym produktem bakteryjnym mającym właściwości adiuwancyjne jest lipopolisacharyd (LPS) Mycobacterium spp., Corynebacterium parvum lub Corynebacterium granulosum oraz Bordetella pertussis. Lipopolisacharyd jest jednak zbyt toksyczny i pirogenny, aby mógł być wykorzystywany jako adiuwant w szczepionkach przeznaczonych dla ludzi. Nawet śladowe jego ilości wywołują w organizmie człowieka gorączkę. W ostatnich latach zaobserwowano jednak duży postęp w detoksyfikacji LPS. LPS jest amfipatyczną molekułą z trzema regionami: O-swoisty polisacharyd, rdzeń oligosacharydu i lipid A. Łańcuch polisacharydowy O-swoisty jest elementem o dużej zmienności strukturalnej i odpowiada za właściwości antygenowe LPS. Region lipidu A jest disacharydem zbudowanym z dwóch reszt glukozaminy, z dwoma grupami fosforanowymi i pięcioma lub sześcioma resztami kwasów tłuszczowych o długości 12-16 atomów węgla, przyłączonymi do cząsteczek cukrów. Wolny lipid A, który odpowiada za najwięcej biologicznych aktywności takich jak działania adiuwancyjne i toksyczność, jest tak samo aktywny jak LPS i odpowiada za masywne pobudzenie komórek układu odpornościowego. Na aktywność adiuwancyjną LPS dla polisacharydowych i białkowych antygenów mają wpływ komórki T, zwłaszcza supresorowe. LPS aktywuje także makrofagi oraz inne komórki wydzielające monokiny m.in. IL-1, która stymuluje dalej limfocyty. W celu zmniejszenia toksyczności lipidu A, poddano go łagodnej hydrolizie, w wyniku której traci on jedną grupę fosforanową. Ribi i wsp. przeprowadzili bardziej selektywną hydrolizę traktując monofosforylowy lipid A z dzikich mutantów Salmonelli minnesota R595 lub Salmonelli typhimurium 0,1 M HCl, co spowodowało odcięcie jednego łańcucha kwasu tłuszczowego, otrzymując w ten sposób nowy adiuwant - MPLTM.

MPLTM

MPL (monofosforylowy lipid A) zachowuje wiele cech wyjściowej molekuły, jakim jest lipid A, działa jednak gorączkotwórczo w o wiele mniejszym stopniu. Może być stosowany pojedynczo lub wchodzić w skład złożonej formuły adiuwancyjnej zawierającej odpowiedni nośnik w postaci emulsji olejowej czy liposomu, co uruchamia swoiste mechanizmy cytotoksyczne. MPLTM zawdzięcza swoją aktywność adiuwancyjną przede wszystkim zdolności do pobudzania APC do efektywniejszej prezentacji antygenu, w wyniku czego następuje wzrost ekspresji cząsteczek kostymulujących. Wykazano, że komórki dendrytyczne (DC) przemieszczają się w obrębie śledziony do strefy limfocytów T. Zaobserwowano również wydzielanie większych ilości IFN-ă przez DC w obecności tego adiuwantu. MPL wpływa immunostymulująco na odpowiedź humoralną i komórkową poprzez interferencję z antygenowo-swoistymi supresorowymi komórkami T. W obecności MPLTM limfocyty T, którym jest prezentowany swoisty antygen, eksponują na błonie komórkowej więcej ligandów białek CD40 (cząsteczek CD40L), przekazujących komórkom dendrytycznym sygnał do dojrzewania. Podczas immunizacji donosowej, MPLTM jest również skutecznym adiuwantem, ponieważ pobudza syntezę przeciwciał IgA w obrębie błon śluzowych, nie tylko w górnych drogach oddechowych. Zaobserwowano też podwyższony poziom IgG2a w surowicy. MPLTM okazał się skutecznym adiuwantem w eksperymentalnych szczepionkach przeciw malarii i przeciwnowotworowych zarówno u zwierząt, jak i u człowieka.

Połączenie MPL z solami glinu stanowi nowy system adiuwancyjny SBAS4 wykorzystywany do indukcji ochronnego poziomu przeciwciał anty-HBs w szczepionkach przeciw wzw B. W badaniach przy udziale 150 młodych dorosłych wykazano, że szczepionka z nowym systemem adiuwancyjnym SBAS4 jest bardziej immunogenna w porównaniu z grupą kontrolną, którą stanowiły osoby immunizowane szczepionką Engerix B zawierającą jako adiuwant wodorotlenek glinu. Ponadto wykazano, że SBAS4 ma korzystny wpływ na odpowiedź humoralną in vivo oraz na odpowiedź komórkową in vitro, a także że jest bezpieczny, dobrze tolerowany i może wywoływać szybszą ochronę przeciw infekcjom wirusem HBV.

CpG

W przeciwieństwie do DNA człowieka i innych kręgowców, DNA bakterii, owadów i pasożytów wielokomórkowych zawierają tzw. motywy CpG, czyli niemetylowane sekwencje dinukleotydowe. Są one rozpoznawane przez receptor TLR9, ze względu na obecność sekwencji dinukleotydów cytozyny-guaniny, umieszczonych w odpowiednim sąsiedztwie dwóch zasad purynowych od końca 5´ i dwóch pirymidynowych od końca 3´. Motywy CpG u bakterii występują z częstością 1/16 par zasad, podczas gdy u kręgowców 1/64 par zasad i u nich zazwyczaj cytozyna ma przyłączoną grupę metylową. Efektem związania CpG jest poliklonalna aktywacja i proliferacja limfocytów B, niezależnie od pomocy limfocytów T, co wiąże się z wytwarzaniem przeciwciał i czynników antyapoptotycznych. APC reagują na bakteryjne DNA lub syntetyczne oligodeoksynukleotydy (ODN) zawierające motywy CpG, zwiększonym wydzielaniem prozapalnych cytokin jak IFN- α/β/γ, IL-6, IL-10, IL-12, IL-18, TNF-α, GM-CSF i chemokin, wzrostem liczby cząsteczek kostymulujących oraz cząsteczek MHC klasy II na ich powierzchni, a także pobudzeniem komórek dendrytycznych. Uruchomiona zostaje także odpowiedź typu Th1 oraz cytotoksyczne komórki NK. Po podaniu CpG noworodkom, u których reakcje obronne organizmu od początku są zdominowane przez komórki Th2, CpG pozwalają wzbudzić odpowiedź Th1, dzięki czemu szybciej powstają mechanizmy odporności komórkowej. W przypadku chorób alergicznych, w których obserwowana jest nadmierna aktywacja limfocytów Th2, motywy CpG mogą przesunąć profil reakcji immunologicznych w kierunku odpowiedzi typu Th1. W konsekwencji wzrasta wytwarzanie przeciwciał IgG2a, a zmniejsza się synteza przeciwciał IgE, odpowiedzialnych za rozwój choroby. Prowadzone są badania nad wykorzystaniem ODN jako adiuwantów, zarówno w szczepionkach przeciwnowotworowych, jak również w szczepionkach terapeutycznych. Adsorbowanie CpG na związkach glinu powoduje dodatkowe zwiększenie jego aktywności.

Enterotoksyny

Bardzo silnymi immunogenami, zwłaszcza po podaniu na błony śluzowe, są toksyna cholery (CT), pochodząca z przecinkowca cholery (Vibrio cholerae) i niestabilna termicznie enterotoksyna z Escherichia coli (LT). Pod względem budowy toksyny te są białkami zbudowanymi z dwóch regionów, A i B, homologicznymi w 80%. Region B zawierający 5 identycznych nie-kowalencyjnie związanych monomerów, jest immunologicznie dominujący i nietoksyczny. Region A jest biologicznie aktywnym białkiem o aktywności enzymatycznej, mającym właściwości toksyczne. Aktywność adiuwancyjna toksyn w obrębie błon śluzowych polega na pobudzaniu syntezy swoistych przeciwciał IgA w odpowiedzi na jednocześnie podawany antygen. Odporność śluzówkowa ma duże znaczenie, ponieważ dla niektórych patogenów błony śluzowe są miejscem wnikania do organizmu. Wykazano, że toksyny CT i LT wpływają na APC, stymulując u nich ekspresję białek MHC klasy II, cząsteczek kostymulujących oraz receptorów dla chemokin (CCR7), jak również indukując wytwarzanie IL-1, która uruchamia odczyn zapalny. Zaobserwowano także zdolność enterotoksyny do działania adiuwancyjnego przy immunizacji drogą transdermalną. Plaster nasączony roztworem antygenu i CT lub LT, umieszczony na nieuszkodzonej skórze, indukuje odpowiedź humoralną (głównie typu Th2) i syntezę przeciwciał IgG i IgA w surowicy i błonach śluzowych w odpowiedzi na antygen szczepionkowy.

Dipeptyd muramylowy i jego pochodne

W wyniku poszukiwań alternatywnych, mniej toksycznych adiuwantów, wyizolowano ze ściany komórkowej bakterii z rodzaju Mycobacterium, dipeptyd muramylowy (MDP – N-acetylomuramylo-L-alanylo-D-izoglutamina). MDP, podobnie jak martwe mykobakterie, jest pirogenny i również wywołuje niepożądane efekty uboczne, chociaż w mniejszym stopniu. Z tego względu nie został zaakceptowany do stosowania w immunizacji ludzi. Badania nad uzyskaniem syntetycznych analogów lub pochodnych MDP pozbawionych toksyczności doprowadziły do otrzymania wielu związków o adiuwancyjnych właściwościach. Takimi analogami są np. treonylo-MDP, w której alaninę zastąpiono treoniną, MDP-Lys(L18), adamantylo-desmuramylodipeptyd, murabutyd czy MTP-PE – tripeptydowe (dodatkowa alanina) połączenie z fosfatydyloetanoloaminą, nadające cząsteczce amfifilowy charakter. Działanie adiuwancyjne MDP polega na mobilizacji APC oraz ich aktywacji połączonej z wydzielaniem cytokin takich jak TNF-α, IL-1, IL-6, IFN- α, GM-CSF, a także na pobudzenu fagocytozy. MDP powoduje wzrost proliferacji limfocytów T, indukowanych mitogenami i sam przy tym jest mitogenem dla limfocytów B. MDP podany w roztworze soli fizjologicznej wywołuje głównie odpowiedź humoralną, zawarty natomiast w emulsji wodno-olejowej (W/O), pobudza dodatkowo również odpowiedź komórkową. Murabutyd, lipofilna pochodna, powoduje także wzrost ekspresji CD80, CD83, CD86 i CD40 oraz stymuluje produkcję cytokin TNF-α, IL-6, IL-8, IL-10, IL-12 przez komórki dendrytyczne człowieka (DCs). Szczepionki przeciwwirusowe zawierające tę pochodną, skutecznie indukują powstawanie przeciwciał swoistych u ludzi. MTP-PE, fosforanowa pochodna MDP, również wykazuje wysoką przydatność jako adiuwant m.in. w eksperymentalnej szczepionce przeciwko wirusowi nabytego niedoboru odporności typu I (HIV-1) oraz w szczepionce przeciwko grypie. Stosunkowo nowym typem szczepionki zawierającej jako adiuwant pochodną MDP (B30-MDP), jest liposomalna, przeciwgrypowa szczepionka zawierająca antygeny grypy takie jak hemaglutynina i neuraminidaza (HANA). Preparat ten zwiększa poziom przeciwciał oraz komórkową odporność u myszy i świnek morskich.

Liposomy

Liposomy są tworami kulistymi zbudowanymi z podwójnej błony lipidowej, w obrębie której występują fosfolipidy, glikolipidy oraz cholesterol. Zależnie od metody ich przygotowywania, liposomy mogą stanowić struktury pojedyncze lub wielowarstwowe o wielkości od 20 nm do nawet 3 ěm. Antygeny wprowadzane do ich wewnętrznej fazy wodnej, adsorbowane na powierzchni błony lub bezpośrednio w niej osadzone, mogą stanowić rezerwuar pozwalający na ich kontrolowane uwalnianie. Liposomy mogą służyć również za system nośnikowy dla APC. Działania adiuwancyjne liposomów zależy ponadto od ładunku powierzchniowego, składu chemicznego i metody sporządzania, jego dostępność natomiast jest uwarunkowana m.in. liczbą warstw lipidowych. Adiuwanty takie jak LPS, lipid A lub MDP połączone z liposomami z rekombinowanym antygenem Plasmodium falciparum i zmieszane z glinem, intensywnie stymulowały wytwarzanie przeciwciał. Liposomy mogą być również użyte jako doustne adiuwanty i w porównaniu z doustnym podaniem samego antygenu przyczyniały się do znacznie wyższej odpowiedzi śluzówkowej. Wysokie koszty produkcji, związane m.in. z koniecznością indywidualizowania struktury liposomu dla różnych antygenów oraz niestabilnością przy przechowywaniu, stanowią negatywny aspekt stosowania tych substancji w szczepionkach. Są one jednak bardzo dobrze tolerowane, pobudzając przy tym oba typy odpowiedzi immunologicznej - humoralną i komórkową. Często razem z antygenem wprowadza się do nich substancje oddziałujące bezpośrednio na komórki układu immunologicznego, dzięki czemu zwiększa się immunogenność całej formuły. Preparat IRIV złożony z immunostymulujących rekonstytuowanych wirosomów grypy, zawiera liposomy zbudowane z fosfatydylocholiny, fosfatydyloetanoloaminy i cholanu sodu oraz zintegrowane z błoną lipidową glikoproteiny wirusa grypy: hemaglutyninę oraz neuraminidazę. Hemaglutynina odpowiada za wiązanie liposomu z APC i rozpoczęcie endocytozy, neuraminidaza natomiast, przy braku efektywnej fagocytozy, umożliwia oderwanie się od receptora zawierającego kwas neuraminowy.

Archaeosomy

Nową strategią wakcynologii są również szczepionki autoadiuwantowe (self-adjuvant) np. archaeosomy, które nie wymagają dodatkowych adiuwantów, by zwiększyć immunogenność zawartego w formule antygenu. Archaeosomy są to liposomy otrzymane ze spolaryzowanych lipidów eterowych wyizolowanych z Archaeobacteria. Charakteryzują się obecnością długich, nasyconych i rozgałęzionych łańcuchów węglowodorowych o liczbie atomów węgla 20, 25, 40, połączonych z glicerolem wiązaniem eterowym. Taka struktura archaeosomów zapewnia im wysoką trwałość i stabilność fizyko-chemiczną oraz skuteczność, gdyż nie wymagają one dodatkowych adiuwantów, by zwiększyć immunogenność zawartego w formule antygenu. Dodatkowo, archaeosomy uwydatniają rekrutację oraz aktywację komórek APC in vivo w wyniku czego dostarczają antygen cząsteczkom MHC zarówno klasy I jak i klasy II w celu jego prezentacji, bez wywoływania widocznej reakcji zapalnej. W badaniach na modelu mysim podanie archaeosomów zawierających zamknięte antygeny wywołuje silną i długotrwałą odpowiedź przeciwciał antygenowo-swoistych. Ponadto, indukują one zarówno odpowiedź humoralną jak i komórkową. W badaniach nad wykorzystaniem archaeosomów w szczepionkach przeciw nowotworom wykazano, że mają one zdolność do wywoływania silnej odpowiedzi limfocytów T cytotoksycznych CD8+ na zawarty w nich antygen. Odpowiedź immunologiczna indukowana przez archaeosomy jest długotrwała i powoduje powstanie komórek pamięci. Wykazano, że immunizacja myszy szczepionkami opartymi na archaeosomach indukuje silną odporność przeciwko wewnątrzkomórkowym patogenom, oraz wykazuje profilaktyczną i terapeutyczną skuteczność przeciwko rozwojowi nowotworów. Intensywne badania przeprowadzone na modelu mysim sugerują, że archaesomy są bezpieczne i mogą być używane jako adiuwanty w szczepionkach.

Amfifilowe kopolimery blokowe

Amfifilowe kopolimery blokowe należą do substancji powierzchniowo czynnych, często używanych do stabilizowania emulsji. Pod względem chemicznym są to związki glikoli polioksyetylenopoliksypropylenowych, otrzymywanych w wyniku polimeryzacji tlenku propylenu i tlenku etylenu. Aktywność adiuwancyjna kopolimerów jest zróżnicowana i zależy od długości łańcuchów (bloków) polioksyetylenowych (POE) i polioksypropylenowych (POP), co znacząco wpływa na ich właściwości fizyko-chemiczne. Jako adiuwant mogą być użyte kopolimery o zawartości POE mniejszej niż 10%, ponieważ są one nierozpuszczalne w wodzie. Wraz ze wzrostem ilości grup POE maleje aktywność adiuwancyjna. Kopolimery zawierające 5% POE pobudzają zarówno komórki Th1, jak i Th2, gdy jednak udział POE wzrasta do poziomu 10%, równowaga zostaje przesunięta w kierunku odpowiedzi typu Th2.

Mikrosfery

Mikrosfery, jako nośniki dla antygenów, umożliwiają nie tylko efektywną prezentację antygenów komórkom systemu odpornościowego, lecz również wywołują efekt dépôt, gdyż można je zaprojektować tak, by rozpadały się po kilku tygodniach, miesiącach a nawet po roku. Związki te są polimerami poliestrowymi utworzonymi z biokompatybilnych i ulegających biodegradacji w organizmie człowieka homo- i/lub kopolimerów kwasu mlekowego (PLA) lub glikolowego (PLGA). Ich struktura to kuliste, monolityczne molekuły o średnicy 1-50 ěm, wewnątrz których można rozpuścić lub zawiesić antygen. Mikrosfery o rozmiarze 10 μm wprowadzone do organizmu, wchłaniane są przez APC, a antygen jest uwalniany wewnątrz komórki. Antygen może przechodzić do płynu zewnątrzkomórkowego, jeśli mikrocząsteczki mają powyżej 10 μm średnicy i hydrolizują w tkankach. Stosując mieszaninę mikrosfer o różnej wielkości i czasie połowicznego rozpadu można uzyskać uwalnianie pulsacyjne, dzięki czemu nie ma konieczności powtórnego szczepienia, aby utrzymać ochronny poziom przeciwciał. W zależności od wielkości mikrosfer, szczepionki w nich zawarte będą mogły być stosowane parenteralnie lub doustnie. Stwierdzono również, że mikrosfery o średnicy mniejszej niż 10 μm są skutecznym immunologicznie nośnikiem dla prezentacji antygenu w obrębie błon śluzowych.

Cytokiny

Podanie cytokin razem z antygenem, zamiast stymulacji ich wytwarzania odpowiednimi czynnikami, wydaje się najprostszym rozwiązaniem. Przetwarzanie antygenu i aktywacja APC możliwe jest wówczas na poziomie jednej i tej samej komórki. Istotne jest jednak odpowiednie dobranie dawki, ponieważ zbyt mała nie przyniesie pożądanego efektu, nadmiar może natomiast pociągnąć za sobą konsekwencje w postaci np. autoagresji lub immunosupresji. Spotęgowanie działania cytokin można osiągnąć przez zamknięcie ich w liposomach, co pozwala na zmniejszenie dawki antygenu, a także wydłuża czas eliminacji cytokin i ułatwia ich przechwycenie przez APC. Wykazano, że u osób w podeszłym wieku, u których skuteczność standardowych szczepień nie przekracza 50%, IL-2 zawarta w liposomach razem z białkami powierzchniowymi wirusa grypy, znacznie zwiększa poziom ochronnych przeciwciał. We wzbudzaniu swoistej odpowiedzi typu Th1 bierze udział IL-12, która skutecznie stymuluje reakcje cytotoksyczne w stosunku do prątków gruźlicy, a także pierwotniaków z rodzaju Leishmania. U noworodków, podana razem z antygenem przełamuje dominację odpowiedzi Th2, pobudza syntezę przeciwciał IgG2a, stymulując jednocześnie limfocyty B pamięci. Jednakże, w porównaniu z innymi cytokinami stosowanymi pojedynczo, najskuteczniejszym adiuwantem w indukcji odpowiedzi humoralnej i komórkowej okazał się czynnik wzrostowy komórek dendrytycznych i makrofagów, GM-CSF. Podawany razem z IL-12 i TNF-α wzmaga on aktywność komórek cytotoksycznych CD8+, hamując wydzielanie IL-4 i IL-10 oraz indukując wytwarzanie IFN-α. W pierwszych badaniach klinicznych nad szczepionką przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B z GM-CSF jako adiuwantem wykazano, że odpowiedź anty-HBs i uzyskanie ochronnego miana przeciwciał zależne jest od dawki, czasu oraz drogi podania GM-CSF.

Podsumowanie

Nowe generacje szczepionek, bazujące na rekombinowanych białkach czy skoniugowanych antygenach, wymagają użycia ulepszonych adiuwantów do wzbudzenia odpowiedniej odpowiedzi immunologicznej ustroju, stąd konieczne jest poszukiwanie nowych formuł adiuwancyjnych. Dotychczas stosowane adiuwanty, bazujące na efekcie dépôt lub ułatwionym transporcie antygenu do APC, prawdopodobnie zostaną w przyszłości zastąpione adiuwantami o właściwościach immunomodulujących. Prowadzone są również badania mające na celu otrzymanie szczepionki, która indukowałaby w pełni kontrolowaną i możliwą do sterowania odpowiedź immunologiczną. Nadrzędnymi priorytetami są jednak w dalszym ciągu takie właściwości szczepionek, jak: nietoksyczność, skuteczność, stabilność, nieskomplikowany proces produkcyjny i łatwość przechowywania oraz oczywiście niskie koszty. Możliwości technik inżynierii genetycznej wydają się szansą na osiągnięcie tych założeń.

Autorzy: Aleksandra Krause, Paulina Górska, Janusz Ślusarczyk http://portal.bioslone.pl/szczepienia_dawniej_i_dzis